Wednesday, June 30, 2010

Supporter of my Heart

နိဒါန္း။ ။ မမလသာညရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ၀င္႐ႈပ္ၿပီေနာ္။ ေလာေလာဆယ္ ေရးစရာ မ႐ိွေသးလို႔ အရင္ ေမာင္ေလးရဲ႕ မိသားစုအေၾကာင္းပဲ ေရးတဲ႔ ဘေလာ႔ခ္မွာ ေရးၿပီးသားပိုစ့္ေလးကို ျပန္ကူးၿပီးတင္လိုက္ပါတယ္။ တယ္ရင္းမ်ား မဖတ္ရေသးဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ မီးငယ္ေလးရဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႕ နိဒါန္းပ်ိဳးၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္း နိႆရည္းမ်ားကို ႀကိဳးစားေရးေပးပါမယ္ ႐ွင့္...(မၾကာမွီ လာမည္ ေမွ်ာ္).


ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးလမွာ ဒီပိုစ္ေလးကို မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္တဲ႔အတြက္ ေရးလိုက္တာပါ။

လူဆိုတာ တစ္ဦးတည္း တစ္ေယာက္တည္း ေနလို႔ရတဲ႔ သတၲ၀ါ မဟုတ္ပါဘူး။
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တစ္ဦကိုတစ္ဦး လက္တြဲကူညီၿပီး ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မဘ၀မွာေတာ႔ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ကစၿပီး အခုအခ်ိန္အထိ စား၀တ္ေနေရးက အစျပဳလို႕ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို အားေပးေထာက္ပံ႔ ခဲ႔တဲ႔သူတစ္ဦး ႐ိွပါတယ္။ သူကေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးသမိခင္ ေမေမ ပါပဲ။

ကၽြန္မဟာ ငယ္ငယ္က အလြန္ခ်ဴခ်ာတဲ႔ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ေပါ႕။ အဆုတ္အေအးမိတဲ႔ ေရာဂါျဖစ္လို႔ ၃ႏွစ္ သမီးအ႐ြယ္မွာ ေဆး႐ံုတက္ခဲ႔ရၿပီး ကံေကာင္းလို႔ အသက္႐ွင္ခဲ႔တာပါ။ ကေလးဘ၀႐ြယ္မွာလဲ သူမ်ားကေလးေတြလို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေျပးလႊားမကစားတတ္ခဲ႔ဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ အလကားေနရင္း ေမွာက္ရက္လဲလို႔ ဒူၿပဲတာလဲ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပဲ။ အိမ္ေပၚမွာပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီး ကစားရတဲ႔ ကစားနည္းေတြကိုပဲ ကစားခဲ႔တယ္တဲ႔။ ဒီေတာ႔ အားကစားဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေပါ႕။ ဒီေတာ႔ ေမ်ာက္႐ံႈးေအာင္ ေဆာ႔တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင္ေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္မဟာ အဖြဲ႔ မက်ခဲ႔ဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ေမာင္ေလးအလတ္ေကာင္ ကေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ၿပီး ကစားခဲ႔ပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ႂကြားစရာ မ႐ိွ႐ွာႀကံ ႂကြားရအံုးမယ္။ ကၽြန္မဟာ သိပ္သန္႕႐ွင္းၿပီး ေပါင္ဒါနံ႔ ေလးအျမဲသင္းေနတဲ႔ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

ကၽြန္မမွတ္မိသေလာက္ေတာ႔ စာေမးပြဲနီးၿပီဆိုရင္ ေနမေကာင္းျဖစ္တာပါပဲ။ ေၾကာက္ဖ်ားလားေတာ႔ မသိဘူးေနာ္။ ကၽြန္မ အသက္ (၁၆)ႏွစ္ေလာက္အထိ က်န္းမာေရးမေကာင္းခဲ႔ပါဘူး။ စာေမးပြဲကလဲနီး၊ ေနမေကာင္းကလဲ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ေမေမက ကၽြန္မနားလည္လြယ္ေအာင္၊ စာေတြကို မွတ္မိလြယ္ေအာင္ ပံုေလးေတြဆြဲ၊ မွတ္စုတိုေလးေတြ ထုတ္ၿပီး စာေတြ႐ွင္းျပပါတယ္။ အိပ္ရာေဘးနားကထုိင္ၿပီး ေတာ႔လဲ စာေတြကိုဖတ္ျပတယ္။ (ေနာက္ၿပီးေတာ႔ အဲဒီတံုးက အတူေနခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ အေဒၚႀကီး (ေမေမရဲ႕အစ္မ) ကလဲ ေက်ာင္းဆရာမျဖစ္တဲဲ႔အတြက္ ကၽြန္မတို႕ကို အဂၤလိပ္စာကို အဓိကထားၿပီး ေလ႔က်င့္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ) အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္မဟာ ေနမေကာင္းေပမဲ႔ စာေမးပြဲတိုင္းကို အခက္အခဲမ႐ိွ ေျဖႏိုင္ခဲ႔တာခ်ည္းပါပဲ။

ကၽြန္မရဲ႕ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမဟာ ဆရာ၀န္ေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ခဏခဏ ေနမေကာင္း (မ်ားေသာအားျဖင့္ အဆုတ္အေအးမိၿပီး ဖ်ားတာပါ) ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မဟာ က်န္းမာေရး နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ပူစရာမ႐ိွခဲ႔ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ပညာေရးဌာနမွာ အလုပ္၀င္ခဲ႔ျပန္ေတာ႔လည္း ဇာတိေျမမွာပဲ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႔ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပညာသင္ဆု ေ႐ြးခ်ယ္ခံရၿပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခား ကိုသြားဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ႔မွ အိမ္နဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခြဲခဲ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ႔ရတဲ႔ program အရ မေလး႐ွားမွာ ဂ်ပန္စာသင္ဖို႔ (၁၃)လ သြားခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ပထမဆံုးအႀကိမ္ မိသားစုနဲ႔ လဲခြဲရ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခား သြားရတာလဲ ပထမဆံုး အႀကိမ္မိုလို႕ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔မႈ ေတြဟာ ႀကီးစိုးေနခဲ႔တယ္။ အဓိကစိုးရိမ္မိတာကေတာ႔ ေနမေကာင္းျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ႔ ဆိုတဲ႔ စိုးရိမ္မႈပဲ။

မေလး႐ွားကို ေရာက္ၿပီးတဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမေမဟာ ကၽြန္မဆီကို စာေတြမွန္မွန္ပို႔ခဲပါတယ္။ ေမေမရဲ႕စာေလးေတြဟာ ကၽြန္မအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ။ ေမေမဟာ သူ႕အလုပ္ခြင္ထဲမွာ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ သြားခဲ႔ရတဲ႔ ခရီးေတြ၊ မိသားစု အေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြ စသျဖင့္ စီကာပတ္ကံုး ေရးၿပီး သူ႕ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြကိုပါ တြဲၿပီး ေပးပို႕ခဲ႔ပါတယ္။ ေမေမရဲ႕ စာေလးမ်ား အေၾကာင္းကို ေရွ႕ပိုင္းမွာ ေရးခဲ႔ပါေသးတယ္။ ေမေမရဲ႕ စာေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႔ နားမလည္ေပမဲ႔ ၀ိုင္းၿပီးၾကည့္ၾကတယ္။ ကၽြန္မကလဲ ဂုဏ္ယူစြာ ျပတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမ႔ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေလးေတြဟာ သူတို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးေနခဲ႔တယ္။ မိခင္ဆီက စာေတြမွန္မွန္ ရတဲ႔ ကၽြန္မကိုလဲ အံ႔ၾသၿပီး အားက်တဲ႔ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္လို႕ကၽြန္မထင္တယ္ေလ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ႔ ဘယ္သူ႔ဆီကိုမွ သူတို႔ရဲ႕ အေမေတြက စာမေရးဖူးဘူးတဲ႔။

တစ္ပတ္တစ္ခါ (တစ္ခါတစ္ေလ ၂ ခါ) ေမေမနဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္ဆိုေပမဲ႔ စာလက္ခံရတဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ မတူဘူးေလ။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ကိုလြမ္းတဲ႔ အခါ စာေလးေတြကို ျပန္ဖတ္၊ ဓာတ္ပံုေလးေတြၾကည့္ၿပီး အလြမ္းေျဖလို႔ ရတာေပါ႔။ ေမေမ႔ရဲ႕ စာေလးေတြကိုဖတ္ရတာဟာ ေမေမက ေဘးမွာထိုင္ၿပီး စကားေျပာေနသလို ခံစားမိပါတယ္။ ေမေမနဲ႔ ကၽြန္မဟာ သားအမိဆိုေပမဲ႔ ကၽြန္မဟာ ေမေမ႔အတြက္ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္ မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔လည္း ေမေမဟာ ဘာမဆို ဖြင့္ဟေျပာဆိုၿပီး တိုင္ပင္လို႔ ရတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ (တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီလိုပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။)

ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အမ်ားစုက သူတို႔ႏိုင္ငံေတြကိုအလည္ ျပန္ၾက ၊ မျပန္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ မေလး႐ွားနဲ႔ နီးတဲ႔ စင္ကာပူဘက္ကို အလည္သြားၾက၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း တစ္ျခားႏိုင္ငံက သူငယ္ခ်င္းဆီကိုသြားလည္ၾကနဲ႔ ဘယ္မွ မသြားႏိုင္တာဆိုလို႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းပါ။ ဒီဇင္ဘာလဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးလျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေမြးေန႔ နီးလာေတာ႔ အထီးက်န္မႈ ကိုထူးထူးျခားျခား ခံစားခဲ႔ရပါတယ္။ အဲဒီတံုးက အထီးက်န္လွတဲ႔ ခံစားမႈဟာ ကၽြန္မဘ၀မွာ အဆိုးဆံုးပဲ။

