အစာအိမ္ နာရီ

အရင္ ပံုေလးေတြ ျပခ်င္တယ္။ ေယာဂက်င့္တဲ့ ေခြးေလးေတြ တဲ့. း))








Source: http://dogblog.dogster.com

တကယ္ေျပာျပခ်င္တာ လာေတာ့မယ္။ ညလည္ ထမင္းစားတတ္တဲ့ သယ္ရင္းေလးေတြအတြက္ သတင္းတစ္ခု ဖတ္မိလို႔..။ အဲဒါက ၀မ္းဗိုက္မွာ stomach watch ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒါက သူက အစာေျခယႏၱရားကို အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီ ေဆာင္ရြက္တဲ့သူျဖစ္တယ္။ တို႔ေတြလို ပ်င္းလည္း အိပ္ေနလို႔ မရဘူးေပါ့ေနာ္။

အသက္ သံုးဆယ္ေက်ာ္ရင္ ၀တတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစာေလ်ာ့ျပီး diet လုပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀ိတ္မက်သူမ်ားရွိတယ္။ အစာေလ်ာ့ရဲ့သားနဲ႔ ၀ိတ္မက်တာကက အဲဒါ ၀မ္းဗိုက္တြင္းက အစာအိမ္နာရီေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္တဲ့..။

သူအခ်ိန္မွန္လုပ္နိုင္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္ အိပ္ရာက နိုးတာနဲ႔ 2နာရီအတြင္း မနက္စာကို စားျဖစ္ေအာင္ စားရမယ္။ ၂ နာရီအတြင္း မစားပဲ ေန႔လည္စာနဲ႔မွ ေပါင္းစားသူဟာ စားသမွ်ကယ္လိုရီ ရဲ့ ၆၀ %ကိုပဲ အစာအိမ္က ေခ်ဖ်က္ျပီး က်န္တဲ့ ၄၀ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ အာဟာရအျဖစ္ မေခ်နိုင္ေတာ့ဘူး။ အစာအိမ္ နာရီရဲ့ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ ေႏွာင့္ေႏွးေစမႈေၾကာင့္ ယႏၱရားပတ္ႏႈန္း အခ်ိန္အဆ လဲြေစလို႔ ျဖစ္တယ္။ (တခ်ိန္မွာ မလိုတဲ့ေနရာေတြမွာ စုျပီး ၀ိတ္တက္ေစတယ္)

မနက္စာ စားျပီး ၁၀ နာရီ မွ ၁၂ နာရီအတြင္း ညစာကို စားျဖစ္ေအာင္ စားရတယ္တဲ့..။ ဥပမာ မနက္ ၆ နာရီ အိပ္ရာက နိုးသူဟာ (မနက္ ၆နာရီ+ ၁၀နာရီ= ၁၆ နာရီ=>) ညေန ၄ နာရီ မွ ညေန ၆ နာရီအတြင္း ညစာကို စားမွ စားသမွ် ေကာင္းေကာင္းေခ်ဖ်က္ျပီး ခႏၱာကိုယ္အတြက္ အာဟာရဓါတ္ကို ယူနိုင္တယ္။ မနက္ ၈ နာရီ အိပ္ရာထသူဆိုရင္ ည ၆ နာရီကေန ၈နာရီအတြင္း ညစာ စားရမယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။ ေန႔လည္စာကေတာ့ အဆင္ေျပသလို ဒီၾကားထဲမွာ စားနိုင္တယ္။ တကယ္လို႔ အဲဒီအခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်စားမယ္ဆိုရင္ စားသမွ်ရာခိုင္ႏႈန္းရဲ့ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက အပိုအျဖစ္ျဖစ္သြားျပီး ဗိုက္စတဲ့ ေနရာေတြမွာ သြားစုေစတယ္။

မနက္စာကို ေန႔လည္စာနဲ႔ ေပါင္းစားျပီး ညစာကို အိပ္ရာက နိုးျပီး ၁၂ နာရီအတြင္းစားတယ္ဆိုရင္ လူက ၂ နပ္ပဲ စားသလိုျဖစ္ေတာ့ ဗိုက္က မတင္းတိမ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညလည္စာ စားျဖစ္တယ္။ ဒီလိုစားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ စားတဲ့ အစားအစာရဲ့ ၆၀%ဟာ အပိုျဖစ္ျပီး မလိုတဲ့ေနရာေတြမွာ အဆီစုသြားလိမ့္မယ္တဲ့..

ဒါေၾကာင့္ ၀ိတ္ေလ်ာ့တယ္လို႔ ဆိုျပီး ၀ိတ္မက်တဲ့အခါ ကိုယ့္ရဲ့ စားခ်ိန္ကို ျပန္စစ္ျပီး အိပ္ရာနိုးျပီး ၂ နာရီအတြင္း မနက္စာ စားမိရဲ့လား။ အိပ္ရာနိုးျပီး ၁၂ နာရီ္အတြင္း ညစာ စားျဖစ္ရဲ့လား။ ညလည္စာေတြ မ်ားေနသလား ဆိုတာ ျပန္စစ္ဖို႔ လိုတယ္တ့ ဲ..

မ ၀ ေသာ သူမ်ား၊ ပိန္တဲ့သူမ်ားက်ေတာ့ေရာ? ပိန္တဲ့သူက်ေတာ့လည္း ေန႔တိုင္းလည္း စားေနရဲ့သားနဲ႔ အားနည္းတာဟာ အဲဒါ.. ကိုယ့္အစားစားခ်ိန္က ခ်ိန္သားမကိုက္လို႔၊ ကိုယ္ စားလိုက္တဲ့ အစာတခ်ိဳ႕ရဲ့ အားေတြ အလဟႆ ျဖစ္သြားလို႔ တဲ့..

ဟဲဟဲ ဒါကေတာ့ ၀ိတ္ေလ်ာ့ေပမယ့္ ဗိုက္ေခါက္ထြက္ခ်င္ေသာ အေၾကာင္းကို လသာည သိခ်င္လို႔ ရွာဖတ္ထားတာတဲ့ သတင္းေလး ေ၀မွ်တာပါ။ အမုန္းမရွိတဲ့ ကမာၻမွ လက္ရွိသူမ်ားကေတာ့ အေနေတာ္ လွလွေလးေတြမို႔ မလိုေလာက္ပါဘူး း))။ တျခားတျခားေသာ သယ္ရင္းမ်ားထဲက လက္ရွိမွာ ၀ ေနေသာ၊၊ ၀ လတၱံေသာ၊ ပိန္ေနဆဲ၊ ပိန္ေနေသာ သယ္ရင္းမ်ားရွိေနရင္ တဆင့္ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ပါေနာ္။

အားလံုးအတြက္..... လသာည ျဖစ္ပါတယ္ း))

သီခ်င္းေလးေတြနဲ႔အတူ....

သီခ်င္းေလးေတြနဲ႕အတူ....ပံုေၿပာမယ္ကဲြ႕..နားေထာင္..း)))
( ဝါသနာပါလို႕ပါ..ၾကည့္ၿပီးသားဆုိရင္ဘြာေတးေနာ္........း)
ပံုၿပင္ေလးကေတာ့...Mamma Mia...တဲ့။
အဓိပၸါယ္ကOh My Goodness!!!/ Oh My Mom!!!(အီတာလီယံအသံုးေလးပါတဲ့..)။

ဇာတ္လမ္းတပုဒ္လံုးကိုေတးသီခ်င္းေလးေတြနဲ႕.သရုပ္ေဖာ္သြားတာ................
ဇာတ္လမ္းထက္....ႏွစ္သက္္မိတဲ့သီခ်င္းေလးေတြြ..မွ်ေဝေပးခ်င္တာ...အဓိကပါ..။

ကဲ..ဇာတ္ဝင္ေတးသီခ်င္းေလးတပုဒ္နဲ႕ဇာတ္လမ္းေလးကိုမိတ္ဆက္ပါရေစ.......။

ဟိုးေဝးေခါင္လွတဲ့ကြ်န္းေလးတကြ်န္း.......။
ဒီကြ်န္းကေလးမွာ.ဟိုတယ္ေလးနဲ႕အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းၿပဳေနတဲ့.စင္ကယ္မာမား..ဒုိနာ။
ၿပီးေတာ့..ခ်စ္သူနဲ႕လက္ထပ္ေတာ့မယ့္သမီးေလး..ဆိုဖီယာ.....။

အဲဒီ..ဆိုဖီယာေလးမွာ..အိပ္မက္ကေလးတခုရိွပါတယ္တဲ့......
အဲဒါကေတာ့...လက္ထပ္ပဲြမွာ..ဖခင္တေယာက္တက္ေရာက္ေစလိုၿခင္းရယ္ပါ......
မိခင္ရဲ႕ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေလးအရ...ဒိုနာမွာ..ခ်စ္သူက၃ေယာက္ၾကီးေတာင္ရယ္....
ဆမ္းမ္....... ေဘလ္....ၿပီးေတာ့....ဟာရီ.....
ကဲ..ဆုိဖီယာ့ေဖေဖ..ဘယ္သူလဲ...

ဒီလိုနဲ႕..ဆိုဖီယာရဲ႕အိပ္မက္ကေလးတခု..တိတ္တဆိတ္စတင္အေကာင္အထည္
ေဖာ္ဖို႕စလိုက္တာကေတာ့.........



I Have A Dream....ပါတဲ့...။

Ref: Wikipedia, Internet Movies Database, You tube

မဖ်ားရေအာင္ သတိေဆာင္၍ ---

ရာသီအေျပာင္းအလဲ (ပူလာလိုက္ ေအးလိုက္) ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အခန္းထဲမွာ ခြ်ဲက်ပ္သံ ေခ်ာင္းဆိုးသံ ႏွာေစးသံေတြ အေတာ္ၾကားေနရပါသျဖင့္ မင္းနစံ က်မ္းမာေရး ဂရုစိုက္ၾကပါေစလိုေၾကာင္း။

အာဟာရျပည့္၀ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးစားကာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္စက္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနပါေစလိုေၾကာင္း။ အလုပ္လုပ္ေနၾကရေသာ္လည္း ....

