ဇူလိုင္ ၂၈-ရက္ေန႔ ဗက္ဆာ ေမြးေန႔

ဇူလိုင္ ၂၈-ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ဗက္ဆာ ေမြးေန႔အတြက္ အမွတ္တရပါ..။
Happy Birthday to You, Wasser!!!
ေပ်ာ္စရာ ေမြးေန႔ေလးျဖစ္ပါေစ.. ဗက္ဆာ..။
ယေန႔မွစျပီး ပိုမိုျပီး ေအာင္ျမင္တိုးတက္ပါေစ..။ ထာ၀ရ အစဥ္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ..လို႔။

ခ်စ္တဲ့..
အမုန္းမရွိတဲ့ ကမာၻမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား (ကိုယ္စား)
လသာည

Let's cook ျမီးရွည္

ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား
၁။ အူဒံုေခါက္ဆြဲဖတ္ႏွင့္ ပဲပင္ေပါက္ (ေရာျပဳတ္ထားတယ္)
၂။ ၀က္သားျပဳတ္ေၾကာ္
၃။ ေရွာက္ေကာပတ္ေကာလို႔ေခၚတဲ႔ တ႐ုတ္မဆလာ အေမႊးအႀကိဳင္ ဆီခ်က္
(ဒါကေတာ႔ ဗမာႏိုင္ငံကပစၥည္း) ဒီကတ႐ုတ္ဆိုင္ေတြမွာ ႐ွာၾကည့္ၾကပါ။
၄။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီခ်က္
၅။ ၾကက္သြန္ျဖဴေတာက္ေတာက္စင္းနဲ႔ ရွာလကာရည္
၆။ ေကာ္ရည္ (ေကာ္မႈန္႕ကို ေရမ်ားမ်ားနဲ႔ ေဖ်ာ္၊ ဆား သၾကား ထည့္ၿပီး ႀကိဳပါ)
၇။ ပဲငပိအငန္ (အမည္းေရာင္ ပဲငပိ) (Black Tobanjan )
၈။ ငရုတ္သီးေၾကာ္
၉။ ဂ်ံဳေၾကာ္
၁၀။ ၾကက္သြန္ျမိတ္

အဲဒါေတြအားလံုးကို ျပင္ဆင္ၿပီး အခုလို နည္းနည္းစီထည့္၊ ပြဲျပင္လိုက္ပါ။


ကဲ.. စားလို႔ရၿပီ။ (ဒီတစ္ေခါက္ လုပ္စားတာ ေတာ္ေတာ္စားလို႔ေကာင္းတယ္..ဟိဟိ
စားလို႔ေကာင္းေတာ႔ တယ္ရင္းတို႕ကို တစ္ကယ္သတိရပါတယ္)
လြမ္းေနတဲ႔ႀကီးေဖာ္ငယ္ေဖာ္မ်ား...အလုပ္ရႈပ္ျပာယာခတ္ေနသူမ်ား...၀ိတ္တက္လို႔
ဒိုင္းယက္ လုပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူမ်ား...ဥပုဒ္က်ိဳးသြားသူမ်ား... ၿမီးရွည္စားခ်င္သူမ်ား...
အားလံုး အားလံုး တစ္ခန္းရပ္ၿပီး ...အားေပးသြားၾကပါအုန္းေနာ္။ ;))) :D

တရုတ္ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္ (ေနာက္က အထုတ္က ဂ်ပန္က တရုတ္ဆိုင္က၊ ေရွ႕က ဟာေလးေတြက ဗမာျပည္ကပါ)

ေကာ္မႈန္႔

မီးငယ္ေလး ေလွ်ာက္ခ်က္သည္။

အေတာင္ပံမ်ား

မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔အထိ ၂၆နာရီဆက္တိုက္ ထူးျခားစြာ လက္ဆင့္ကမ္း အေျပးျပိဳင္ပဲြေလးတစ္ခု က်င္းပခဲ့တယ္..။ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ကို လူေပါင္း ၁၁ ေယာက္နဲ႔ အေျပးျပိဳင္ခဲ့တယ္..။ ျပိဳင္တာက ဇဲြကို ျပိဳင္တာ..။