ေမြးေန႔ဆိုလို႔ ေျပာရအံုးမယ္။ ကၽြန္မတို႕ မိသားစုမွာ ေမြးေန႔ေရာက္ရင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးတဲ႔ ဓေလ႔ ႐ိွပါတယ္။ အဲဒီ ဓေလ႔ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ အေဒၚႀကီးက စတင္လုပ္ခဲ႔တယ္ လို႕ထင္တာပဲ။ ေဒၚႀကီးက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကိုလဲ ဂ႐ုတစိုက္၀ယ္ေပးေလ႔ ႐ိွၿပီး၊ စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ေအာင္လဲ ဖန္တီးတတ္ေသးတယ္။ ကိုယ္႔ေမြးေန႔ေရာက္ရင္ က်န္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြကလဲ မုန္႔ဖိုးေလးေတြစုၿပီး အမွတ္တရ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ေလးေတြ ၀ယ္ေပးၾကတယ္။ ေမြးေန႔ေရာက္တဲ႔ မနက္ခင္းမွာ အိပ္ရာကႏိုးႏိုးျခင္း အိပ္ရာေခါင္းရင္းမွာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလးေတြ ေတြ႕ရတတ္တာကို သတိရမိပါတယ္။ အဲဒီ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေလးေတြထဲမွာ မိသားစုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာဓာတ္ေတြပါ စီး၀င္ေျမာပါေနတယ္ေလ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးေန႕ေရာက္ရင္ေမေမက အိမ္မွာ အထူးစပ႐ွယ္စားစရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး အတူစားေသာက္ၾကတာလဲ အခုအခ်ိန္ထိပါပဲ။ (အခုေတာ႔ မိသားစု၀င္ေတြ မစံုေတာ႔ဘူးေပါ႕)

အဲဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ္႔ေမြေန႔ေရာက္ရင္ မိသားစုရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္မဟာ ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အထီးက်န္မႈကို ခံစားခဲ႔ရတာ မဆန္းေလာက္ပါဘူးေနာ္။ ျဖစ္ခ်င္ျပန္ေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက အနားမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကလဲ တစ္ေယာက္မွ မ႐ိွျဖစ္ေနခဲ႔တာဆိုေတာ႔ပိုဆိုးတာေပါ႔။
ထူးျခားတာကေတာ႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္မရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ႐ိွပါလားလို႔ ခံစားေနရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ ေမေမပို႔လုိက္တဲ႔ ေမြးေန႔ ကဒ္ေလးဟာ ေရာက္႐ိွလာပါေတာ႔တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ အထီးက်န္ေနတဲ႔ ခံစားမႈေတြကို ဖယ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာတဲ႔ ေမေမပို႔လုိက္တဲ႔ ကဒ္ေလးေပၚမွာေရးထားတဲ႔ “မီးငယ္ေလး၊ ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ” ဆိုတဲ႔ ေမေမရဲ႕ ဆုေတာင္းျပည့္သြားတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ မိသားစုကိုလြမ္းဆြတ္မႈဟာ မေျပာျပတတ္ေအာင္ပါပဲ။

ေမေမဟာ အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္မဆီကို စာေတြမွန္မွန္ေရးပို႔တံုးပါပဲ။
ကၽြန္မလဲ ေမေမလိုမ်ိဳး လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ကို အျမဲေပ်ာ္႐ႊင္မႈရေအာင္ ၊ စိတ္အားတကႂ္ကြမႈ ရေအာင္ support လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္႐ွင္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဂ်ပန္စာေက်ာင္း သင္တန္းဆင္းပြဲ speech မွာ ကၽြန္မဟာ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာကို ေျပာခဲ႔ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကေတာ႔ ဂ်ပန္လို 私の心の支え ၊ အဂၤလိပ္လိုဆိုရင္ေတာ႔ Supporter of my Heart ျဖစ္ပါတယ္။အေပၚကပံုကေတာ႔ အဲဒီတံုးက သံုးခဲ႔တဲ႔ ပိုစတာေလးပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ speech ေလးကို သင့္ေလ်ာ္သလို ျဖည့္စြက္ၿပီး ျမန္မာလို ျပန္ေရးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

မီးငယ္ေလးခံစားေရးဖြဲ႔သည္။ :D

Monday, June 28, 2010

ဇီးသီး လၻက္သုပ္

မအားဘူး ေျပာျပီး ဗက္ဆာခ်ည္း ဆက္တုိက္ စြတ္တင္ေနလို႕ ဦးဆိုးစုဂိလို႕ မေျပာနဲ႕ဦးလို႕။ အယ္ဒီတာ ခ်ဳပ္ကို တင္မယ္ ေျပာထားတဲ့ ပို႕စ္ကို အခ်ိိန္လြန္မွ တင္ရင္ ေမတၱာ အပို႕ခံ ေနရမစိုးလို႕။

ဇီးသီးစိမ္း တံုးမွ ဇီးသီးစိမ္း လၻက္သုပ္ကို တင္ရင္ မင္းနစံက ေမတၱာပို႕မွာပဲေလ။ ေနာ့။

တရုတ္ဇီးသီးစိမ္းမ်ား။

တရုတ္ ဇီးသီးစိမ္း(Plum,プラム) ကို ဇီးသီးမွည့္နဲ႕ မွား ၀ယ္မိေတာ့ ဇီးသီးခ်ဥ္ေတြ စားရေရာ။ စားတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လဲေနာ့။

တစ္ေန႕လည္ ဘာခ်က္စားရမလဲ ေရခဲေသတၱာကို ေမႊေတာ့ လၻက္ကို ေတြ႕ေရာ။

အို။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးရွိ၏။ ငရုတ္သီးစိမ္းရွိ၏။ ေျမပဲစိမ္းရွိ၏။ ပုဇြန္ေျခာက္ရွိ၏။ ဒါဆို လူၾကီးသုပ္ျဖစ္ျပီေပါ့ေနာ့။ ထမင္းျဖဴေလးနဲ႕ ၀ါးမယ္။ ေတြး၏။

လၻက္ လက္မေလာက္ကို ေရေႏြးနဲ႕ ေဆး ရင္းေတြးေတာ့ သံပုရာသီးလဲ မရွိပါကလား ကြယ္ရို႕။ ခ်ဥ္တာ ဘာရွိတုန္း ေတြးေတာ့ ဇီးသီး၊ မက်ီးသီး၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ႕ ရွာလကာရွည္ပဲ ရွိပါကလား။ ေအာ္။ အညာကလူေတြ ဇယန္းလၻက္ဆိုတာ လုပ္စားၾကမင့္ ဗက္ဆာခင္က ဇီးသီးလၻက္ကို သုပ္စားေတာ့ နံမယ္ မပ်က္ေလာက္ပါဘူး ၾကံစည္၏။

ဇီးသီးကို စဥ္းကာ လၻက္၊ အခ်ိဳမွဳန္႕၊ငံျပာရည္၊ ပုဇြန္ေျခာက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတစ္လံုးနဲ႕ႏွပ္ကာ ျမည္းၾကည့္ေတာ့ စားေကာင္းတာ ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ အမုန္းမရွိတဲ့သူမ်ားကို သတိရမိ၏။

အဲသလိုပဲ စိတ္ဒုကၡေပးလိုက္ေတာ့မယ္။ ရပ္ရြာကို။

ျပင္ဆင္ျပီးသကာလမွာ ပို ့စ္တင္ရေအာင္ ဓါတ္ပံုရိုက္၏။ ဇီးသီးကို ျပန္စဥ္း .. ငါးဟင္းထဲထည့္မယ့္ဟာကိုိ ဓါတ္ပံုရုိက္ ျပရ၏။ ဇီးသီးကိုလည္း ဓါတ္ပံုရိုက္ရပါေသး၏။

စဥ္းထားေသာ ဇီးသီး

ငါးဟင္းနဲ႕ ဇီးသီးနဲ႕ ခ်ဥ္ဟင္းေလး ခ်က္တာကိုလဲ ရိုက္ျပခ်င္ တာနဲ႕ ရိုက္လိုက္ပါေသး၏။

ပို႕စ္ျဖစ္သြားပါျပီ။ အထက္မွာေတာ့ ဇီးသီးစိမ္း မတုန္းေသး ဟု ထင္မိပါသည္။ ဖူကူအိုကာေတာ့ တံုးျပီ ထင္ရ၏။

ခြင့္ သံုးရက္ တင္ပါသည္။

မုဒိတာ ပြါးႏုိင္ၾကပါေစရန္ ဂုဏ္ယူ ၀မ္းသာစရာသတင္း။

ဆတုိးၾကီး ၏ ဇနီးျဖစ္သူ မမ်ိဳးၾကီးမွ ပါရဂူ သင္တန္း တက္ေရာက္ႏိုင္ပါရန္ Research Student အျဖစ္ ဆတိုးၾကီးႏွင့္ တစ္ေက်ာင္းတည္းတြင္ ေက်ာင္းလက္ခံ ခံရပါေၾကာင္း။ MBA ႏွင့္ ဆက္ျပီး ပါရဂူ တက္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ယေန႕ မမ်ိဳးႏွင့္ ဖံုးသတင္း အဆက္အသြယ္အရ မင္းနစံ ၀မ္းသာ ဂုဏ္ယူႏုိင္ပါေစရန္ မုဒိတာ ပြါးဖြယ္ သတင္းကို ဗက္ဆာခင္မွ ဂုဏ္ယူစြာ ျဖန္႕ေ၀ပါသည္ရွင့္။ :D :D :D

Sunday, June 27, 2010

ပ်က္ေသာအိတ္ႏွင့္ Sichuan Pepper

အေဟာင္းေတြ ျပန္ဖတ္မိေတာ့ pps မန္႕ထားတာ ေတြ႕ေရာ။

ရပစ္ျဖဳတ္နည္း မသိပါတဲ့။ PPS အိတ္လဲ ပ်က္ေနပါသတဲ့။
Sichuan Pepper မသိပါတဲ့။ အယ္ဒီတာ ခ်ဳပ္ကလဲ ေျပာဖူးတယ္။ အဲဒီ ပက္ပါကို။

ကဲ။ မမ တို႕ အမုန္းမရွိတဲ့ ကမၻာကေန ေျဖဆိုေပးတြားပါမယ္တြယ္။

၁။ PPS အိတ္လဲ ပ်က္ေနပါသတဲ့။
.... ဗက္ဆာေတာ့ ၀ယ္တဲ့ ဆိုင္ ဒိုင္အဲ ကိုသြားျပီး ေမးေတာ့
အိတ္ယူလာပါတဲ့။ ျပန္ျပင္ေပးပါမယ္တဲ့။ (လက္ခေတာ့ အရင္ေမးရမယ္။) ေဘာက္ခ်ာ
မရွိလဲ ရပါသတဲ့။ ...