၀-- မွာထက္ က်န္းမာဖို႕ ဒီအခ်ိန္မွာ အေရးၾကီးတာေၾကာင့္ စားၾကပါေစလိုေၾကာင္း။

လိုအပ္ပါက အားေဆးမ်ားကူပါေစလိုေၾကာင္း။ (ဗီတာမင္မ်ား၊ ေသြးအားေကာင္းေစေသာ ေဆးမ်ားကို ကေလးမ်ားစားသည့္ ၀ါးစားသည့္ ပံုစံေလးျဖင့္ သစ္သီးအရသာမ်ားျဖင့္လည္း ရႏိုင္ပါသျဖင့္ ထမင္းစားျပီးသည့္အခါ အခ်ိဳတည္းသည့္ သေဘာျဖင့္ ငံုစားလို႕ေကာင္းပါေၾကာင္း။)

က်မ္းမာမွ အလုပ္လုပ္ႏုိင္မည္.. ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ပါမည္။ ... စိတ္မွာေတြး .. က်မ္းမာေရး... အဓိက အေရးျဖစ္သည္.. တုိ႕ယံု ၾကည္....

က်မ..ညစ္မိ..အၿပစ္ရိွ၏

က်မတို႕ၿမဳိ႕နယ္စာေမးပဲြသြားေၿဖတိုင္း…အဲဒီအိမ္မွာတည္းေလ့ရွိပါတယ္…

ေဖေဖ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာမၾကီးအိမ္မွာပါ….

ေဖေဖရယ္…က်မတို႕ညီမ၃ေယာက္ရယ္……….

တညမွာ..ေဖေဖက…သူ႕ဆရာမၾကီးနဲ႕ေက်ာင္းကိစၥေတြေဆြးေႏြးေနတယ္…

က်မတို႔ကေတာ့..သူတို႕စကားအၿပတ္ကို(နားေထာင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း)

ေစာင့္ေနရတယ္…….တကယ္က.အိပ္ခ်င္လွၿပီေလ…။

အဲ့အခ်ိန္…အိမ္ရဲ႕တေထာင့္တေနရာမွာ….က်မတို႕ကိုတခုခုခိုင္းဘို႕ေခ်ာင္းေနတဲ့..

ဦးေလးတေယာက္ရွိေနေလရဲ႕…..သူလည္းမေအာင့္နဳိင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္…

က်မတို႕အငယ္၂ေယာက္ကိုလွမ္းေခၚၿပီး..နင္းေပးဘို႕ေၿပာပါေလေရာ…..။

အို႕….က်မစိတ္ထဲနည္းနည္းတင္းသြားတယ္..ဒီကအိပ္ဖို႕ေခ်ာင္းေနတာကို..

ေနာက္ၿပီး…..တစိမ္းလူတေယာက္ကိုနင္းေပးခ်င္စိတ္မရွိပါဘူး..

အိမ္ကလူေတြကိုိုသာခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႕နင္းေပးေလ့ရွိတာ....

ေဖေဖကိုၾကည့္ေတာ့.....သြားနင္းေပးလိုက္ပါဆိုတဲ့သေဘာ…။

ဒီလိုနဲံညီမ၂ေယာက္သားသြားနင္းေပးရပါတယ္..

အမကေတာ့နဂိုတည္းကခပ္ေအးေအးသမား..နင္းဆိုနင္းေပးလိုက္တာပဲ။

က်မသာၾကိတ္မႏိုင္ခဲမရစိတ္နဲ႔နင္းေနတာေလ….

က်မနင္းေပးခ်င္စိတ္မရွိပါဘူးလို႕..ေၿပာခြင့္မွမရတာ.....။

ဒါေပမယ့္..လုပ္ခြင့္ရတာကိုေတာ့လုပ္္ၿဖစ္ေအာင္..လုပ္ေသးတာ...ဟဲဟဲ....

ကိုယ္က..သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာနင္းေနရတာေလ.....

ဒီေတာ့..မႏိုင္နဳိင္ရာ..သူ႕ေက်ာၿပင္ကို..က်မေၿခေထာက္ေသးေသးေလးနဲ႕..

ၾကိတ္ၾကိတ္ခ်ေတာ့တာ…

ဘယ္ရမလဲ...Tင္Tင္.ညစ္တဲ့...တညစ္တည္းရွိသေနာ္.................

ဟုတ္ကဲ့............ရလဒ္ကေတာ့……..

............................................

အၾကီးမေလး…ဆင္း..ဆင္း…။

အငယ္မေလးပဲဆက္.......

အနင္းေကာင္းတယ္တဲ႕…..း(

ဟုတ္ကဲ့….က်မညစ္မိ..အၿပစ္ရွိပါ၏။

အၾကံဥာဏ္ေလး ေတာင္းပါရေစ

ထား.. သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို အၾကံဥာဏ္ေလး ေတာင္းပါရေစေနာ္။ သမီးေလးက စာေရးရင္ ဘယ္လက္ကေရးေနပါတယ္ ညာလက္ကေရးရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာေလး ေျပာျပေပးၾကပါေနာ္။

ေနာက္ျပီး သားသားရဲ႕ ပညာေရးေလးပါ ေျပာပါရေစ။ သားသားကဒီႏွစ္ ၅တန္းတက္ေနပါျပီ။ျမန္မာ-ဂ်ပန္ အတန္း အတူတူပါ။သံရံုးမွာ ၁ႏွစ္ ၂ခါ စာေမးပြဲေျဖေနပါတယ္။ အမွန္မတိုင္းေျပာရရင္ အေျခခံဘာမွ မပါသလို မိဘေတြေျဖခိုင္းလို႔သာ ေျဖေနရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေရွ႕ေရးကို စဥ္းစားရင္ ဂ်ပန္မွာပဲ ေက်ာင္းျပီးရမွာလိုလုိ ျမန္မာျပည္ပဲ ျပန္ထားရမလိုလုိနဲ႔ စဥ္းစားရခက္ေန လို႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အၾကံဥာဏ္ကို အမွန္တစ္ကယ္လိုအပ္ေနလို႔ အခုလိုေျပာျပရတာပါ။

ေက်းဇူးျပဳျပီး ေမးလ္ေလးနဲ႔အၾကံေပးေစလိုပါတယ္ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ မအားတဲ့ၾကားက ဒီလိုေျပာရတာ စိတ္မရွိၾကပါနဲ႔ေနာ္။ ေမးလ္နဲ႔မဟုတ္လ ဲစီေဘာက္ကေန ေျပာလို႔လဲ ရပါတယ္။ ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္။

ထား..

(ထား ကိုယ္စား အမုန္းမရွိတဲ့ကမာၻမွ အဖဲြ၀င္တစ္ဦးမွ ပိုစ္လုပ္အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ အားလံုး အခ်ိန္ရရင္ ကူညီစဥ္းစားေပးၾကပါဦးေနာ္။ )

Feeling 2

အခုတေလာ..စိတ္ထဲမွာ..တဝဲလည္လည္...

သူ႕ကိုပဲ..တမ္းတ......ေနပါတယ္........,.........

..................................................................

..................................................................

မန္းနီး မန္းနီ မန္းနီး...မာစ့္ဘီဖန္နီ.....း)))))

ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းဆိုးေပၾကီးမ်ား

သုေမာင္ ကိုအားက်လို ့ဆိုးေပးၾကီးမ်ားလို ့တင္စားထားေသာ္လည္း တကယ္ေတာ ့

ကြ်န္မရဲ ့ရင္ဘတ္မိတ္ေဆြေတြပါ။


၁) မိဆိုးၾကီး

မိဆိုးၾကီးနဲ ့ကြ်န္မက တစ္ေက်ာင္းတည္း။အားလံုးသိတဲ ့အတိုင္း သူကရြာလယ္သူဆို ေတာ ့ မာနက

ခပ္ၾကီးၾကီးပဲ။ သူ ့အျပံဳးကို ေတြ ့ရခဲတယ္။ ကြ်န္မကလည္း မာနမၾကီးေသာ္လည္း

မခင္မိရင္ အေနေအးခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ ့ကြ်န္မရဲ ့ေအာ္တို စာအုပ္ထဲ မွာေတာ ့မိဆိုးၾကီး

က ထိပ္ဆံုးကရွင္ ့ (ေနာက္ဆံုးႏွစ္ျပီးခါနီးမွာ ကြ်န္မေအာ္တိုရူး ရူးလိုက္ေသးတယ္) သူေရးထားတာက

ေရစက္မကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ ့တဲ ့မေကြးေရာက္ရင္သူ တို ့ဇာတိေျမကမေ၀းေတာ ့တာမို ့၀င္ခဲ ့ပါ

ခင္တဲ ့မမျမင္ ့တဲ ့ ။ အခုကြ်န္မတို ့ေရစက္ဆံုလို ့တစ္ေက်ာင္းတည္းမွာ ျပန္လာဆံုတာေပါ့ေလ။

မိဆိုးၾကီး ကေတာ္ေတာ္စိတ္ရင္းေကာင္းတယ္ ကြ်န္မငိုရင္သူပါလိုက္ငိုတယ္ ကြ်န္မက

ပ်င္းလို ့အစ္မရီစရာေျပာစမ္းပါလို ့ဆိုရင္ လူမ်ားရီစရာက်

လို ့တဲ ့ဟဲဟဲ။သူကေျပာတယ္ကြ်န္မဟာစကားၾကီး၁၀မ်ဳိးကိုေတာ္ေတာ္ကြ်မ္းက်င္တာပဲတဲ ့။


၂) မိဆိုးေလး

မိဆိုးေလးကို ဂ်ပန္လာဖို ့ေဆးစစ္ခါနီး မႏၱေလးျမိဳ ့မွစေတြ ့တယ္။ သံုးဘီးကားေလးေပၚမွာ အခ်င္းခ်င္း

မိတ္ဆက္ခဲ ့ၾကတယ္။ ျပီးေတာ ့ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ရတနာေဆာင္မွာ

ကြ်န္မ သူတို ့နဲ ့လိုက္တည္းေတာ့ ညအိပ္လည္းအတူတူ ေဆးရုံေတြသြားလည္း

အတူတူဆိုေတာ ့ (အဲဒီတုန္းကေတာ ့ရွဳိးမထုတ္တာလည္းတူေသးတယ္ရွင္ ့)အခ်ိန္တိုေလးမွာ

ကြ်န္မတို ့ ရင္းႏွီးခဲ ့ၾကတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္မက

တိမ္တမာန္ သီခ်င္းေလးေတာင္ ဆိုျပလိုက္ေသးတယ္။ ညအိပ္ယာမ၀င္ခင္မွာ

ေန ့ခင္းက ၾကံဳခဲ ့သမွ်ေတြကို ျပန္စျမံဳ ့ျပန္ရင္း တ၀ါး၀ါးနဲ ့၀ါးလံု းကြဲ မတတ္လည္းရီခဲ ့ၾကတယ္။