၂။ Sichuan Pepper 四川 花椒

တရုတ္အမည္။ ၀ွားေက်ာင္း။ 花椒 Hua Jiao
ဂ်ပန္အမည္။ စန္းေရွာ။ 山椒 San Shou


ဂ်ပန္ျပည္၏ စန္းေရွာ


တလုပ္ျပည္၏ ၀ွားေက်ာင္း။

စန္းေရွာႏွင့္ ၀ွားေက်ာင္းမွာ စိုျခင္းႏွင့္ ေျခာက္ျခင္း ကြာပါသည္။

ခု ရာသီက ဂ်ပန္မွာ စန္းေရွာေစ ့အစိမ္း ေလးေတြကို ဗူးေလး ေတြနဲ႕ ထည့္ျပီး စူပါေတြ မွာ ေရာင္းေနခ်ိန္ေပါ့။ ယန္း ၁၅၀ ေလာက္ ပံုမွန္ပါ။
နယ္ဆိုင္ေလးေတြဆို ၁၀၀ ေလာက္နဲ႕ ရတတ္ပါေသး။

အရသာက ပရုတ္ေစ့ေလးေတြလိုပါပဲ။... ပရုတ္ဆိုတာ ေဆးထဲ ထည့္တဲ့ ပရုတ္ အရသာမ်ိဳးပါ။ ပူထံုသြားေစပါတယ္။ သံပုရာ နံ႕ေလး သင္းပါသည္။
Sichuan Pepper ဆိုျပီး ၀ီကီကုိ ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ အက်ယ္သိခ်င္ပါက မိဆိုးေလးကို ပူဆာႏိုင္ပါတယ္။ သူမေတာ့ ေဆးဖက္ ၀င္မွဳေတြ ဘာေတြ ကို အေသးစိတ္ ေျပာႏိုင္လိ့မ္မယ္ ထင္တယ္။ တန္ေဆး လြန္ေဘးလို႕ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ Toxic ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလး ေတြ႕မိတာရယ္။ Dosage က ၆ ဂရမ္ ဆိုတာကို ေတြမိလို႕ပါ။ ပ်ိဳ႕ျခင္း၊ အန္ျခင္း။ ... ဘာညာေတြလဲ ေတြ႕ခဲ့ပါေသး။ တရုတ္ေဆးက်မ္း အလိုအရဆိုရင္။... (အဂၤလိပ္လို ေရးထားလို႕ပါေနာ့။)

စိတ္ၾကီးတဲ့ ဗက္ဆာက အမ်ားၾကီး ၀ယ္ျပီး နဲနဲ ေလွာ္ကာ ေရခဲေသတၱာမွာ Froze ထားလိုက္ပါတယ္။ ငရုတ္သီးစိမ္းမ်ားႏွင့္ အတူေပါ့။

၀ွားေက်ာင္းက တရုတ္ဆိုင္ေတြမွာ အေျခာက္ရတတ္ပါတယ္။ အဲဒါလဲ အပူအစပ္ အေမႊးအၾကိဳင္ အလြန္ ၾကိဳက္တဲ့
ဗက္ဆာခင္က ၀ယ္ထားပါတယ္။

သံုးစြဲပံု။
၁။ ဂ်ပန္ခ်က္နည္းတစ္နည္း။ ငါးဟင္းထဲ ထည့္ပါသတဲ့။ အနံ႕အတြက္တဲ့။ သူတို႕က မစားပါတဲ့။ ဗက္ဆာက စပ္ဖို႕ဆိုေတာ့ စားပါသည္။

၂။ တရုတ္သံုးနည္း။
စီခြ်မ္းဟင္းထဲမေတာ့ ငရုတ္သီးနဲ႕ အတူ အကုန္ပါတာပဲ။ ... တစ္ပါတ္ေလာက္ေတာ့ ကသိကေအာက္ ျဖစ္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ၾကိဳက္သြားေရာ။.. ၾကိဳက္သြားေတာ့
ေရခဲေသတၱာလဲ က်ပ္ေရာပဲ။
၁။ ေခါက္ဆဲြ အစပ္ျပဳတ္ထဲ ထည့္ပါသည္။ (စားလို႕ မတတ္ေသးပါ။)
၂။ ထမင္းေၾကာ္ထဲ ထည့္ပါသည္။ (အသားနဲ႕ အတူ ညိဳတဲ့ အထိ ေၾကာ္လုိက္ရင္... ရွလြတ္။..)
၃။ အသားကို ပါးပါးလွီး။ မီးျပင္းေလးနဲ႕ ေၾကာ္။ အသားက်က္ခါစမွာ အဲဒီ အစိမ္းလံုးေတြ ထည့္။ အသား ေလး အေပၚယံ ညိဳတဲ့ အထိ ဆီနဲနဲနဲ႕ မီးျပင္းတုိက္ပါသည္။
ဆီ နညး္ပါရွင့္။ အဲဒါကို ပုလင္းထဲ ထည့္ျပီး ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ထားပါသည္။. .. ထမင္းေၾကာ္ထဲ ျဖဴးစား။ ဂြတ္ရွယ္။

... စားခါစ ခံစားရ နဲနဲ ခက္ပါသည္။ Enjoy ျဖစ္သြားပါက ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္။ ....

စားလို႕ တတ္သြားရင္ ေအာ္တို ကိုယ့္ဟင္းေတြထဲ ေလွ်ာက္ထည့္ မိေနမွာ ဆိုေတာ့ကာ ... ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။....

သီခ်င္းေလးေတြနဲ႕အတူ....၆


၇။
အေဖကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးစိတ္မေက်မနပ္ၿဖစ္ေနတဲ့ဆိုဖီယာေလး...ေနာက္ဆံုးေတာ့
ဒီအရြယ္ထိ...တေယာက္တည္းၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္လာတဲ့မိခင္အေပၚ...
နားလည္မွဳရသြားတဲ့အခန္းေလးပါ။

လက္ထပ္ေတာ့မယ့္သမီးေလးဆိုဖီယာကိုၾကည့္ၿပီး.....မိခင္ဒိုနာရဲ႕ရင္တြင္းခံစားခ်က္.....
Slipping Through My Fingers တဲ့....:'(



DONNA:
Schoolbag in hand
She leaves home in the early morning
Waving goodbye
With an absent-minded smile
I watch her go
With a surge of that well-known sadness
And I have to sit down for a while
The feeling that I'm loosing her forever
And without really entering her world
I'm glad whenever I can share her laughter
That funny little girl

Slipping through my fingers all the time
I try to capture every minute
The feeling in it
Slipping through my fingers all the time
Do I really see what's in her mind
Each time I think I'm close to knowing
She keeps on growing
Slipping through my fingers all the time

Sleep in our eyes
Her and me at the breakfast table
Barely awake
I let precious time go by
Then when she's gone
There's that odd melancholy feeling
And a sense of guilt
I can't deny
What happened to the wonderful adventures
The places I had planned for us to go
Well some of that we did
But most we didn't
And why I just don't know

Slipping through my fingers all the time
I try to capture every minute
The feeling in it
Slipping through my fingers all the time
Do I really see what's in her mind
Each time I think I'm close to knowing
She keeps on growing
Slipping through my fingers all the time

DONNA & SOPHIE:
Sometimes I wish that I could freeze the picture
And save it from the funny tricks of time
Slipping through my fingers -

DONNA:
Schoolbag in hand
She leaves home in the early morning
Waving goodbye with an absent-minded smile


(ဇာတ္ကြက္ကေလးအတိုင္းembedding enableေပးလို႕...စာသားေလးကိုသပ္သပ္ကူးတင္လိုက္ပါတယ္..)