သူက တခါတခါ ကြ်န္မကို ကေလးေလးလိ ု ့ေခၚတတ္ျပီး တခါတေလလည္းေဟ ့ေကာင္မယ္အိတဲ ့။

ခ်စ္တတ္လြမ္းတတ္တဲ ့ေနရာမွာေတာ ့၂ေယာက္မရွိဘူး….သူဖုန္းဆက္မရလို ့လြမ္းေနရင္

ကိုယ္ပါလိုက္လြမ္းမိတယ္ အဟိ........အိေရ ဖုန္းဆက္လို ့ရျပီဆိုရင္ ၀မ္းသာလိုက္တာ။


၃) မလတ္ (ဗက္ဆာ)

ဗက္ဆာဆိုတာမိုးတဲ ့ေလ။ ကြ်န္မေတာ ့မလတ္ဆို တဲ ့နာမည္ေလးကိုပိုသေဘာက်မိတယ္။

နာမည္အရင္းကေတာ ့ဟိုးအရင္ေခတ္တုန္းက ခပ္စြာစြာခပ္ထက္ထက္

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ ့နာမည္နဲ ့အတူသား။ စျမင္လို္က္ခ်င္းပဲ ဒီအမ်ဳိးသမီးေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲေပါ ့ေနာ္

ယဥ္ယဥ္ေလး။ ကြ်န္မ ဘ၀ရဲ ့အတက္အက်ေတြကို အိေရၾကိဳးစားေနာ္ ဘ၀ဆိုတာဒီလိုပဲဆိုျပီး

သုတ္သုတ္လာသုတ္သုတ္ေျပာ အားေပးတတ္တဲ ့မိတ္ေဆြၾကီးပါ။ေရြွအိက အျပင္ထြက္ေတာ ့လည္း

သြက္သားပဲတဲ ့ တိုက်ဳိလာတုန္းကမွတ္ခ်က္ခ်သြားတယ္။


၄) လသာည (အယ္ဒစ္တာခ်ဳပ္)

ကြ်န္မတို ့တစ္ေတြေဆးစစ္ၾကေတာ ့ရန္ကုန္အဖြဲ ့နဲ ့မန္းတေလးအဖြဲ ့ဆိုျပီး ၂ဖြဲ ့ရွိတယ္။ လသာညက

မန္းေလးကေပမဲ ့ရန္ကုန္အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ေဘာ္ဒါေလ။မွတ္မိသေလာက္ သူက

အက်ီ ပိေတာက္ေျခာက္ေရာင္ေလး ၀တ္ထားတယ္ လက္က

ဆလင္းဘက္အိတ္ေလးကိုလည္း ခ်ိတ္ထားလိုက္ေသးတယ္ရွင္ ့။သူရဲ ့ရွဴဂ်င္ကိုလည္း

ေဆးစစ္တဲ့ဆီ ေခၚလာတယ္။ကြ်န္မတို႔ကိုေတြ ့ေတာ ့အသက္ေတြေမးျပီး

သူထက္ငယ္တယ္ဆိုရင္ ဒါကညီမေလး၊ အသက္တူတယ္ဆိုရင္ေတာ ့ဒါဆိုရင္သူငယ္ခ်င္းတဲ ့။

မူႏြဲ ့ႏြဲ ့ေလးနဲ႔။ နိဟြန္းေရာက္ေတာ ့ကြ်န္မရဲ ့့ေရာင္းရင္းၾကီး ျဖစ္လာတယ္။

စေနသမီးဆိုေတာ ့လည္းစြာတယ္ရွင္ ့။


၅) မထား

အိေရ မမထားကေလဆိုျပီး ဖုန္းဆက္ရင္းနဲ ့ရင္းႏွီးလာတဲ ့မိတ္ေဆြပါ။ ေရစက္ေလလားပဲ။

လူခ်င္းမျမင္ဖူးဘဲနဲ ့စိတ္ထဲမွာရင္းႏွီးမိတယ္။ေတြ ့လိုက္ေတာ ့ကေလးေလးခ်ီလို ့။


(သူငယ္ခ်င္းအားလံုးအမွားပါရင္စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္ျပန္ျပင္ေပးမယ္)

အားလံုးကိုခ်စ္တဲ ့အိစံ

နံရံမ်ားႏွင့္ က်ေနာ္

တနလၤာေန႕၊ ေမလ ၂၄၊ ၂၀၁၀

နံရံအားလံုး..♪.. နားေတြ ရွိရင္♪♫..... ဘ၀ကို.♪. သီခ်င္းလုပ္.♪. ဆိုခ်င္တယ္ ♪♪♪♪

♫ . ...................................................X ........................................

ကေလးမ်ားဖို႕။

ဇူးဇူးေလးနဲ႕ ထားညီမ သမီးေလး အပါအ၀င္ ကေလးမ်ား ေဆာ့ဖို႕။

http://www.hello-world.com/

အန္တီ ဗက္ဆာ။



မွတ္ခ်က္။ လူၾကီးမ်ား မပါရ။

ေသခြင့္ေပးပါ

အေသြးကိုယူပါ အသားကိုယူပါ.. ဒါေပမယ့္ ငါ့ကို ေသခြင့္ေပးပါ :'(




လသာည ျဖစ္ပါတယ္

လူကိုမ်ား.........................

ဟိုးငယ္ငယ္တုန္းကအၿဖစ္ကေလးပါ……အဲဒီတုန္းက..က်မအသက္ရွိလွ၆ႏွစ္၇ႏွစ္ေပ့ါ….

အဲဒါေလး..မေၿပာခင္…က်မတို႕ေနထိုင္ရာဝန္းက်င္ေလးကို..နည္းနည္းထိတို႕ပါရေစ….......

က်မတို႔ရြာက..အၾကမ္းဖ်င္း.အပိုင္း၂ပိုင္းကဲြေနတာ…အေရွ႕ပိုင္း၊ အေနာက္ပိုင္းေပါ့…………..

( ဟဲဟဲ..စည္းလံုးတဲ့သေဘာ…း)..အဲဒီမွာမွ..က်မတို႕ေနတာက…အေရွ႕ပိုင္းဘက္ပါေပမယ့္

ရြာရဲ႕ဗဟိုအလယ္ေနရာမွာရွိေနတဲ့အတြက္..ရြာလယ္ပိုင္းလို႕ပဲ..ေခၚေလ့ရိွတယ္……………..

က်မတို႕ကေတာ့..အဲဒီရြာလယ္မွာေနတဲ့..ရြာလယ္သူေတြေပါ့ရွင္…………………………….....

ရြာလယ္သူေတြက..အၿခားပိုင္းကသူေတြထက္..ေသြးၾကီးတယ္ရွင့္…(ဘာၿဖစ္လို႕လဲစဥ္းစားမရဘူး)….ၿဖစ္ႏုိင္တာကေတာ့..ဒီလမ္းေနအစဥ္အဆက္က…..........

အိမ္ၾကီးအိမ္ေကာင္းနဲ႕လူၾကီးလူေကာင္းေတြၿဖစ္မွာေပါ့ရွင္(ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိ..း)။

က်မမွတ္မိတဲ့အရြယ္က….စၿပီးက်ေတာ့..မီးေဘးေၾကာင့္..အားလံုးဘဝကို….ဝ..ကၿပန္စခဲ့ရတာပါ။

ဒါေပသိ..ရြာလယ္သူေတြ…ေသြးၾကီးတာေတာ့….ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းလွ်က္…….း)

မာနၾကီးတယ္လို႕နာမည္ရတဲ့ရြာလယ္သူေတြက..တကယ္ေတာ့…တၿခားသူေတြနဲ႕ထူးမၿခားနားပါပဲ….

ေတာဓေလ့..ထံုးစံ….ေက်ာင္းအားခ်ိန္..ထင္းေခြ၊ ေရခပ္၊ဟင္းရြက္ရွာ…ေပါ့။

အဲ..ထူးတယ္လို႕ထငိရတာကေတာ့.…ဘယ္သြားသြား…အုပ္စုလိုက္ပဲသြားေလ့ရွိေတာ့…...

ရြာလယ္သူတသိုက္ဆိုရင္..အလကားေနရင္းလူရွိန္ေနပါတယ္….ကာလသားေတြဆိုမေနာက္ေၿပာင္ဝံ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႕ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တေန႕…က်မတို႕တသိုက္....ဆပ္ၿပာမွဳန္႕သြားၾကံဳးၾကစို႕…တိုင္ပင္ၾကတယ္…

ထံုးစံအတိုင္း……အပ်ဳိေခါင္းအပါအဝင္..၉ေယာက္၊၁၀ေယာက္ေလာက္ရိွမယ္ထင္တယ္္.………................

ပါေလရာက်မကအငယ္ဆံုးေပါ့….တကယ္ကအေပ်ာ္တမ္းလိုက္တာ..ၾကံဳးတတ္ဘူး…..ထားပါ။

...ဒီလိုနဲ႕..အဖဲြ႕လိုက္..ကိုယ့္တပိုင္တႏုိင္ေတာင္းေလးေတြပိုက္လို႕ထြက္ၾကၿပီေပါ႔..မနက္ေစာေစာ…

ေမာ့ေမာ့..ေမာ့ေမာ့..ေက်ာ့ေက်ာ့....ေက်ာ့ေက်ာ့နဲ႕….။

ဆပ္ၿပာပြင့္ရာေနရာက…..တကယ္ေတာ့..ရြာနဲ႕နည္းနည္းလွမ္းပါတယ္…ေခ်ာင္းကူးၿပီး…….

ဟိုဘက္နယ္ဘက္သြားရတာ……ေနာက္ၿပီး..ဆပ္ၿပာဆိုတာ..ေနပြင့္(ေနပူ)မွ...အခ်ပ္လိုက္ကေလးေတြ.....

ြပြင့္တာ(ေပၚတာ)…..အဲဒီေတာ့..ေနအၿမင့္ခံၿပီး…ေစာင့္ၾကံဳးရပါတယ္။….ဒီလိုနဲ..ေနကပူ..ဗိုက္ကဆာ…

ေဟာ…ဆပ္ၿပာေတြလည္းရသင့္သေလာက္ရဆိုေတာ့…ၿပန္လာၾကၿပီေပါ့…ေတာင္းေလးေတြ...............

ကိုယ္စီိရြက္လို႕....။

အၿပန္လမ္းေပမယ့္…ေနအပူဒဏ္ေၾကာင့္..အားလံုးဟာႏြမ္းလို႕ေပါ့..ေၿခလွမ္းေတြလည္း..ခပ္ယိုင္ယိုင္.။

….ေဟာ..ေရွ႕မွာ…သစ္ပင္အၾကီးၾကီး။အိုး…ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ………..က်မတို႔တသိုက္..မတိုင္္ပင္ပဲ...

ေၿပးလိုက္ၾကတာ…။…ဟူး…အေမာကိုေၿပသြားတာပဲ…...သစ္ပင္ရိပ္ကလည္းအၾကီးၾကီး…..................

ပါလာတဲ့ေရေလးေသာက္..အေမာေၿဖေနရင္း…….အေပၚေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့…လားလား…..............

သရက္သီးေတြ..သရက္သီးေတြ..အၿပြတ္လိုက္။ ရြက္ပုန္းသီးေတြရယ္….။

ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ….ေစာေစာကေမာေနတာေတြေမ့...အလုအယက္ခူးဖို႕ၿပင္ေတာ့တာပဲ..။.............

...သူတို႕အပ်ုိေလးေတြကခူးဖို႕မီွေပမယ့္…က်မကဂ်ပိေလ…ဘယ္ေလာက္ခုန္ခုန္မီွဘူး…….ဆိုေတာ့......

သူမ်ားကိုအားကိုးရတာ..ငိုသံေတာင္ပါတယ္။.....…လက္ညွိးေလးထိုးထိုးၿပီး…...ဟိုအသီး....ခူးေပး၊.....

…ဒီအသီးခူးေပးနဲ႕..ေအာ္ရတာ..အာေခါင္ေတြကိုနာလို႕။..ဒါေပမယ့္..သူတို႕ခူးေပးမွရတာေလ။…........

အဲဒီလိုနဲ႕က်မတို႕တသိုက္..သစ္ပင္ေအာက္မွာ.......ေမ်ာက္ေတြလို..ဆူညံေသာင္းက်န္းေနသခိုက္…....

ေဝးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး…….….ဆိုၿပီးအသံၾကီးကိုၾကားလိုက္ရေတာ့တာပါပဲ…..။

အားလံုးဟာ..ပထမေတာ့ေၾကာင္သြားတယ္..ေနာက္ေတာ့..အဖဲြ႕ထဲကအပ်ိဳေခါင္းမမေလးက…..........

ဒါပိုင္ရွင္ရွိတဲ့အပင္ၾကီးထင္တယ္ဆိုၿပီး…“ဖြက္ဖြက္ခူးၿပီးသားေတြ”ဆိုၿပီး…တခ်ုိ႕ကို....ေတာင္းထဲက.....

ဆပ္ၿပာမွဳန္႔ထဲထိုး…က်န္တာဟိုထဲထိုး..ဒီထဲထိုးလုပ္ၿပီး..ဟန္ကို႕ဘို႕ၿပင္ေတာ့တာေပ့ါ….....................

ဒါေပမယ့္..အားလံုးဟာ...ရင္ေတြလည္းခုန္….ဒူးေတြလည္းဆတ္ဆတ္တုန္…ရွဴးေတြလည္းထြက္နဲ႔..…..

ဘာမွအဆင္သင့္မၿဖစ္ခင္......အဖြားၾကီးတေယာက္ဒုတ္ကေလးကိုင္လို႕...ေရာက္ခ်လာပါေရာလား……။

ေခါင္းေပၚမွာ...ဆပ္္ၿပာေတာင္းေတြဖရိုဖရဲနဲ႕....ေၿပးမယ္ၿပင္ထားတဲ့က်မတို႕ေၿခေထာက္ေတြဟာ.........

ေနရာမွာတင္..ဘယ္လိုမွ..မေရြ႕ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။…ေနာက္ၿပီး......အယုတၱအနတၱေတြနဲ႕မိုးမြန္ေအာင္ဆဲၿပီး.

.စြပ္စဲြေနတဲ့......အဖြားၾကီးကို…အားလံုးၿပဴးၾကည့္ၿပီး..ဘာတုံ႕ၿပန္ရမွန္းကိုမသိေတာ့ေအာင္ပါပဲ။............

.နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ဆိုတာ....ဒါကိုေၿပာတာၿဖစ္မွာ…ေနရာတကာစြာတဲ့..အပ်ဳိုေခါင္းမမေလးဆီကလည္း....

အာေစးထည့္ထားသလို.....ဘာသံမွကိုထြက္မလာေတာ့ပါဘူး။…….က်မတို႕တေတြပဲ..ၿပဴးအၾကည့္ေကာင္း

လို႔လား၊.....တေယာက္တည္းဆဲဆိုေနရတာပဲ…..အာေညာင္းသြားလို႕လားမသိဘူး….ပိုင္ရွင္အဖြားၾကီးဟာ

.....ေရွ႕ဆက္တိုးမလာပဲ....ရပ္ေနပါေတာ့တယ္.......။

(တကယ္ေတာ့အဖြားၾကီးဟာ…မ်က္ေစ့မွဳန္ပံုရပါတယ္..ေတာင္းေလးေတြေပၚက........

ထိုး၂ေထာင္၂သရက္သီးေတြကိုၿမင္ပံုမရေတာ့...သူမွားေၿပာမိတယ္ထင္ၿပီး....ေခတၱေၾကာင္ေတာင္ေတာင္

ၿဖစ္ေနတယ္..ထင္တယ္္)

အဲဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး.....ေနာက္က်တဲ့ေၿခေထာက္သစၥာေဖာက္ထံုးနလံုးမူၿပီး…အားလံုးဟာ…........

ရြာအၿပန္လမ္းဆီ............ခပ္တည္တည္နဲ႔မ်က္ႏွာမူလိုက္ပါတယ္…………ၿပီးေတာ့တုန္ေနတဲ့ေၿခေထာက္ကို

အႏိုင္ႏုိင္ထိန္းရင္း...........ေလာေလာဆယ္ေတာ့…ဒီအပင္ၾကီးနဲ႕ေဝးရာ..ဒီအဖြားၾကီးနဲ႕ေဝးရာဆီ။

မေၿပးရံုတမယ္လွမ္းေနတဲ့ေၿခလွမ္းေတြနဲ႕အတူ..ေတာင္းထဲမေသမသတ္....ထိုးဖြက္ထည့္ထားတဲ့…............

သရက္သီးေလးေတြကလည္း..ဘုတ္ဘုတ္...ဘုတ္ဘုတ္..နဲ႕..ၿပဳတ္က်လို႕..။..ဒါေပသိ.......အားလံုးဟာ......

မွင္ေတေတနဲ႕.....တခ်က္ကေလးေတာင္..မရပ္ရဲေတာာ့ပါဘူး.။.......ခပ္လွမ္းလွမ္းလဲေရာက္ကေရာ...........

.မတိုင္ပင္ပဲ....က်မတို႕တေတြဆီက....နာနာက်ည္းက်ည္းနဲ႔ထြက္လာတဲ့အသံကေတာ့……………………….

ဟီး..ဟီး…ရြတ္..အီး…...လူကိုမ်ား…...............

အီး….ဟီး…..ဟီး.....လူကိုမ်ား…..

အင့္..ဟင့္…..လူကိုမ်ား....

သူ……ခိုးတဲ့။

သရက္ပင္ပိုင္ရွင္အဖြားၾကီးကေတာ့…က်မတို႔အဖဲြ႔..အား..ထူးဆန္းစြာေငးၾကည့္ေနမွာေတာ့…အေသအခ်ာပင္။

(Breaking News) သံေ၀ဂပြါးမ်ားရန္။

(ႏွစ္ပါတ္ မတင္ဖူးေျပာထားေပမဲ့ ---- )

(မဂၤလာသတင္းေတြပဲ ဗက္ဆာလဲ တင္ခ်င္ပါတယ္။ ဘ၀က မဂၤလာေတြနဲ႕ ခ်ည္း ဖြဲ ့စည္းထားပံုမေပၚေတာ့ -- သံေ၀ဂ ပြါးမ်ားႏုိင္ၾကပါေစရန္ႏွင့္ မိသားစု ဆရာသမား မိတ္ေဆြမ်ားကို ပိုမိုဂရုစိုက္ သတိေပးႏိုင္ၾက ပါေစရန္။ )

ယေန႕ဗုဒၶဟူးေန႕ ျမန္မာျပည္ဖုန္းသတင္းအရ ေအာက္ျမန္မာျပည္ (အမည္တြင္ --မ--ျဖင့္ဆံုးေသာ)တကၠသိုလ္ ဓါတုေဗဒဌာနမွ ဆရာမၾကီး ေဒၚ H. T သည္ အထက္ျမန္မာျပည္ --(အမည္တြင္ -- မ-- ျဖင့္ဆံုးေသာ)- တကၠသိုလ္သို႕ External Examiner အေနျဖင့္စာစစ္ သြားေရာက္ရန္ ခရီးထြက္ခြါစဥ္တြင္ မႏၱေလး ဘူတာၾကီး၌ --- ဘ၀တစ္ပါးသို႕ ေျပာင္းေရႊ ့ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါေၾကာင္း၊ ယူေဆာင္သြားေသာ လက္ကိုင္တယ္လီဖုန္းျဖင့္ သက္ဆိုင္သူမ်ားကို သတင္းေပးခံ ခဲ့ရပါသည္။ (၀တ္ဆင္ရန္) ယူေဆာင္ သြားေသာ ေရႊထည္မ်ား ကိုလဲ ျပန္ရပံုေပၚသည္ဟု သတင္းမ်ားကို ေထာက္ရွဳသံုးသပ္ရပါသည္။

(တီခ်ယ္မွာ ဗက္ဆာ တို႕ အေဆာင္မွဴး ျဖစ္ခဲ့ဖူး ပါသည္။ ၀မ္းနည္းေၾကာင္းေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
သံေ၀ဂ လကာၤေလးလဲ ေရးေပးခ်င္ေပမဲ့ အစ အဆံုးမရလို႕ ဗက္ဆာကို ေခြးလႊတ္လိုက္ပါရန္။)

စာရွည္တစ္ေစာင္

တေန႔ကမီးမီးေလး (မူၾကိဳေက်ာင္းနာမည္ Jasmine) ေရးေပးလိုက္တဲ့ စာရတယ္။ ၄ ႏွစ္သမီးဆိုေတာ့ စာသိပ္မေရးတတ္ေသးဘူး။ ပံုရယ္ စာလံုး တစ္လံုးႏွစ္လံုးစရယ္ေရးျပီး သူေျပာတတ္သလို ေျပာလိုက္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ကို ထိရွေစတဲ့ သူ႔စာကို တစ္ညနဲ႔လည္း ဖတ္လို႔ မျပီးဘူး။ ၂ ည နဲ႔လည္း ဖတ္လို႔ ျပီးမွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔စာထဲမွာ စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာထားသလို အရွည္ၾကီးမို႔ပါ..။ အခုလည္း အိပ္ရာထဲမွာ ဖတ္ရင္း..... ................