Ref: Wikipedia, Internet Movies Database, You tube




Saturday, June 26, 2010

ႏွစ္ပါတ္စာ ပန္း

ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ အပါတ္က ထုိးခဲ့တဲ့ ထဲမွာ အရြက္သီးသန္႕ ထုိးျခင္း ဆိုတာနဲ႕ ေထာင့္ေပါင္းစံုမွ ၾကည့္ရွဳရန္ ထိုးနည္း ၂အိုးပံုက လူျပလို႕ မရဘူး။ မလွဘူးရယ္။ အေတြ႕အၾကံဳေပါ့ေလ။ ေနာက္ဆို သတိထားရမယ္။

သင္တန္းမွာ ထုိးျပီး အေဆာင္ျပန္ျပီး ပါလာမွာ ထုိးတာေတြပါ ပါေတာ့ ကာ... အနည္းငယ္ သီးခံျပီး အၾကြားခံေပးၾကပါရန္။
(ဒီလုိေပါ့ေလ.... သည္းခံျပီး ၾကည့္ရေတာ့တာေပါ့။... အဟမ္းဟမ္း။ လတာည အရင္ၾကိဳေျပာထားမည္။)


ပန္းအေရာင္ႏွင့္ ပန္းအိုးေရာင္ ကိုက္ျပီး ထုိးျခင္း။ (ပန္းက နီေနေသာေၾကာင့္ ပန္းအိုးအနီကို ေရြးရပါသည္။ ဗက္ဆာက အနီကို တကယ္ေတာ့ ၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ခ်င္ပါ။)

ေအာက္ဘက္မွ ပင့္ၾကည့္ႏုိင္ရန္ ခ်ိတ္ဆြဲရေသာ ပန္းမ်ားအတြက္ ထုိးျခင္း။ (ခ်ိတ္စရာမရွိလို႕ စင္ေပၚပဲ တင္လို္က္ရပါတယ္။)

ပန္းအိုးပံုစံေပၚမူတည္ျပီး ထုိးျခင္း။

အေဆာင္ကပန္းမို႕ ထိုးခ်င္သလို ထုိးျခင္း။ ၁။

အေဆာင္ကပန္းမို႕ ထိုးျခင္သလို ထိုးျခင္း။ ၂။

ပန္းအိုးရွည္ႏွစ္လံုး ယွဥ္တဲြထိုးျခင္း။

ပန္းသီးသန္႕ ထိုးျခင္း။

ပန္းနဲ႕ ဘာမွေတာ့ ဆိုင္ပါဘူး။ မြန္ဂိုလီးယန္းသူငယ္ခ်င္းမ ကေလးေလး ။ ခ်စ္လို႕။ ငါးလတဲ့။.... ေနာ့။ ခ်စ္စရာ။ သို႕ေသာ္ ကေလးက ေစ်းၾကီးသည္။ မြန္ဂိုလီးယန္း သူငယ္ခ်င္းမေတာ့ အိမ္ထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားေတာ့တာပဲ။ .... ကေလးကို ငါးလမွာ သူမ သခ်ာၤသင္ေပးေနျပီ။ သူငယ္ခ်င္းမ ၀ါသနာက သခ်ာၤ ျဖစ္သည္။ အလကားေနရင္း သခ်ာၤ သင္တန္းေတြ လိုက္တက္ေနေလသည္။ ကေလး သခ်ာၤ သင္နည္းကို ဗက္ဆာ့ကို ျပပါလို႕ ပူဆာ လို႕ သူငယ္ခ်င္းမက ျပသည္။ How smart your baby is ? (ထင္ရတာပဲ) ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ဂ်ပန္လို ျပန္ထားတာကို ၾကည့္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ က အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနေလသည္။ တစ္ေန႕ ငါးၾကိမ္ သခ်ာၤ သင္သည္တဲ့။ ဗက္ဆာ့ကို ပါ သင္ခိုင္းရ ေကာင္းမည္ထင္သည္။ သခ်ာၤ အလြန္ညံ့ေသာ ဗက္ဆာမ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

မင္းေမေမသိရဲ႕လား...

Mamma Miaထဲက..သီခ်င္းေလးတပုဒ္ပါ..ၿမဴးၿမဴးေလးမို႕မွ်လိုက္ပါတယ္....;p

ဒိုနာရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမတေယာက္က..လာလာၿပီးရစ္ေနတဲ့..ေကာင္ကေလးကိုၿပန္ေၿပာလိုက္တာက...

Does Your Mother know that You`re out တဲ့...;p

Tuesday, June 22, 2010

ဗဟုသုတ ဒိုင္ယာရီ-၁


ကေလးငယ္တစ္ဦး အမိ၀မ္းတြင္းမွ ကၽြတ္လွ်င္ကၽြတ္ျခင္း ငိုရျခင္း

သေႏၶသားဘ၀က မိခင္၏ အခ်င္းမွတဆင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ရယူခဲ့ေပမယ့္ ေမြးဖြားလာျပီးေနာက္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၍ အသက္ရႈဖို႔ လိုအပ္လာတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငိုျခင္းျဖင့္ အသက္ရွဴလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ မငိုပဲ လူၾကီးမ်ားလို အသက္ရွဴလိုမရပါ။ သေႏၶသား၏ အဆုတ္ေလအိတ္မ်ားမွာ ေမြးစတြင္ လံုး၀ပိတ္လ်က္ရွိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ငိုေၾကြးျခင္းျဖင့္ ေလကို အရွိန္ျပင္းစြာႏွင့္ ပမာဏမ်ားစြာ ၀င္ေစနိုင္ပါတယ္။ ထိုသို႔ျဖင့့္ အဆုတ္၏ ေလအိပ္ေတြပြင့္ကာ ေလကိုရွဴနိုင္သြားပါတယ္။ ထိုေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ကေလးငယ္သည္ သာမန္အသက္ရွဴျခင္းျဖင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို လိုသေလာက္ရယူနိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္..။ ေမြးစကေလး ငိုျခင္းသည္ က်န္းမာေၾကာင္း အေထာက္အထားတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုက္ဆာျခင္းသည္ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ဆိုင္သည္

ထမင္းဆာျခင္း၏ အမွန္စင္စစ္မွာ ဦးေႏွာက္၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ေသာ ဟိုက္ပိုသားလမတ္ ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေပတယ္။ ဟိုက္ပိုသားလမတ္တြင္ အစာစားေစေသာ သို႔မဟုတ္ စားရန္ဆႏၵကို ျဖစ္ေစတဲ့ေနရာ feeding centre နဲ႔ အစာမစားခ်င္တဲ့ သို႔မဟုတ္ အစာကို၀အီတဲ့ စိတ္ျဖစ္ေစတဲ့satiety centre ဆိုျပီး ရွိပါတယ္။ ေသြးမွာ သၾကားဓါတ္ပမာဏ မ်ားေနတဲ့အခါ satiety centre ေၾကာင့္ ဗိုက္မဆာတတ္ပါ။ အလားတူ ေသြးမွာ သၾကားဓါတ္ပမာဏ နည္းသြားတဲ့အခါ feeding centerေၾကာင့္ ထမင္းဆာ လာပါလိမ့္မယ္။

ဦးေႏွာက္၏ အေရးၾကီးဆံုး အပိုင္း

မက္ေဒါလာ သည္ ဦးေႏွာက္၏ အေရးၾကီးဆံုး အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္၏ ေအာက္ဆံုးအပိုင္း ေက်ာရိုး အာရံုေၾကာမရဲ့ အေပၚမွာ ကပ္လွ်က္ တည္ရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ မက္ေဒါလာက ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ ေသြးလွည့္ပတ္ျခင္း၊ ေသြးဖိအားထိန္းညွိျခင္း၊ ႏွလံုးခုန္ျခင္း၊ အသက္ရွဴျခင္း စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ထိန္းခ်ဴပ္ေပးသူပါ။ က်န္တဲ့ ဦးေႏွာက္အစိတ္အပိုင္းေတြ ထိခိုက္ေပမယ့္ အသက္ရွင္နိုင္ေသးေသာ္လည္း မက္ေဒါလာ ပ်က္ယြင္းသြားရင္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ခ်က္ခ်င္းေသသြားနိုင္တယ္။

ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ေပးပါက နာက်င္တာေတြ ေပ်ာက္တတ္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ..

တခါတေလ နဖူးနဲ႔ တစ္ခုခုနဲ႔ တိုက္မိတဲ့အခါ လက္ကအလိုလို နဖူးကို ပြတ္မိရဲ့သားျဖစ္သြားတယ္။ အဲလိုပြတ္လိုက္တဲ့အခါ နာတာေလး နည္းနည္းသက္သာသြားသလို ခံစားမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ ေနရာတစ္ခုခုကို မေတာ္တဆ ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ နာသြားတဲ့အခါ အဲဒီေနရာကို လက္နဲ႔ ညင္ညင္သာသာ ပြတ္ေပးလိုက္ရင္ နာက်င္တာေတြ နည္းနည္းသက္သာသြားတတ္တာမွာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ နာက်င္မႈေ၀ဒနာက ထိခိုက္မိတဲ့ေနရာမွ စတင္ေပၚလာျပီး အာရံုေၾကာတစ္ေလွ်ာက္ လံႈေဆာ္မႈအျဖစ္ ျဖတ္သန္းကာ ေက်ာရိုးအာရံုေၾကာမကို ၀င္ေရာက္တယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ဦးေခါင္းအတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲသို႔ ဆက္လက္သတင္းပို႔တယ္။ ဦးေႏွာက္ရဲ့ အာရံုလက္ခံတဲ့အပိုင္းက “ဘယ္ေနရာမွာ နာသြားတယ္၊ ဘယ္အပိုင္းက ပိုနာတယ္၊ ဘယ္အပိုင္းက စူးစူးရွရွနာတယ္”လို႔ ပံုေဖာ္ေပးတယ္။

အဲဒီနာက်င္မႈေ၀ဒနာရဲ့ လံႈေဆာ္မႈသြားတဲ့လမ္းက ေက်ာရိုးအာရံုေၾကာမမွာ တခါးgate တစ္ခုရွိတယ္။ ထိခိုက္မိတဲ့ ေနရာကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္ျခင္းက အဲဒီတခါးကို ပိတ္လိုက္သလိုျဖစ္ျပီး နာက်င္မႈေ၀ဒနာရဲ့ လံႈေဆာ္မႈက တခါးကို မျဖတ္နိုင္ေတာ့ပဲနဲ႔ ဦးေႏွာက္ ကို နာေၾကာင္း သတင္းပို႔ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တာမို႔ နာက်င္တာ သက္သာသြားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို နာက်င္မႈကို ပိတ္ဆို႔ျခင္းကို ေဆးပညာမွာ gate control theory လို႔ေခၚတယ္။ (တရုတ္အပ္စိုက္ပညာဟာ ဒီသေဘာကို ယူထားတာပါ)