ပ်င္းကြက္ကိုရွာ

ပ်င္းတယ္ဆိုတာ နာမည္သာဆိုးတာ လူသက္သာတယ္ေနာ္။ အားလံုး အဆင္သင့္ရေနတဲ့ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာေခတ္ၾကီးမွာေတာင္ တခါတေလ တစ္ထြာတစ္မိုက္ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ေအာင္၊ မလႈပ္ခ်င္ေအာင္ ပ်င္းမိတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အရမ္းအျပစ္မတင္လိုက္နဲ႔၊ ပ်င္းတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဖူးရယ္.. သူမ်ားေတြလည္း ကိုယ့္လို ပ်င္းၾကတယ္။

ေဟာ..မယံုဘူးလား?? ကဲ.. သက္ေသအေထာက္အထား အျဖစ္ .ေအာက္က ကိုယ့္လို ပ်င္းေဖာ္ပ်င္းဖက္ေလးမ်ားရဲ့ အပ်င္းထူပံုမ်ားကို ၾကည့္သြားပါဦး.. :D

တီဗြီရမု သြားယူဖို႔အထိ အန္နာဂ်ီ အကုန္မခံနိုင္ဘူး..

ထိုင္ခံုနဲ႔ ထိုင္ ထုတ္ရတာ ဆိုေတာ့ ပိုအဆင္ေျပပံုပဲ..

ကားေမာင္းတဲ့ဘက္ျခမ္းက ျမင္ရရင္ ေတာ္ျပီေပါ့...


မားမား လည္း ေညာင္းတယ္ သမီးရယ္..

ဖ၀ါးထပ္ခ်ပ္ လိုက္ပါရေစ အဲေလ.. မင္းပ်ံသန္းရပ္ ခိုလုိက္ပါရေစ..

စိတ္၀င္စားစရာ ပံုေလးေတြ ေတြ႔လို႔ မွ်ေ၀လိုက္တာပါ.. း))
source from http://www.dailycognition.com/

လသာည ျဖစ္ပါတယ္။

ဆလံု၊ ဆူနာမီ နဲ ့ ဖြားပိုက္ဟင္း

မိုကန္း (ထိုင္းအေခၚ) သို႕ ဆလံု (ျမန္မာအေခၚ) လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ၏ ၂၀၀၄ ဆူနာမီ ႏွင့္ ပါတ္သတ္ျပီး အင္တာဗ်ဴးျဖစ္ပါသည္။ Salone သို႕ Moken လူမ်ိဳးမ်ားအေၾကာင္းကို ၀ီကီ ပီးဒီးယားတြင္ အက်ယ္ ၾကည့္ရွဳႏိုင္ပါသည္။ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ဆိုလွ်င္ ဆလံုလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျမိတ္ကြ်န္းစုဖက္တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ Sea Gypsies ဟုေခၚၾကေသာ ပင္လယ္ေပ်ာ္လူမ်ိဳးစု ျဖစ္ၾကပါသည္။ ေလွကို အိမ္လုပ္ခါ ပင္လယ္ကို ႏုိင္ငံျပဳ၍ ေနထိုင္ၾကေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ယခုအခါ နည္းပါးလာေသာ လူမ်ိဳးစုလည္း ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဘယ္လို နည္းပညာမ်ိဳးမွ မရွိပဲ ျပိဳင္ဘက္မဲ့ေသာ ပင္လယ္ျပင္ ဗဟုသုတမ်ားျဖင့္ ဆူနာမီလာမည္ကို သိႏုိင္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာ လူမ်ိဳးစုျဖစ္သည့္ မိုကန္း (ဆလံု) လူမ်ိဳးစု၀င္ထဲမွ အဖိုးအို တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။
http://www.youtube.com/watch?v=0o6GvKtAst0
(လတာညေရ။ ခပ္ဖ်င္းဖ်င္းပဲ ဒီလိုလုပ္လိုက္တယ္။ အျမင္မေတာ္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ရတာ ျပန္ေျပာျပ။)

(ဘာသာျပန္ခ်င္တာျပန္ျပီး မျပန္ခ်င္တာ ပစ္ထားခဲ့ပါတယ္။ အစီအစဥ္လဲ ဗရမ္းပတာ ျပန္ထားပါတယ္။ )

----- အင္း။ ဗမာျပည္ဘက္က မလိကြ်န္းဘက္မွာ (ဒီလို အျဖစ္ကို) ငါတစ္ခါ ဆံုခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ မက်ဥ္း ကြ်န္းဖက္မွာပါ။ အဲဒီတုန္းက ငါ့အသက္လား။... ငါ့အသက္ ငါမမွတ္မိဘူး။ ကေလးေတာ ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ --- ခုထက္ထိလဲ ငါ့အသက္ကုိ ငါမသိပါဘူး။

---- ေလမတိုက္ပါဘဲနဲ႕ ပင္လယ္ေရေတြက (ဆုတ္)က်သြားခဲ့တယ္ ။ပင္လယ္ဟာ ျငိမ္ေနတယ္။ လွိဳင္းလဲမလာဖူး ။ ေလလဲမတိုက္ဖူး။ ကမ္းေျခကသဲေတြ ဟာ ေျခာက္ေသြ႕ေနတယ္။ (စကားခ်ပ္။ ဒီအက်နဲ႕ မမွားေစလိုပါ။) ဘာမ်ားျဖစ္မလဲ လို႕ ငါေလွ်ာက္စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဟိုးနား (ပင္လယ္ထဲကို လက္ညွိဳးထိုးျပျပီး) ထိ ကုန္းက ေပၚခဲ့တယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚကို တက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေျမက ေကြးေပၚလာခဲ့တာလား။ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ကုန္းက ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ ဘူး။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ပင္လယ္က မွားေနျပီ။ မိန္းမကို ငါ့တူနဲ႕ စားစရာေတြ (ေတာင္ကုန္းေပၚကို) ေခၚသြား၊ ယူသြားဖို႕ ေျပာခဲ့တယ္။ မိန္းမကလဲ မယံုခဲ့ဘူး။ သူမက ငါ့ထက္ငယ္တာကို။

ငါ့သမီးက ပန္းကန္ေတြေဆးေနခဲ့တယ္။ --- ေရေတြ လာေတာ့မယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚကို ေျပးလို႕ ေျပာခဲ့ေပမဲ့ သမီးက မယံုခဲ့ဘူး။ ငါလဲ ဆဲဆဲ ဆိုဆိုနဲ႕ပဲ ေျပာရတာပဲ။ မဟုတ္ရင္ ဒင္းတို႕ ေသေနေလာက္ေရာေပါ့။ --- ကမ္းေျခက အရာရွိေတြေရာ၊ ႏုိင္ငံျခားသားေတြေရာ၊ ေသမွာေပါ့။ ဟုတ္တယ္။ မနက္ခင္းၾကီးေလ။

အဲဒီတုန္းက ငါ့တူေရာ ငါေရာ ဘာမွ မစားၾကရေသးဘူး။ အင္း။ (ရိုးရာ) ပံုျပင္ေတြထဲမွာ ၾကားခဲ့တယ္။ ပင္လယ္ေရဟာ က်သြားခဲ့ရင္ လွိဳင္းလံုးၾကီးေတြ လာေတာ့မယ္။ ပံုျပင္ထဲက ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ လွိဳင္းလံုးၾကီးေတြ လာေတာ့မယ္ေလ။
ငါေတာ့ ေသျပီလို႕ပဲ ထင္ထားတာ။ မိန္းမက (ငါေျပာတာကို) မယံုဘူးခဲ့ရယ္။ သူက ေလွသြားျပီး ဟင္းခ်က္ဖို႕ လုပ္ေနေသးတယ္။

ငါက ေလွကို သြားယူဖို႕ လုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ (ေတာင္ကုန္းေပၚကို ဆြဲတင္ဖို႕) ဒါေပမဲ့ ေက်ာက္တံုးၾကားထဲ ေျခေထာက္က ညွပ္သြားခဲ့တယ္။ ငါ အခ်ိန္မွီ ေလွ ကိုမယူႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြက ဓါတ္ပံုလာရိုက္ၾကတယ္။ (ေလွေတြက ကုန္းေပၚေရာက္ေလာက္ေအာင္ ေရက်သြားပံုေပၚခဲ့ပါတယ္။ ဗက္ဆာ) ငါစဥ္းစားခဲ့တယ္။ သူတို႕ ရူးမ်ားေနၾကတာလား။ ဓါတ္ပံုရိုက္ရေလာက္ေအာင္) အင္း။ ေနာက္ေတာ့ လွိဳင္းက ေရာက္လာခဲ့ျပီး အားလံုးကို ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။

ငါလား။--- ဘာမွ မယူႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ကိုလဲ လွည့္မၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေျပးခဲ့တာပဲ။ လွိဳင္းလာတာ သိပ္ျမန္တယ္ေလ။ ေလွထဲမွာ က်န္ေနရင္ ငါေသေနခဲ့ျပီေပါ့။ အင္း... ညဘက္ဆိုရင္ေတာ့ အားလံုး ေသကုန္ၾကမွာေပါ့ (ေရက်တာကို မသိလိုက္လို႕) ။ ဒါမ်ိိဳးက ညဘက္မလာဖူးေလ။ ေန႕ဘက္သာလာတတ္တာ။ (ညဘက္လာတာသိသူေတြကေတာ့ ေသကုန္ေတာ့ ဘယ္သိမွာလဲ ။ ဗက္ဆာ) အင္း။ မလိကြ်န္းမွာလဲ ေန႕လည္ၾကီး ျဖစ္တာ။ မက်ဥ္း ကြ်န္းမွာလဲ ေန႕ဘက္ပဲေလ။

ငါ အခု အလြမ္ မွာေနတယ္။ (ထိုင္းအစိုးရက သူတို႕(ဆလံုလူမ်ိဳးစုေတြ) ကို အေျခခ်ေပးဖုိ႕ ၾကိဳးစားေနခဲ့တယ္။ဗက္ဆာ) ဟင့္အင္း။ ငါမေပ်ာ္ပါဘူး။ ေလွထဲမွာပဲ ေနရတာ ပိုေကာင္းတယ္။ မိုးရြာေနေတာင္ ေလွထဲမွာပဲ ငါေနခ်င္တယ္။ (ဗက္ဆာ့အမ်ိဳးမ်ားလားေတာင္ပဲ။ အဲသေလာက္ ေပ်ာ္ရာေနခ်င္တာ။) ငါ့ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြေတာ့ ---- အင္း။ ----- (ေလွေပၚမွာ ေနရတဲ့ ဘ၀ကို ဆံုးရွံဳးရေတာ့မယ္ ထင္တာပဲ။)

---- အပိုဆာဒါး --------

ထား၀ယ္သူအေမက ခ်က္ေကြ်းတဲ့ ဗက္ဆာ အလြန္ၾကိဳက္တဲ့ ေလွသမားဟင္း ကိုတည္ခင္းပါမယ္။
အေမက ဖြားပိုက္ဟင္းလို႕ ေခၚပါတယ္။ ထား၀ယ္သူလဲ ျဖစ္၊ ေလွသမား မ်ိဳးရိုးေတြလဲ ျဖစ္ၾကေလ ေတာ့ ဖြားပိုက္ဟင္းကေတာ့ အေမက မၾကာခန ခ်က္စားသလို ဗက္ဆာကလဲ ၾကိဳက္တဲ့ အတြက္ ပင္လယ္ငါး လတ္ေလတဲ့ ဂငယ္မွာ မၾကာမၾကာခ်က္စားပါတယ္။

ေအးေဆး ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ (ဗက္ဆာကေတာ့ အလုပ္ဆက္တုိက္ပင္ပန္းျပီးခဲ့ျပီဆို အဲဒီ အလုပ္ျပီးရင္) ခ်က္စားပါတယ္။ လတာညရဲ႕ ပစ္ထည့္ဟင္း ပံုစံပါ။

လိုတာေတြက

-ပင္လယ္ငါး၊ (ဆာလမြန္ေတြ နဲ႕ မခ်က္ပါနဲ႕။ ေကာင္းတာက အိ၀ရွိ (ဆာဒင္း) ဒါမွမဟုတ္ အဂ်ိ- (jack mackerel ငါးကြမ္းရွပ္မ်ိဳးႏြယ္) လို ပင္လယ္ငါးေသး ငါးလတ္ေတြနဲ႕ပဲ ေကာင္းပါတယ္။) ေရေဆး တံုးတစ္လိုက္ပါ။ အေကာင္ေသးရင္ ၂ ပိုင္းပိုင္းေပ့ါေလ။
-နႏြင္းမွံဳ႕၊
-စိမ္းစားငပိ၊
-ဆားအခ်ိဳမွဳန္႕ (အခ်ိဳမွဳန္႕မထည့္ခ်င္လဲရပါတယ္။)
-ၾကက္သြန္နီ အလံုးၾကီးဆို ရွစ္စိိတ္ ထိုး။
-ၾကက္သြန္ျဖဴ ထည့္ခ်င္ထည့္ မထည့္ခ်င္ေန။
-မိုးေမွ်ာ္သီး။ (သို ့) ငရုတ္သီး အၾကမ္းဖတ္ ၊
-ဆန္ရွာလကာရည္ (ပင္လယ္ဘက္နဲ႕ ဗက္ဆာတို႕ အိမ္္မွာေတာ့ ပအံုးရည္နဲ ့ ခ်က္ပါတယ္။) ဓနိခိုင္ဖူးကို ထိပ္ျဖတ္ျပီး က်လာတဲ့ အရည္ကို ခံထားတဲ့ အရည္က ခ်ိဳပါေပတယ္။ ပုလင္းထဲထည့္ျပီး ေနပူလွမ္းကာ သိမ္းထားလိုက္ရင္ ပအံုးရည္ေပါ့။) ဂငယ္ႏုိင္ငံေတာ္က ဆန္ပုန္းရည္နက္ေလးလဲ ေကာင္းပါေပတယ္။
-ဆား။
-ဆီ (အေမ့အေျပာ၊ တစ္စက္ ႏွစ္စက္)
-(၀ါသနာပါရင္ ၾကက္သြန္ျမိတ္အုပ္လို႕ရပါတယ္။ ဗက္ဆာေတာ့ ၀ါသနာမပါဘူး)

ပံုမွန္ခ်က္တာကေတာ့ ပစ္ထည့္ခ်က္ပါ။ အကုန္လံုးေရာတည္၊ (မိုးေမွ်ာ္သီး မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္)။ ဆူလာရင္ ျမည္းျပီးလုိခ်င္တာာ ထပ္ထည့္။ ေနာက္ဆံုးမွာ မိုးေမွ်ာ္သီးေလး အုပ္ထည့္။ Well done ျဖစ္္ေအာင္ မခ်က္နဲ႕။ က်က္တယ္ဆိုရံုေလး က်က္တယ္ဆိုတာနဲ႕ ခ်ျပီး ပူပူေလာေလာေလး စားရတာေရာ။

ဗက္ဆာက အဲဒါကို ထမင္းနဲ႕ မစားပဲနဲ႕ မုန္႕တီဖတ္ေလးနဲ႕ ေသာက္ဆမ္းေလးစားပါတယ္။ အူး... စားခ်င္လာျပီ။

( ေတာ္ျပီ။ ဒီတစ္ပုိ႕စ္ေရးျပီးရင္ ၂ ပါတ္တိတိ ဘာမွ အေရးဘူး။ ခ်ာၾကိဳးစားမယ္။ ဗက္ဆာတို႕ ၀ါသနာ သိပ္မပါရွာဘူး။ စာေရးတာကို။ ဟင္း....)

လြမ္းမိတဲ့ဒီအေခၚ

အခုတေလာ....တေယာက္နဲ႔တေယာက္..အေခၚအေဝၚအသံုးအႏွံဳးေလးေတြအေၾကာင္း.............

အေတြးေခါင္ေနမိတယ္.............။
------------------------------------------------------------------------------------------------
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသံုးႏွံဳးတတ္ပံုေလးကေတာ႔…အထူးအေထြသိပ္မရွိမိဘူးထင္တာပဲ…

.အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ဆံုစကားေၿပာၾကရင္…အစိမ္းအက်က္၊အရြယ္၊အေၿခအေနေပၚမူတည္ၿပီး…

ငါက(ရိုင္းတယ္ထင္ရေပမယ့္ရင္းႏွီးတဲ့ခံစားမွဳ)၊က်မက၊က်ဳပ္က၊တခ်ဳိ႕ကလည္း...ကိုယ့္နာမည္္ေလးနဲ႕

.....ကေလ၊…..ကေလဆိုၿပီး၊ေဟာ…အေၾကာင္းအရာတခုကိုစာေရးေၿပာမယ္ဆိုၿပန္ေတာ႔…

ကိုယ္၊က်မ၊ကြ်န္မ၊……က…နဲ႕ ကိုယ္ၾကိဳက္သလို္လွည္႔ပတ္ဖလွယ္ၿပီး၊သံုးေလ့ရိွၾကတာ..

ဓမၼတာပဲမဟုတ္လား…...။
 

ဒီေနရာမွာ….ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုအေခၚခံထိတယ္ဆိုတာေလးကို..ပိုစိတ္ဝင္စားမိတယ္။

အဲဒါေလးက…ကိုယ္ကေရြးခ်ယ္လို႕ရတာဟုတ္ဘူးေလ..။…တခ်ဳိ႕က..နာမည္အတိုင္းအစအဆံုး၊

တခ်ဳိ႕ကတဝက္တပ်က္၊တခ်ဳိ႕က..နာမ္စားေလးနဲ႕..အမ၊ညီမေပါ့။ေဟာတခ်ဳိ႕က်..အရပ္ေဒသအလိုက္..

လူေတြ႕ရင္ၾကီးေသာငယ္ေသာ..မေလး..မေလးနဲ႔…၊တခ်ဳဳိေဒသေလးက..နာမည္ရဲ႕အလ်ွင္းသင့္ရာတလံုး

လံုးကို၂ခါထပ္..ထပ္ၿပီး..အေခၚခံထိတာ…။ ေဟာ..ဒီမွာၾက.....စံ၊....စံ နဲ႕။  
 

ကိုယ္ေရာက္တဲ့ေနရာေဒသအလိုက္..အေခၚခံထိတာေလးေတြ…အမ်ဳိးမ်ဳိးဆိုေတာ့…

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္..စၾကားစေတာ့….ခပ္ေထာင့္ေထာင့္ေလးၿဖစ္မိတဲ့အခါလည္းရွိ၊..

တခါတေလႏွစ္ၿခိဳက္တဲ့..ခံစားမွဳေလး..ၿဖစ္မိတာလည္းရွိ၊..ရယ္ခ်င္စိတ္ၿဖစ္မိတာလည္းရွိေပါ့။

အင္း...အေခၚအေဝၚေတြအေၾကာင္းေတြးေနမိရင္း...ကိုယ္ေတြနယ္မွာေနတုန္းက

သူမ်ားေတြဟားတဲ့….ကိုယ္တို႕အသံုးအႏွဳန္းေလးကို…သတိရလြမ္းမိတယ္.......

.....................................................................................................................................

” ေက်ာ္ေက်ာ္တို႕…ေနေကာင္းၾကတယ္မဟုတ္လား”

“ေထြးေထြး…ေဈးသြားမလို႕..ဘာမွာဦးမွာလဲ”

“က်င္က်င္....ဒါေလး..လူၾကံဳေပးလိုက္လုိ႕” 

အမွန္ေတာ့လဲ..ဒီလိုနာမည္ေလး၂ခါဆင့္ေခၚတာ..တၿခားနယ္ေတြမွာလဲေတြ႕ရတတ္ေတာ့..

အဆန္းမဟုတ္ပါေပမယ့္……ကိုယ္ေတြကိုေတာ့တကယ္အဟားခံထိခဲ့ၾကတာ..။ 
 

ဘာလို႕လဲဆိုေတာ..ကိုယ္ကအဲဒီလိုႏွဳတ္ဆက္တာခံံရတဲ့သူေတြပာာ...ကိုယ့္အဘအရြယ္၊အဘြားအရြယ္၊

အေမရြယ္ေတြ..ၿဖစ္ေနတာေၾကာင့္ေပါ့.။....ကိုယ္ေတြအခ်င္းခ်င္းေတာ့..ဟိုးအစဥ္အဆက္ကတည္းက

ေခၚေနက်ၿဖစ္ေနတာေလ...ဒါေပမယ့္တၿခားလူေတြအေနနဲ႕က်..ဘယ္နယ့္..ဘၾကီးဘယ္သူ..