ဘာေၾကာင့္ သမ္းေ၀ရသလဲ

ေဆးပညာမွာ ဘာေၾကာင့္ သမ္းေ၀ရသဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို တိက်ေသခ်ာစြာ မသိနိုင္ေသးပါ။ အိပ္ခ်င္လို႔ သမ္းတယ္လို႔ ထင္ၾကတာပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ အနားက တစ္စံုတစ္ေယာက္က သမ္းလိုက္ရင္ မိမိက အိပ္ငိုက္ခ်င္စိတ္မရွိေပမယ့္ လိုက္သမ္းေ၀ျဖစ္သြားပါတယ္။ အလားတူပဲ ကိုယ့္အနားက လူေတြလည္း လိုက္သမ္းေ၀တာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္..။ ေဆးပညာမွာကေတာ့ သမ္းျခင္းဟာ ကူးစက္တပ္ေသာ အသက္ရွဴျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အမႈအက်င့္ လို႔ ဆိုပါတယ္.။ သမ္းတဲ့အတြက္ အဆုတ္ရဲ့ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ေလအိတ္ငယ္မ်ားပြင့္ေစတဲ့ျခင္း ႏွင့္ အဆုတ္မွ ေသြးမ်ား ႏွလံုးသို႔ ေကာင္းစြာေရာက္ရွိေစျခင္း စတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရွိတာကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ၾကိဳ႕ထိုးရသလဲ

ၾကိဳ႔ထိုးျခင္းသည္ ရင္ဘတ္ပိုင္းနဲ႔ ၀မ္းဗိုက္ပိုင္းကို ခဲြျခားထားတဲ့ ၀မ္းေခါင္းၾကြက္သားရဲ့ စည္း၀ါးမွန္ စြာ က်ံဳ႕ညစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသြးထဲမွာ ကာဘြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္မ်ားျခင္းသည္ ၾကိဳ႕ထိုးျခင္းကို ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေသြးမွာ ယူရီးယားမ်ားျခင္းနဲ႔ နိုထရိုဂ်င္ ပါတဲ့ အညစ္အေၾကးမ်ားျခင္းတို႔ ေၾကာင့္လည္း ၾကိဳ႕ထိုးတတ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၾကိဳ႕ထိုးျခင္းဟာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆက္ႏြယ္မႈရွိျပီး ၾကာရွည္စြာ သိစိတ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဴပ္လို႔ မရပါဘူး..။

မူရင္း.. ေဒါက္တာေအးေက်ာ္ (ဇီ၀ကမၼေဗဒ)ရဲ့ စာေပဗိမာန္စာမူဆုရ -ေဆးပညာ ဗဟုသုတ ဒိုင္ယာရီ

ႏွစ္သက္သည္မ်ားကို လသာည. ကူးယူမွတ္သား ျဖန္႔ေ၀သည္..

Saturday, June 19, 2010

သီခ်င္းေလးေတြနဲ႕အတူ..၅


၆။

ေဟာ..ဒါေလးက..ကြ်န္းေပၚေရာက္လာတဲ့အခ်စ္ေဟာင္းၾကီးေတြထဲမွာမွ...

သံေယာစဥ္လက္က်န္မကုန္ေသးတဲ့တေယာက္(ဆမ္းမ္)နဲ႕...အတိတ္ရဲ႕ခ်စ္အရိပ္ေတြကို

ရင္ဖြင့္ေနၾကတာက....“.SOS ”တဲ့.....


ီDonna&Sam




(က်မၾကိဳက္တဲ့..မဒီသီခ်င္းေတြထဲက..“လဲြေနတဲ့ဆံုမွတ္မ်ား”နာမည္နဲ႕

မဒီနဲ႕ဘိုဘို..သီဆိုထားတဲ့...စံုတဲြသီခ်င္းေတးသြားေလးၿဖစ္ေနတယ္..း)


Ref: Wikipedia, Internet Movies Database, You tube

ၾကက္ဆီထမင္း


လုလုဘေလာ့နဲ႔ မနိုင္းနိုင္းစေနဘေလာ့ကိုဖတ္လို႔ လသာည ဖန္တီးသည္ းD အိုခရာမ လာလည္ခဲ့လွ်င္ ခ်က္ေကၽြးမည္ဟု ေသြးေဆာင္ဖ်ာေယာင္းသြားပါတယ္... ဟိ ငါကြ းး:21:

Friday, June 18, 2010

အိမ့္ဆည္းလည္း



အဲဒီတုန္းက..ကိုယ္တာဝန္က်တဲ့ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ေခ်ာင္က်က်ရပ္ကြက္ေလးမွာေပါ့.........
အရာအားလံုးဘဝကိုတစ္ကစခဲ့တဲ့..ေနရာေလးဆိုရင္လည္းမမွားပါဘူး....
ၿပီးေတာ့..ကိုယ္တို႕အိမ့္ဆည္းလည္းေလးေတြရဲ႕ဘူမိနက္သံ။

တကယ္က..ဒီဇာတ္မွာ..ဒါရိုက္တာက..အၾကီးဆံုးအမ....။
ၾကံရာပါကေတာ့.....ကိုယ္တို႕အငယ္ေတြေပါ့။စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့..ပညာစံုလို႕..
ေနရာအသီးသီးမွာလုပ္ငန္းကိုယ္စီၿဖစ္လာတဲ့ကိုယ္တို႕တေတြဟာ...မိအိုဖအိုကို..
ေတြ႕ဖို႕ဆိုတာ..တႏွစ္ေနမွတေခါက္္ေတာင္အႏိုင္ႏုိင္ရယ္ေလ...။ဒီေတာ့လည္း..
ကိုယ္တို႕တေတြလံုး...စံုစံုညီညီ..ေတြ႔ေနႏိုင္တဲ့ေနရာေလးကိုဆံုးၿဖတ္လိုက္ေတာ့...
ကိုယ္တာဝန္က်တဲ့ဒီၿမိဳ႕ေလး..။....ေနရာသစ္..ဘဝသစ္။

ေနထိုင္စရိတ္ၿမင့္လွတဲ့..ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ..မိဘေတြေခၚထားေပမယ့္..ကိုယ့္လစာက..
ေနၿမင္ညေပ်ာက္။..ညီမေလးကေရာ..ထူးမၿခားနား။.ၿပီးေတာ့..အေဝးမွာတာဝန္က်ေနတဲ့...
အမလတ္ရဲ႕..မၾကာမၾကာပံ့ပိုးမွဳ။.ဒါေပမယ့္..ကိုယ္စတဲ့ဇာတ္နိုင္ေအာင္ကမယ္ဆိုတဲ့......
အမၾကီးရဲ့ေထာက္ပံ့မွဳကသာ....တအိမ္လံုးရဲ႕အခရာ။

ကိုယ္တို႔ညီမတေတြကို..မေတာင့္မတ..ပညာအေမြေပးခဲ့တဲ့..ဒီမိနဲ႕ဖ။
ကိုယ္တို႕ေလးေယာက္က....မေၾကာင့္မၾကၿပန္မထားနိုင္လို႕စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိေနတာ။
ေမနဲ႕ေဖကေတာ့သားသမီးေတြနဲ႕ေနရရင္ပဲ.......အရာရာၿပီးၿပည့္စံုေနတာ။
ေနရာသစ္ရဲ႕..ၿမိဳ႕ၿပယဥ္ေက်းမွဳမွာအလြယ္တကူ..စီးေမ်ာမေနႏိုင္ေသးတာကလဲႊလို႕ေပါ့..။

အမလတ္က.တႏွစ္မွတခါသာလာေတြ႔နိုင္ေပမယ့္...အမၾကီးကေတာ့..အလုပ္ရွိရာၿခံကေန..
တပတ္တခါ၊၂ပတ္တခါလာလာအိပ္တတ္တာ။...လာရင္လည္းအမက..ေသာၾကာေန႔အလုပ္..
ၿပီးၿပီးခ်င္း..ညတြင္းခ်င္းေပါက္ခ်လာေလ့ရိွတာရယ္..ဒါမွလည္း..စေန၊တနဂၤေႏြအၿပည့္အိမ္မွာ
ေတြ႔ရမွာေလ...။

အမၾကီးလာတဲ့...ေန႔ေတြဆို.ေမေမကလည္းသမီးၾကီးၾကိဳက္တတ္တာေတြေၾကာ္ခ်က္လို႕ေပါ့။
အေဖကလည္း..သမီးၾကီးရဲ႕လုပ္ငန္းအေတြ႕အၾကံဳေတြမွာ..စီးေမ်ာလို႕...။
ကိုယ္တို႕အငယ္၂ေကာင္ကေတာ့..အေမ့ကူမလိုလို..လူၾကီးစကားဝိုင္းထဲပါမလိုလို....။
သူလာရင္.....ကိုယ္ေတြကေလးလုပ္ရေတာ့ေပ်ာ္လို႕..အထူးသၿဖင့္လကုန္ရက္ေတြဆို...
ေရပါ..ပါတယ္ေလ...း)..အဲဒီေန႔ညေနဆို..အမၾကီး..မလာမခ်င္း...ထမင္းမစားဘူး...။
ေဖေဖဆို..လမ္းထိပ္ကေနမၿပန္ရဘူး..ထြက္ေမ်ွာ္ေနတာေလ။

မိသားစုေတြစံုသခိုက္..ေသာေသာညံေနေေပမယ့္..ကိုယ္ေတြြအလုပ္သြားခ်ိိန္ေတြဆို...အိမ္က
သိပ္ကိုေၿခာက္ေသြ႕လြန္းမွာအမွန္ပါ...။..ၿပီးေတာ့..ၿမိဳ႕ၿပရဲ႕လူေနမွဳစရိုက္မွာ...တကယ္ဆို....
ကိုယ္ေတြလည္းမေနေပ်ာ္ဘူးရယ္...။..ဒါေပမယ့္..ဘဝကေတာ္ရာမွာေနရမယ့္..အေနအထား.။
ေဖနဲ႔ေမကေတာ့..ေန႔တဒူဝသားသမီးေတြအိမ္ၿပန္လာခ်ိန္ကိုပဲ..ေမွ်ာ္ေနရတဲ့..အၿဖစ္။