ေဒၚေလးဘယ္ဝါ..လို႕မေခၚၾကပဲ....နားထဲၾကားရတာတမ်ဳိးၾကီးပဲဆိုၿပီး.....ရယ္ေတာ့တာပါပဲ.......

စဥ္းစားၾကည့္ေပ့ါရွင္..ကိုယ့္အဘအရြယ္လူၾကီးကို..ဘ...တပ္မေခၚပဲ..သူ႕နာမည္တလံုးကို၂ခါထပ္

သံုးလိုက္တာ....တစိမ္းသူေတြနားထဲရိုင္းေနေတာ့တာေပါ့ရွင္...။  
 

ေအာ္ေမ့လို႕..အဲဒါက..ကိုယ္တို႕ေနတဲ့လမ္းတလမ္းတည္းသာသံုးတတ္တဲ့..အရြယ္ၾကီးတာကိုလည္း

ဂရုမစိုက္၊ ေဒသလည္းကိုယ္စားမၿပဳတဲ့....အေလ့ေလးပါ။  
 

အင္း.....တကယ္လို႕သာ.......ကိုယ္႔နယ္ဆီအလည္တေခါက္အေရာက္ၿပန္ၿဖစ္ခဲ့ရင္... ကိုယ္တို႕လမ္းေလးေန..ကေလးေပါက္တိေပါက္စေလးေတြက...သူတို႕ေဒၚေလးအရြယ္(အဲဒီအခ်ိန္...

အဘြားေလးအရြယ္လည္းၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္သြားႏုိင္တယ္..း)ကိုယ့္ကို...ညွင့္ညွင့္...ညွင့္ညွင့္နဲ႕....

အရိုင္းဆန္ဆန္ေခၚေဝၚႏွဳတ္ဆက္ၾကဦးမွာလား...ဒီအေလ့ေလးအဲဒီအခ်ိန္ထိရိွေနဦးမွာလား....

အေတြးပြားရင္း.................................................................................................

ေသခ်ာတာတခုကေတာ့...ကိုယ္ဟာအဲဒီေခၚသံေတြအေပၚ..နားဝင္ခ်ဳိၿမေနမွာေတာ့............း)

(pic from Google)

အျမင္မွားတတ္တယ္

စိတ္အခံေၾကာင့္ အျမင္ေတြ မွားတတ္တယ္တဲ့..။ ဒါက စိတ္ပညာက နာမည္ၾကီးတဲ့ ပံုေလးေတြေပါ့..


ဒီပံုကို ေတြ႔ရင္ တခ်ိဳ႔က မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ဦးက ကိုယ့္ကို မၾကည့္ပဲ တျခားတဖက္ကို ေငးေနတဲ့ပံုလို႔ ေျဖၾကသလို တခ်ိဳ႕ အဖြားၾကီးတစ္ဦး စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့ပံုလို႔လည္း ေျဖတတ္တယ္။ သယ္ရင္းတို႔ မင္းတို႔ေကာ ဘယ္လိုျမင္သလဲ..။ ဒီပံုကိုလည္း ခ်က္ခ်င္းျပျပီး ခ်က္ခ်င္ျပန္သိမ္းလိုက္ျပီး ဘာပံုလဲလို႔ ေမးရင္ တခ်ိဳ႕က ေယာက်္ားပံုလို႔ ေျဖတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မိန္းမပံုလို႔ ေျဖတယ္။ အေျဖမတူၾကဘူး။ ၾကည့္သူဟာ ဓါတ္ပံုကို ျမင္ျမင္ခ်င္း လ်က္တျပတ္နဲ႔ ပံုအလယ္ကို သာ မွန္းၾကည့္လိုက္သူဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေအာက္ဆံုးက မိန္းမပ်ိဳပံုကို မျမင္ေပမယ့္ မိန္းမပံုဆိုတာကို အျမင္ထဲမွာ ဆက္စပ္ေတြးျမင္သြားတယ္။ ဦးေႏွာက္ရဲ့ functionတစ္ခု ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ (အဲဒီfunction အေၾကာင္းေတာ့ ေနာက္မွေျပာေတာ့မယ္)။ အစကတဲက ပံုတစ္ပံုေတြ႔ရင္ အစအလယ္အဆံုး အေသးစိတ္ၾ႕ကည္တတ္သူကေတာ့ ေယာက်ာ္းပံုကိုစျပီး သတိထား ၾကည့္မိတဲ့အတြက္ ေယာက်ာ္းပံုလို႔ ေျဖလိုက္တာ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

စိတ္အခံေၾကာင့္ မ်က္လံုးအျမင္မွားတတ္သလို အေလ့အထေၾကာင့္ အျမင္မွားတတ္တယ္။ အျမင္မွားတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္အျမင္မွန္သလဲလို႔ လာေမးရင္ ႏွစ္ခုလံုးက အျမင္မွားျဖစ္နိုင္သလို ႏွစ္ခုလံုးက အျမင္မွန္ျဖစ္နိုင္တယ္။ ကိုယ့္ျမင္တာ အမွန္ျဖစ္နိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္သူမ်ားျမင္တာလည္း အမွန္ျဖစ္တယ္လို႔ လက္ခံေပးလိုက္နိုင္ရင္ အျမင္မွားတာ ရွိေတာ့ဘူးတဲ့... :D

လသာည.. ျဖစ္ပါတယ္

Feeling-1

အဟဲ..စိုးၿမတ္သူဇာရဲ႕ဖီလင္-၃၅(ဖတ္ဖူးေသးဘူး)ဟုတ္ဖူးေနာ္..
ခုဟာက..မိဆိုးရဲ႕ဖီလင္ ၁.......း)
သိၾကတဲ့အတိုင္း..ဖီလင္ဆုိတာ..အမ်ဳိးမ်ဳိးေလ...

ဖီလင္ခ်င္းတာကြာမယ္..ဟိုဖီလင္..ဒီဖီလင္ေပါ့.....း)

အခုေၿပာခ်င္တဲ့ဖီလင္ကေတာ့........

...................

...........

ဟင္း...ၾကာလိုက္တာကြာ.....

ခုထိမၿပီးၾကေသးဘူးလား.......*-*

ေတာ္ၿပီ.....ကြာ..စိတ္ရွည္ေတာ့ဘူး......#@*#.....

ေနပါဦးေလ....နည္းနည္းေလးေတာ့သည္းခံမွေပါ႔.......

ေဟာေဟာ....

..........

........

.....

...

(ခေလာက္...ဟုတ္ကဲ့.....)

ေအာ္..ဟို..အိမ္ကို.....

(ခေလာက္)

ေဟး)း)း)း)း)......ညေလး..လား....

(..............)

ဟြန္း..ညီးတို႕ဆီကလည္းေအ....အၿမဲတမ္းပဲ.......

(...........)

အင္း..ေကာင္းပါတယ္....ဒီလိုပါပဲ

(.......)

ဘာရယ္ဟုတ္ပါဘူး......

(....)

ေအးပါ..ဘာမွမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းလွမ္းေၿပာတာပါ..အဟဲ

(ခြက္)

ခဏေလးပါ..တခါေၿပာရင္..ၾကာလွ၁၀မိနစ္၊၁၅မိနစ္......

ဟိုဘက္ကေတာ့မသိ....မိဆိုးအဖို႕ေတာ့....

I Feel Great!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

အင္း..နာမည္ဘယ္လိုေပးရပါ့..

ကဲ..စဥ္းစားေနေတာ့ပါဘူးေလ......

ဖုန္းဖီလင္လို႕ေၿပာရင္ရတယ္ဟုတ္.....း)

pic from Google

May 14-အိစံ ေမြးေန႔

I’m so blessed to have a friend like u.
This comes with many
Loving thoughts & warm wishes
I send to you,
May your day be filled with laughter.
On this your special day,
May the finest things
In life always come your way.
Happy birthday!!!

ဘယ္သူ႕ကုိပိုခ်စ္သလဲ

ဘယ္သူ႕ကိုပိုခ်စ္သလဲ…..??????
ဒါဟာကေလးငယ္ဘဝမွာေမးခံရေလ့ရိွတဲ့စကားေလးေပါ့…

က်မကေတာ့ငယ္ငယ္ေလးက..“ေဖေဖၾကီး..ေဖေဖၾကီး…ေဖေဖၾကီးကိုခ်စ္…တယ္၊ ေမေမၾကီး..ေမေမၾကီး..ေမေမၾကီးကိုခ်စ္..တယ္ ”ဆုိတဲ့ေတးေလးဆိုၿပီး...
ေဖေကာေမေကာရဲ႕အခ်စ္ကိုသိမ္းပိုက္ထားသူလို႕ဆိုေကာင္းဆိုနိဳင္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုဘယ္ဝါ့ကိုပိုတယ္လို႕မေၿပာမိဘူးေအာင္းေမ့တာပဲ…း)

အရြယ္ေလးရလာေတာ့…အေမ့ကိုပိုမိလာတယ္…ဒါဟာလည္းအေဖဟာအဲဒီအခ်ိန္ကကိုယ့္ဆရာေလ…
ဒီေတာ့အေဖဆိုတာထက္..ဆရာလို႕ပဲပိုထင္ေနတယ္..ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ဆိုၿပီး..ဆူစရာရိွရင္ကိုယ္ေတြပဲ..
ပိုအဆူခံထိတာေလ…အဲဒီေတာ့တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕အေဖနဲ႔ေဝးလာၿပီး၊ အေမနဲ႕နီးနီးလာမိတယ္။

အေမဆိုေတာ့….အေမကသာမာန္အိမ္ရွင္မေလးပါ။ ဒါေပသိ…အေမဟာသူ..၇..တန္းႏွစ္ကစလို႕က်မတို႕ေမြးၿပီးအရြယ္ေရာက္လူလားေၿမွာက္ထိတိုင္ေအာင္..
စက္ခ်ဳပ္ၿပီးအိမ္ရဲ႕စီးပြားေရးကိုတဘက္တလမ္းကေနေထာက္ပံေပးခဲ့သူပါ။..က်မတကၠသိုလ္တတိယႏွစ္မွ...
အေမဟာစက္ခ်ဳပ္တဲ့ဒဏ္နဲ႕အိပ္ယာထဲလဲၿပီး၊လံုးဝရပ္နားခဲ့ရတယ္။

စက္ခ်ဳပ္ခဲ့စဥ္တုန္းက..အေမဟာသိပ္ကိုအလုပ္ေလာဘၾကီးပါတယ္…မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္တကုပ္ကုပ္ဆိုတာ..
အေမမွအစစ္ပါ။…စက္ခ်ဳပ္ေနလို႕အိမ္အလုပ္လစ္ဟင္းမယ္မထင္နဲ႕…အေမဟာသိပ္ကိုေထာင့္ေစ့လြန္းပါေပတယ္….
ဒါေပသိ..အေမ့ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ပင္ပန္းရုပ္မေေပၚဘူး…အၿမဲတမ္းသနပ္ခါးနံေလးတသင္းသင္းနဲ႔..
လုပ္စရာရွိတာကုပ္လုပ္ေနတာပဲ…..