တရက္ေတာ့...အဲဒီေန႔က..လကုန္ရက္....။မိုးေလးကလည္းေဖ်ာက္ေတာက္ေဖ်ာက္ေတာက္..။
ထံုးစံအတိုင္းအမၾကီးကိုေစာင့္ေနၾကတာ...ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေပၚလာတာနဲ႔..ထမင္းစားလိုက္ၾကေရာ။
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ပဲဆိုၿပီး....လမ္းထိပ္ထြက္ေစာင့္တ့ဲ.....အေဖေတာင္ၿပန္လာၿပီ..။
အလုပ္မ်ားလို႕မလာအားဘူးထင္တယ္ဆိုၿပီး...အိပ္မလို႕ရိွေသး....“ေဖ့...ေမ့”တဲ့..။

ေခါင္းမွာမိုးေရေတြရဲႊေနတဲ့အမ..လက္ထဲမွာလည္းၿခင္းနဲ႕...။မ်က္ႏွာက..စပ္ၿဖဲၿဖဲ..။
ၿပီးေတာ့..ေၿပာေသး..ဒါေလးေတြေက်းဇူးေၾကာင့္..ထိုင္ခံုေနရာရလာသတဲ့..။
ၿခင္းေလးထဲကတဖက္ကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့....အိုးးးး.ေခြးးေပါက္ေလးေတြ...
၃ေကာင္ေတာင္ရယ္.......။အထီး၂ေကာင္နဲ႕အမေလး..။ဘယ္ေၿပာေကာင္းမလဲ..နဂိုတည္းက
ေခြးခ်စ္တတ္တဲ့...ကိုယ္တို႕သားအဖတေတြ..ဆဲြေပြ႕ေတာ့တာေပါ့...။သူတို႕အလုပ္ၿခံထဲမွာ
လာေမြးၿပီးအမိမဲ့သြားရရွာတဲ့...သနားစရာေခြးေပါက္ေလးေတြခမ်ာ...ဆာလြန္းလို႕..
ကိုယ္တို႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို.....စို႕ေတာ့တာ........။

အဲဒီေန႕ကစလို႕...ေခြးၿပဳစုေရးလုပ္ငန္း..စေတာ့တာပါပဲ..။
တကယ္ဆို..အေမက..ေခြးမခ်စ္တတ္ဘူး။ကိုယ္ေတြကိုင္ရင္..အၿမဲေငါက္တာေလ..။
အခုေတာ့....အေမလည္းမေနႏုိင္ေတာ့ဘူး..။ေစ်းသြားရင္..ႏုိ႔ဆီဗူးဝယ္လာေပးရတယ္..။
ေၿပာေသးတာ.....ညည္းတို႕သားဖတေတြဟာ..လြန္..လြန္္လြန္းတယ္တဲ့..။
တကယ္ပါ..ဘဝမွာေခြးကို..ကေလးလို..ႏို႕စို႔အရြယ္ကေန.အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္.စေမြးဖူးတာပါ..။

အဲဒီေန႔ကစလို႕..ကိုယ္တို႕အိမ္ေလး..(နယ္မွာလို)ၿပန္အသက္ဝင္လာသလိုခံစားရတယ္..။ မိုးလင္းလင္းခ်င္း..ဗိုက္ဆာလို႕ေအာ္ေနတဲ့..သူတို႕ေလးေတြေၾကာင့္..အိပ္ပုပ္ၾကီးလို႕မရပါ
ေတာ့ပါဘူး..။ေခြးမခ်စ္တဲ့ေမေမက..အေစာဆံုး..အိပ္ယာထေလ့ရိွေတာ့...သူတို႕ခမ်ာ..
အေမ့ထမိန္စဆဲြလို႕...။သူတို႕ကတအီအီ....အေမက..တ..ဟက္..ဟက္နဲ႕။
အံၾသစရာေကာင္းတာက...သူတို႕ေလးေတြကအေမ့ကို..ဖားတတ္ၿခင္းပါ..။
အေမေစ်းကမ်ားၿပန္လာရင္...အေၿပးအလႊားအလုအယက္..ကိုသြားၾကိဳၾကတာရယ္...။
ဒီေတာ့..အေမမ်က္ႏွာၾကီးက..ၿပံဳးၿဖီးၿဖီး။

အဲဒီေန႕ကစလို႕....ဂ်က္ကီ..၊မည္းေလး..နဲ႕..ေဒးဗစ္တို႕ဟာ..ကိုယ္တို႕အိမ္သားေတြ
ၿဖစ္မွန္းမသိၿဖစ္လာေတာ့တာ...။
သူတို႕ကိုစသယ္လာတဲ့သခင္မကိုလည္း..မ်က္ႏွာလုပ္တတ္ေသးတာ.....။
တႏွစ္မွတခါသာလာႏိုင္တဲ့အမလတ္လာရင္..ဟင္းေကာင္းစားရမွာကိုလည္း
မွတ္ထားတတ္ေသးတာ.....။
လူေတြေနမေကာင္းရင္..ၾကံဳရာေဆးေသာက္ေပမယ့္..သူတို႕နဲ႔ပဲ...တိ-ကုဆရာဝန္နဲ႕လည္း..
အသိိမိတ္ေဆြေတြၿဖစ္လာရတာ......။
ေခြးခိုးဘို႕ေခ်ာင္းေနတဲ့..လမ္းသြားလမ္းလာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း..အေဖခမ်ာေန႔စဥ္.....
ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့တာ...။
ညညဆို..သူတို႕ေလးေတြကပဲ..တၿပန္..တဝုတ္ဝုတ္နဲ႔...အိမ္ကိုေစာင့္ေရွာက္တတ္ေနေသးတာ..။
ကိုယ္တို႕အိမ္ကိုလည္း..ေခြးအိမ္ေလးလို႕နာမည္ေပးတတ္ၾကေသးတာ..း)

အဲဒီေန႔ကစလို႕....(ဒီေန႔ထိ)အေဖမ်ားအၿပင္ထြက္ရင္..မၾကိဳက္လို႕..ပုဆိုးစဆဲြၿပီးအိမ္ထဲ
ၿပန္ေခၚေလ့ရွိေတာ့..သခင္ၾကီးခမ်ာ..အခက္ေတြ႕ရတာ..။

အဲဒီေန႔ကစလို႕....(ဒီေန႕ထိ)..ရုံးကားမ်ားအိမ္ေရွ႕ရပ္ရင္..ကိုယ္ေတြၿပန္လာၿပီထင္ၿပီး
အၿမီးၾကီးၿပဳတ္မတတ္ယပ္ေနတတ္တာ.။

အဲဒီေန႕ကစလို႕....(ဒီေန႕ထိ)..သူတို႕သခင္တေယာက္ေယာက္မ်ားခရီးထြက္သြားရင္..
ထမင္းမစားပဲ..တေနကုန္ေလာက္ေတာ့..ဆႏၵၿပတတ္ေသးတာ..။

အဲဒီေန႕ကစလို႕.......................................................................................။

အဲဒီေန႕ကစလို႕.......................................................................................။

(မိုးေလးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႕..ေရးမိေရးရာ...ေရးမိတာပါ)

အခုဆိုခ်င္ေနေသာ သီခ်င္းမ်ား

တို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေရာင္ေပစူးေလးေတြနဲ႔ေလ..

မဆံုႏိုင္ေတာ ့ရင္လည္း ေနပါေစဒီတစ္သက္(ေလးဆယ္ေက်ာ္အခ်စ္)
စိမ္းသရဖူစိမ္းတဲ့ ေမာင့္မမစိမ္းရယ္

တင္ခ်င္တာ တင္တယ္ကြာ ဘာဖစ္လဲ.. အဟင့္...

Tuesday, June 15, 2010

ဖြားေၿပာတဲ့ပံုၿပင္


တကယ္က..က်မတို႕အဖြားေၿပာေလ့ရွိတဲ့ေရွးေခတ္ေဟာင္းေအာင္းေမ့ဖြယ္ေတြပါ....

ဒါေပမယ့္..မယံုရင္..ပံုၿပင္လို႔ုတာမွတ္ပါေနာ္...................................................

...........................................။.......။.....................................................


အိမ္မွာအဖြားကိုေမၾကီးလို႔ပဲေခၚတယ္....

ေမၾကီးကအရာရာကိုမွတ္မွတ္သားသားသိပ္ရိွတယ္....

ၾကံဳခဲ့ဆံုခဲ့ရတာေတြကိုဖဲြ႕ဖဲြ႕ႏဲြ႕ႏဲြ႕ၿပန္ေၿပာၿပတာနားေထာင္ရတာ..

တေထာင့္တညပံုၿပင္ေတြလိုမဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲ......................။


၁။ ခင္ဗ်ားဘာလုပ္သလဲ


အဲဒီတံုးက..ဂ်ပန္အဆုတ္..အဂၤလိပ္အတက္ေပါ့ေအ...

ေခတ္ပ်က္ဆိုေတာ့...ေတာရြာေတြမွာ..လူမိုက္ေတြက..လက္နက္အားကိုးနဲ႕

မိုက္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေအ့...အရာရာ..သြားသတိစားသတိ...။


တေန႕ေတာ့ညည္းတို႕ဘက..တဖက္ရြာကိုႏြားၾကည့္ပါသြားတယ္...

အေဖာ္ပါသြားတာပါေအ...ကိုရင္ၿမသီးနဲ႕(အဖြားအမခင္ပြန္း).....

သူကရွဳပ္ရွုပ္ရွက္ရွက္ေအ့...သိပ္စိတ္ခ်ရတာမုတ္ဖူး....။


တရက္..အထက္က.စစ္ေဆးေရးေတြေရာက္လာတယ္...

စပိုင္ေတြမ်ား..ေကာင္းခ်က္ေတာ့ေအ..ရြာနာမည္အတိအက်..ရက္စဲြ၊ၿပီးေတာ့

ဘယ္သူေတြပါသလဲ..အမွဴက..လက္နက္မွဴတဲ့...။


မၾကာပါဖူး..အိမ္ေရွ႕ေရာက္လာၿပီး..ညည္းတို႔ဘကိုေမးတယ္ေအ့...

တဖက္ရြာသြားတဲ့ကိစၥေပါ့..ငါကလည္းေၾကာက္မေနပါဘူးေအ..ညည္းတို႕ဘ..

ဘာမဟုတ္တာလုပ္ရဲလို႕လဲ... ဒါနဲ႔..ဟိုမွာေလ..ေမးခ်င္တာ..တာေမးေပေတာ့လို႕...။


(စစ္ေဆးေရးနိဌာန္း)

ပလိပ္။ ။ ဦး...ခင္ဗ်ားဘာအလုပ္..လုပ္လဲ?

ဘဘ ။ ။ ဗ်ာ....က်ဳပ္..ေနာက္ခ်ီး( ႏြားခ်ီး)က်ံဳးတယ္ေလ...

ပလိပ္။ ။ ????

ပလိပ္လည္း..နိဌာန္းနဲ႕ပဲ...သူ႕ဘာသာသူ.ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီးၿပန္သြားေလရဲ႕....

ဒီေလာက္ရိုးပံုေထာက္ေတာ့..အဲဒီအမွူထဲပါမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေအ....။


(ဘဘသည္..ထိုအစစ္ေဆးခံအခ်ိန္တြင္..ႏြားၿခံထဲတကုပ္ကုပ္နဲ႕ေနာက္ခ်ီးက်ဳံးေနပါသတဲ့..း)


၂။ ငါဟုတ္ဖူး


ေရွးလူၾကီးမ်ား..တယ္ေပြေကာေအ....

ညည္းတို႕ေခတ္ကလူငယ္ေတြမ်ား..ဘယ္မီွမလဲ...

ေအးေပါ့ေအ..ေပြခ်ိန္ရေအာင္လဲ..စားဝတ္ေနေရးက..ဒီေလာက္က်ပ္ဘူးေအ့..။


ဒါက..တို႕အေဖၿပန္ေၿပာၿပတာေအ့...

အဲဒီခ်ိန္က..ရြာမွာ..မယ္မွံဳဆိုတာလွမွလွတဲ့...

ကာလသားေတြမ်ား..ေခ်ာင္းၾကည္႔ရတာ..အေမာတဲ့.....။


ညည္းတို႕အဘိုးလား...ပါတာေပါ့ေအ..ဘယ္ေနမလဲ....

ဒါေပမယ့္ပိုးပန္းသူေတြထဲမွာ..ဦးဖိုးစံုၾကီးဆိုတဲ့လူကအကဲဆံုးတဲ့့ေလ...။


တေန႔ေတာ့..မယ္မွံဳသနပ္ခါးလိမ္းတဲ့အခန္း..သြားေခ်ာင္းဘို႕..အေဖ့ကို

အေဖာ္စပ္တယ္တဲ့ေလ...အေဖကလည္း..ဒီေကာင္ဒီေလာက္အပိုးသန္တာ

မွတ္ေလာက္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး..အတူလိုက္သြားတယ္တဲ့ေအ့.....။


ဟိုေရာက္ေတာ့..ေခ်ာင္းၿပီေပါ့...ထရန္ေပါက္ကေန.....

အဲဒီမွာ..အေဖက..မေၿပာမဆိုနဲ႔..ဦးဖိုးစံုၾကီးကိုေနာက္ကေနတြန္းလိုက္ကေရာတဲ့...။


မယ္မွံဳကလည္း...အလန္႔တၾကားနဲ႔..ေသြးလက္စ..သနပ္ခါးတံုးနဲ႔ဆီး..ေခါက္ပါေလေရာ။


ဦးဖိုးစံုၾကီးကလည္း...ထရန္ၾကားကသူ႕လည္ပင္းၾကီးၿပန္ထုတ္ရခက္...

နဖူး..သနပ္ခါးတံုးနဲ႕ထုခံရလို႔လည္း..နာကနာ..........ရွက္ကရွက္နဲ႔.....

ကေယာင္ကတန္း..ေၿဖရွင္းလိုက္တာက..................

“ငါ....ငါဟုတ္ပါဘူးဟ”တဲ့ေအ...။


ေၿပာမေၿပာခ်င္ဘူး..ေရွးလူၾကီးမ်ား...တယ္ေပြေကာေအ။


Sunday, June 13, 2010

ရီစရာေျပာျပမယ္


ေက်ာင္းသား တစ္သိုက္ ေလွာ္ကားဥယ်ာဥ္ကို ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ ျပီး ကစားၾကတယ္။ ကစားနည္းေလး က မဲလိပ္ေလးေတြမွာ စိတ္တို ေမ်ာက္ညိဳ၊ မိုးဒီ ေမာ ့စ္၊ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ ့
မျမ၀င္း၊ လီယိုနာဒိုနဲ ့ကိတ္၀င္းစလက္၊ ဦးကပ္ေစးနဲ ့ခင္ေမာင္သိန္းထြန္း၀င္း ဆိုျပီး အတြဲေလးေတြတြဲထားတယ္။ မဲလိပ္အရ ကိုယ္က်ရာအတြဲကို လက္ဆြဲေျပးရတယ္။ အတြဲမမွားရဘူး။ေနာက္ဆံုးမွပန္းတိုင္ေ၇ာက္တဲ ့အတြဲ က အားလံဳးေတာင္းဆိုတာတစ္ခုလုပ္ေပးရမယ္ေပါ ့ေနာ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ က ရြွီခနဲ ခရာမွဳတ္တဲ ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးကမဲလိပ္ကိုယ္စီေျပးႏွဳိက္ၾက ျပီး ကိိုယ္နဲ ့က်တဲ ့အတြဲေဖာ္ကို အျမန္ေခၚျပီး ေျပးၾကတာ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ ့မျမ၀င္းအတြဲက်န္ခဲ ့တယ္။
အဲဒီေတာ ့ပရိတ္သတ္ၾကီး ကသူတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို ဗိုလ္ေအာင္ဒင္နဲ ့မျမ၀င္း ရန္ျဖစ္တဲ ့အခန္း
သရုပ္ေဆာင္ခိုင္းၾကတယ္။ ေကာင္မေလးနဲ ့ေကာင္ေလးကရွက္ေတာ ့ တျခားဟာလုပ္ခိုင္း
ဖို ့ေတာင္းဆိုေပမဲ ့မရဘူး။ မွတ္မိသေလာက္ပဲေျပာပါဆိုျပီး ၀ိုင္းေအာ္ၾကတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ ့ေကာင္ေလးလည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ ့ဗိုလ္ေအာင္ဒင္စတိုင္ဖမ္း
ဖို ့ေဘာင္းဘီဆြဲတင္လို္က္ကာရွိေသးတယ္ ေကာင္မေလးကမ်က္လံဳးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ ့
မ…….မလုပ္ပါနဲ ့အစ္ကိုၾကီးရယ္……ကြ်န္မ မမာလို ့ပါ ဆိုျပီး ဗို္လ္ေအာင္ဒင္ဇာတ္ကားထဲက မျမ၀င္းေျပာသလို ေျပာခ်လိုက္ေတာ ့၀ါးခနဲ ပြဲက်သြားတယ္။ ေကာင္ေလး ကလည္းေခသူမဟုတ္..
ဟားဟားဟား သိပ္ေၾကာက္သြားသလား မျမ၀င္း…..ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ေဘာင္းဘီခြ်တ္တာ ေရခ်ဳိးမလို ့ပါ ……၀ါးခနဲ ပြဲက်သြားျပန္တယ္။
ေကာင္မေလး က အို…..ရွင္……ရွင္ အေရွ့ မတို းနဲ ့ေနာ္…ရွင္ အေရွ ့ဆက္တို းရင္ ကြ်န္မဟိုဟာၾကီးနဲ ့ထို းလိုက္မယ္ ဆို ေတာ ့အားလံုးက
ဘယ္ဟာၾကီးလဲဗ်ဳိ ့……
ေကာင္မေလး က အဲ…….ကတ္ေၾကး……..ကတ္ေၾကး…..
ပြဲၾကသြားျပန္တယ္။
အားလံုး ကဗိုလ္ေအာင္ဒင္ဆက္ေျပာပါဗ်ုဳိ ့ဆိုေတာ ့
ဟားဟား မျမ၀င္း မင္းကငါ ့ကို ကတ္ေၾကးနဲ ့ထို းမယ္ဟုတ္လား၊ဒီမွာၾကည္ ့စမ္း မျမ၀င္းဒါဘာလဲ….လက္ထဲမွာ ဘာမွမပါေတာ ့ေသနတ္ပံဳစံလုပ္ျပတာေလ
အဲဒီေတာ ့ေကာင္မေလး က လက္ညွဳိး …..တဲ ့
အားလံုး က၀ါးခနဲ ရီၾကျပန္တယ္။
ေကာင္ေလး က မွင္ျပန္သတ္လိုက္ျပီး
ေသနတ္လုပ္ပါဟနင္ကလည္း……..ဆိုေတာ ့မွ ေကာင္မလး ကေအး…….
.ေသနတ္တဲ ့…..ေကာင္ေလး ကခါးကို ဟန္ပါပါျပန္ေထာက္ျပီး…..
ေအး မင္းငါ ့ကို ကတ္ေၾကးနဲ ့ထို းမယ္ဟုတ္လား…ဟားဟား ငါ ့ရဲ ့မဟူရာ ေသနတ္ထဲ ကေငြေရာင္ က်ည္ ဖူးေလးေတြ မင္းရဲ ့ရင္ မွာထာ၀ရ အကိန္းေအာင္းေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ မင္းစကားကို သရန္ ၊ သရင္၊ သေရာလိုက္ပါ…….၀ါးခနဲ ပြဲ က်သြားတယ္။ အမွန္ သူေျပာခ်င္တာက ျပန္ျပင္ေျပာလိုက္ပါလို ့ဆိုခ်င္တာကို လွ်ာကလိပ္
ေေနေတာ ့အဲဒီလိုျဖစ္သြားတယ္။
အားလံုးအူႏွိပ္ျပီးရယ္ၾကသတည္းးးးးး။
အၾကည္ေတာ္ရဲ ့ နတ္ေနကိုင္း၀တၳဳထဲက ရီရလို ့ျပန္ေျပာျပ၏...ဖတ္ျပီးသားဆိုရင္ေတာ ့ေဆာရီးပါရွင္ ့