ဒီေတာ႕ဘာၿဖစ္လာလဲဆိုေတာ့…အေမ့ကိုသတိထားမိေလေလ…
အေဖ့ကိုအၿမင္ကတ္လာေလေလ..(အဟဲ..ဖားသားၾကီး..ကန္ေတာ႔ေနာ္..း)..စိတ္ထဲမွာလဲၿဖစ္မိတယ္..
အေဖဟာဘာလို႕ဒီေလာက္ဇိမ္က်ေနတာလဲ..အေမ့ကိုနည္းနည္းပါးပါးသနားပါအံုးလား….အမယ္..ကိုယ္ကကိုယ္က.(တကယ္ဆိုအေမကလဲ..က်မတို႕ကိုသိပ္မကူခိုင္းဘူး..ေက်ာင္းစာလစ္ဟင္းမွာေၾကာက္လို႕ထင္ပါတယ္..)…

မနက္ဆိုအေဖကအေမၿပင္ေပးတဲ႔ေရေႏြးၾကမ္းေလးေသာက္၊ထမင္းပူပူေလးစားၿပီးေတာ႔..ေက်ာင္းကို၊ အေဖ႔စိတ္ထဲမွုာေက်ာင္းကိစၥအေရးကလြဲရင္..ဘာမွမရွိ၊.တၿခားစီးပြားေရးလည္းမလုပ္တတ္၊
ယုတ္စြအဆံုး..စာေတာင္ၿပမစားဘူး…ဟဟ။..ဒါေပသိ..ေက်ာင္းကၿပန္လာရင္..ေက်ာင္းသားေတြ...
တရုန္းရုန္းနဲ႕ပါလာတယ္..အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက..ၿမိဳ႕နယ္လူရည္ခြ်န္ၿပိဳင္ပဲြေတြရွိတယ္ေလ..
အေဖကကို္ယ့္နယ္ကေက်ာင္းသားေတြ...ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ၿဖစ္ေစ႔ခ်င္တယ္ေလ..
ဒီေတာ့ေက်ာင္းသားေတြကိုဒုတ္မိုးၿပီးtrainingသြင္းေတာ့တာပဲ…

အက်ဳိးဆက္ကေတာ့..ေစတနာဆရာဆိုၿပီး..ပီတိစားၿပီး..ခါးခ်ိ..အဲ..အားရွိေနတာ..ေဖေဖေလ။..
ဒီေတာ့ပါရမီၿဖည္႔ဖက္ေမေမခမ်ာ...က်မတို႕ေတြရဲ႕ေရွ႕ပညာေရးေခ်ာမြတ္ေစဖို႕အေရး...
စက္ကိုကုန္းၿပီးနင္းယံုမွတစ္ပါး..အၿခားမရွိေလၿပီ။

အဲဒီလိုေစတနာရွင္အေဖဆရာနဲ႔ေမတၱာရွင္အေမအိမ္ရွင္မကေန..ဘယ့္နယ့္ဂ်စ္ကန္ကန္က်မ
ၿဖစ္ေနရတာလဲဆိုၿပီး..အဟီး…။ဒါကလဲအရာရာကိုကိုယ့္ရွိတဲ့တထြာတမိုက္ဥာဏ္ေလးနဲ႕သံုးသပ္ၿပီး
၊မွားတယ္ထင္ရင္ၿပန္ေၿပာတတ္တဲ႔၊ဘာသိဘာသာမေနတဲ႔တတ္တဲ့ဗီဇေလးေၾကာင္႔ေပါ့….တကယ္ေတာ႔..
အေမေမတၱာ၊အေဖ့ေစတနာေတြဟာအတိုင္းအတာတစ္ခုထိေကာင္းေပမယ္႔...တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ခ်ဳိ႕ေတြဟာ..
အဲဒါေတြနဲ႕မထိုက္တန္ပါဘူး...ရွိတုန္း၊အားကိုးရတုန္းဆရာဆရာၿဖစ္ေနေပမယ့္၊ေနာက္ေက်ာဓားနဲ႕ထိုးဖို႕
အဆင္႔သင္႔ေစာင့္ေနသူေတြ....ေတြ႕ခဲ႔ၾကံဳခဲ႕ရတယ္ေလ...။အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရင္...ကိုယ္ဟာလူၾကမ္းၾကီးပါေပါ့ေလ....အဟဲ။
...ဒီလိုနဲ႔အေဖ႕အယူအဆနဲ႕က်မအတိုက္အခံေတြၿဖစ္၊...အေဖကလည္းငါဆရာဆိုတဲ့မာန္နဲ႔ေပါ႕....
ဒီလိုနဲ႕တၿဖည္းၿဖည္းအေဖနဲ႕ပိုပိုေဝးေဝးလာ။

ဒီလိုနဲ႕တေန႕..အေဖ႔ကိုေခ်ာက္ထဲဆဲြခ်ခံရမယ့္..တေနၾကံဳလာပါေလေရာ....ေလာကဓံ..ေလာကဓံ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ...ၿဗဳန္းဆို..ေမေမဟာ...မိသားစုရဲ႕အေရးမားမားမတ္မတ္ထြက္ရပ္လို႕...စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ..
ေဖေဖ့ကိုအားေပးလို႕...ၾကံဳဆံုလာတဲ့ေလာကဓံကိုအံတုလို႕ေပါ႕။...တကယ္ပါ..စိက္ထက္တဲ့က်မကေတာ့...
ကိုင္းခုေတာ႔ဘယ့္နဲ႔ရွိစေပါ့..ဟုတ္တယ္ေလ....။..ဒီလိုနဲ႔မိသားစုေရွ႔ေရး..ပခုန္းေၿပာင္းရၿပီေလ..။

က်မကေတာ႔နာေနတဲ႔..က်ားတေကာင္လို..ေပ့ါ..။..ကိုယ္ကစီးပြားစလုပ္ရေအာင္လည္း..ပညာတပိုင္းတစနဲ႕.။
ဆိုေတာ႕..ကဲ..စာသင္မယ္...ေဖေဖလိုေတာ့အလကားပဲတင္းမဟုတ္ဘူး..ပိုက္ဆံအတြက္ဆိုၿပီး..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို..အသၿပာဆရာဘဲြ႕ခံၿပီး...တေလာကလံုးကိုခပ္တင္းတင္းနဲ႔မ်က္ႏွာေၿပာင္တိုက္ေတာ႔တာပဲ...။
..မ်က္ႏွာတင္းတာ..အဲဒီကတည္းကအက်င့္ပါသြားတာ..အဟီး(တကယ္ပါ..ငယ္ငယ္ကမ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္ခ်ဳိပါတယ္တဲ့..
အဟတ္)။

ဒါေပမယ္႔ေအာင္ၿမင္ခဲ့ပါတယ္...တကယ္က်..အေဖ့ရဲ႕စရုိက္ကပါေတာ့...ေသေသခ်ာခ်ာကိုေစတနာထားၿပီး၊
အပင္ပန္းခံသင္ေပးတာပါ။..အဲဒီအခ်ိန္.က်မေဘးကေန..က်မစိတ္ခံကိုနားလည္ေပးၿပီး၊.ေၿဖာင္းဖ်ေပးတဲ့၊
..ေထာက္ပံ့ေပးသူကေတာ့...ေမေမရယ္ေလ။...တခ်ိန္တည္းွမွာပဲ...စိတ္က်ေနတဲ့ေဖေဖ့ကိုနားလည္ေပးဖို႕အေၾကာင္း၊
က်မရဲ႕ေအာင္ၿမင္မွဳေတြဟာေဖေဖရဲ႕အရွိန္အဝါေတြလည္းပါဝင္ေနတဲ့အေၾကာင္း...တၿဖည္းၿဖည္းနားသြင္းပါေတာ့တယ္။
..က်မလဲ..ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕တည္ရွိမွဳ၊..အရွိန္အဝါ၊..ၿပီးေတာ့..ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႕တဲ့အခါ..ခံစားသိလာရတဲ့..
က်မဟားခဲ့တဲ့ေစတနာ....ဒါေတြကို..တၿဖည္းၿဖည္း..နားလည္လက္ခံမိလာတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ...ေလာကဓံအတက္အက်မွာ..တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေဖးမရင္း၊ နားလည္မွဳေတြတည္ေဆာက္ရင္း...၊တဦးနဲ႕တဦးလည္းပိုပိုၿပီးနီးစပ္လာၾကတာ.....ေဟာ..အခုေတာ႔...
အေဖနဲ႕လည္း..တယ္ခ်င္းေတြလိုၿဖစ္...အေမကိုလည္းခ်စ္စႏုိးနဲ႕စေေနာက္...က်မတို႕အိမ္သားအားလံုးဟာ...
မိသားစုလိုတသြယ္..မိတ္ေဆြလိုတဖံုနဲ႕ေပါ့။..ေဖေဖ႔ရဲ႕ေစတနာ၊ေမေမ့ရဲ႕ေမတၱာလက္နက္ေတြဟာ...
ကိုယ္တို႕အိမ္ေလးကိုေတာ့..ထာဝစဥ္လွဳံၿခံဳေအးၿမေစတာ..ဂ်စ္ကန္ကန္က်မ..ၿခြင္းခ်က္မရိွ..လက္ခံယံုၾကည္သြားပါၿပီ...။
. . . . . . . .
. . . . .
. .
.
ခုေနခါ..တစံုတေယာက္က..ဘယ္သူ႕ပိုခ်စ္သလဲေမးခဲ႔ရင္...ယုန္ငယ္ေလးလို..က်မႏွာေစးေနပါမည္။

(အေမေန႕အမွတ္တရ..း)