အိစံ

သီခ်င္းေလးေတြနဲ႕အတူ...၄



၅။ ဒါကေတာ့..မၾကာမီွလက္ထပ္ေတာ့မယ့္ဆိုဖီယာနဲ႕ခ်စ္သူ.စကိုင္းတို႕ရဲ႕နွစ္ပါးသစၥာ.....
Lay All Your Love On Me..... တဲ့
“အခ်စ္မ်ား...သူ႕ဆီမွာ...”မဟုတ္ပဲ “အခ်စ္မ်ား..ကိုယ့္ဆီလာ”ေပါ့ေနာ္...း))))




Ref: Wikipedia, Internet Movies Database, You tube

Tuesday, June 8, 2010

ဦးေခါင္းေသးတဲ့ ေရာဂါ

တစ္ရက္မွာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ရံုးအားလပ္ရက္မွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္း နာမည္ၾကီးကုမၸဏီက ေစ်းၾကီးၾကီး ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ၀ယ္လာခဲ့တယ္..။



သေဘာက်လြန္းလို႔ ရံုးကို ေန႔တိုင္းေဆာင္းရင္း ရံုးက မိတ္ေဆြေတြကို ဦးထုပ္ေစ်းၾကီးေၾကာင္း၊ ဘယ္ကုမၸဏီလုပ္ဦးထုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းခန္း မနားမေန ဖြင့္ေလ့ရွိသတဲ့..

ေန႔တိုင္း ေျပာလြန္းေနေတာ့လည္း သူ႔မိတ္ေဆြေတြ နားျငီးလာၾကတယ္ေပါ့....


ဒါနဲ႔ .. သူ႔မိတ္ေဆြေတြဟာ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္လို႔ အၾကံတစ္ခု ၀ိုင္းထုတ္ျပီး သူ႔ဦးထုပ္၀ယ္တဲ့ ကုမၸဏီကေနျပီး အမ်ိဳးအစားတူ၊ အေရာင္တူ ၄ ခု၀ယ္လိုက္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ဦးထုတ္ေတြမွာ သူ႔နာမည္ကို ပါ တပါတည္းေရးထားလုိက္တယ္တဲ့....။ ဦးထုပ္ဆိုဒ္ေတာ့ မတူဘူး။ သူ႔ဦးထုပ္ရဲ့ ဆိုဒ္နံပါတ္က ၅ရ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔မိတ္ေဆြေတြက ၅၈၊ ၅၉၊ ၆၀၊ ၆၁ ဆိုျပီးဆိုဒ္နံပါတ္ ၄ မ်ိဳးခဲြ၀ယ္ခဲ့ၾကတယ္။


၀ယ္ျပီး ပထမဆံုးေန႔မွာ သူ႔မရွိခင္ သူ႕႔ဦးထုပ္ကို သူတို႔၀ယ္ထားတဲ့ ဦးထုပ္ဆိုဒ္နံပါတ္ ၅၈ နဲ႔ လဲထားလိုက္ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဆိုဒ္နံပါတ္ ၅၈ ဟာ ဆိုဒ္နံပါတ္ ၅၇နဲ႔ သိပ္မကဲြတာေၾကာင့္ သူ သတိမထားမိခဲ့ဘူး..။

ဒုတိယေန႔မွာ ဆိုဒ္ နံပါတ္ ၅၉ နဲ႔ လဲျပီး ထားလုိက္ၾကတယ္။



ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သူ႔ဦးထုပ္ နည္းနည္းၾကီးေနသလားလို႔ ေတြးမိတယ္တဲ့...။



ဦးထုပ္ကို ေသခ်ာၾကည့္တယ္။ ကုမၸဏီအတူတူ၊ အေရာင္အတူတူ၊ သူ႔နာမည္လည္း ေရးထားတယ္။ “အင္း.. ငါ စိတ္ထင္တာ ေနမွာပါ”လို႔ ေတြးျပီး ဒီအတိုင္းပဲ စိတ္ခ်လက္ခ် ေဆာင္းသြားခဲ့တယ္။



တတိယေန႔က်ေတာ့လည္း သူ႔မိတ္ေဆြေတြက ဆိုဒ္နံပါတ္ ၆၀ နဲ႔ လဲထားၾကျပန္တယ္။



ဒီတခါေတာ့ သူဦးထုပ္ဟာ သူ႔ေခါင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာင္ေနတာကို သတိထားမိျပီး စိတ္ပူသြားတယ္။

ဒါနဲ႔ ဦးထုပ္အေရာင္နဲ႔ သူ႔နာမည္ကို ေသခ်ာျပန္စစ္ေဆးတယ္။


“ အင္း အားလံုး အတူတူပဲ ၊ဒီ ဦးထုပ္ဟာ ငါ့ဦးထုပ္ပဲ...၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနျပီ.. ။ ဟုတ္တယ္.. တစ္ခုခုပဲ၊ ငါ့ ဦးထုပ္က အရင္က ငါ့ေခါင္းနဲ႔ အံကိုက္ပါ..။ အခု မကိုက္ေတာ့ဘူး..။ ဧကႏၲ.. ငါ့ဦးေခါင္းပဲ ေသးသြားလုိ႔လား”လို႔ ေတြးမိတယ္။



ကိုယ့္ေခါင္းကို ကိုယ့္လက္နဲ႔ျပန္စမ္းၾကည့္တယ္။ ေနာက္ မွန္ထဲလည္း ေသခ်ာၾကည့္တယ္။

အင္း ငါ့ေခါင္းက အရင္လုိပါပဲ.. အား စိတ္ရႈပ္လာျပီ ေနပါေစေတာ့ မေတြးေတာ့ဘူး...။

စတုတၳေျမာက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ မိတ္ေဆြေတြက.. သူ႔ဦးထုပ္ကို ဆိုဒ္နံပါတ္ အၾကီးဆံုး ၆၁ နဲ႔ လဲထားၾကတယ္။



သူတအားကို တုန္လႈပ္သြားတယ္..။ တကယ္ပဲ.. ငါ့ ဦးေခါင္းဟာ ေသးသထက္ ေသးေနပါလား...။ ဒါနဲ႔ သူစိတ္တအားပူျပီး ဆရာ၀န္ကို ဖုန္းဆက္လို႔ အေၾကာင္းစံု ေျပာျပျပီး ေမးတယ္။..



ဦးေခါင္းေသးရင္ ဘာျဖစ္တတ္သလဲဆိုတာကို ေျပာျပပါ ေဒါက္တာ..တဲ့..။



ဆရာ၀န္ကလည္း အဲဒီလို ဦးေခါင္းေသးတဲ့ ေရာဂါအေၾကာင္း မၾကားဖူးဘူးဗ်ာ..။ သိပ္ျပီးေတာ့ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး..။ ခင္ဗ်ားစိတ္ထင္တာ ေနမွာပါလို႔ ျပန္ရွင္းသတဲ့..။

အဲဒီေန႔က စျပီး သူ႔ဦးေခါင္း ေသးသထက္ ပိုေသးလာမွာကို စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ ဦးထုပ္ကို အေ၀းကိုလႊင့္ပစ္လိုက္သလို ဦးထုပ္အေၾကာင္းလည္း မေျပာရွာေတာ့ဘူးတဲ့.....။ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း နားျငီးသက္သာ သြားတာေပါ့ေနာ္။.



. .. ပံုျပင္ေလးက ဒါပါပဲကြယ္... း)))
............................................ x .....................................................


ဒီတပတ္ေတာ့ ဆယ္မီနာ နားတာမို႔ လက္ကျမင္းေနတာ..း) ။ ေနာက္အပတ္ကစျပီး ျပန္ျပီးတိုင္ပတ္ဦးမယ္ ထင္တယ္..။ သယ္ရင္းမ်ား.. နားျငီးသက္သြားလိမ့္မယ္..(ေနာက္တာပါ).။ ခ်စ္ရတဲ့ သယ္ရင္းေလးမ်ား အေမာေျပပါေစ...။အားလံုးက်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ...

မွတ္ခ်က္ ။ ။ lab ထဲက ဟာသစာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ အမည္မသိကာတြန္းဆရာရဲ့ ကာတြန္းေလးေတြပါ။ ပံုေလးေတြ သေဘာက်လို႔ သယ္ရင္းေလးေတြကို မွ်တာပါ..။(ကာတြန္းပံုေတြမွာ ကိုယ့္နာမည္ထည့္ထားေပမယ့္ ကိုယ္ဆဲြတာ မဟုတ္..။ စကန္ဖတ္ထားတာသာ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ၀န္ခံပါရေစေနာ္၊ အထင္ၾကီးမွာ စိုးလို႔ပါ. း)

အားလံုးကို ခ်စ္တဲ့
လသာညျဖစ္ပါတယ္..