ပူျပင္းတဲ့ ေနပူပူေအာက္မွာ ေခၽြးေတြထြက္ျပီး လဲက်မတတ္ျဖစ္ေနတာေတာင္ "ေဘးနားမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေနတယ္။ ငါတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဖူး"ဆိုတဲ့ အသိက သူတို႔ အားလံုးကို အားျဖစ္ေစခဲ့တယ္..။

နာက်င္ေမာပန္းလြန္းလို႔ လဲက်မတတ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္တိုင္း သူငယ္ခ်င္းအားလံုးရဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ရင္း ေျပးေနၾကတယ္.. အားက်စရာ ေကာင္းလုိက္တာ...။ ျပိဳင္ပဲြျပီးသြားခ်ိန္ အျပံဳးမ်က္ႏွာေတြက တအားကို ၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနတယ္။ အားက်စြာ ကိုယ္ပါလိုက္ျပံဳးျဖစ္သြားတယ္..

ဒါနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသတိရလိုက္တယ္။ ငါ့မွာလည္း ေျပးေဖာ္ေတြ ရွိေနပါလားလို႔..။ အားလံုးဟာ မိေ၀းဘေ၀းမွာ အခက္အခဲေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနရၾကရသလို အခက္အခဲမ်ားစြာနဲ႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ဘာလို႔မ်ား ငါတစ္ေယာက္တည္း ပင္ပန္းတယ္လို႔ တခါတရံ ေတြးေနခဲ့ပါလိမ့္.. အားေလ်ာ့ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေနရပါလိမ့္လို႔...။

ကိုယ့္ရင္ထဲက အျမဲပဲ အေဖာ္အျဖစ္ခ်စ္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို စကားတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ေနတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..။ အားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စကားပါ..။

အျမဲ အေဖာ္အျဖစ္ ရပ္တည္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို စိတ္နဲ႔ မွန္းျပီး ေအာက္က အားမာန္ပါတဲ့ သီခ်င္းေလးကိုလည္း ဆိုျဖစ္တယ္..။ (သီခ်င္းစာသားေလးက အဓိပၸါယ္ရွိလြန္းလို႔ ဘာသာျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ အားျဖစ္ေစတဲ့ သီခ်င္းမို႔ အမွတ္တရ ဒီဘေလာ့မွာ တင္ခြင့္ျပဳပါ)



もしも僕に翼があれば　どこへ飛んでゆくだろう
選んだ道を振り返らずに　信じていけるだろうか？
တကယ္လို႔မ်ား အေတာင္ပံတစ္စံုသာ ငါရရင္ ေကာင္းကင္ကို ပ်ံသန္းျဖစ္မယ္ထင္တယ္..
ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ လမ္းကို ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက္ဖို႔ မၾကိဳးစားပဲ
(အဲဒီလမ္းကို) ယံုၾကည္စြာ ျဖစ္သန္းသြားလို႔ ရနိုင္တယ္မဟုတ္လား

若い時代本当はみんな翼を持ってる
いつの間にか広げないまま忘れてしまうみたい
ငယ္ရြယ္ခ်ိန္ဟာ အားလံုးမွာ ေတာင္ပံေတြကို ပိုင္ဆိုင္ခ်ိန္ပဲ..။
ေတာင္ပံရွိတာကို ေမ့ေလ်ာ့ျပီး အေတာင္မျဖန္႔ပဲ တသက္လံုး ေနသြားမိေတာ့မလို႔ပဲ..

夢は叶わないから夢なんですか
不安はいつも問いかけてくる　だけどもう迷わない
အိမ္မက္ဆိုတာ တကယ္မျဖစ္နိုင္လို႔ အိမ္မက္လို႔ ဆိုၾကသလား..?
ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြနဲ႔ အျမဲေမးခြန္းထုတ္ျဖစ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ မေတြေ၀ခ်င္ေတာ့ဘူး..

翼広げて羽ばたこう　君に吹いてる風を感じて
今　大空へ羽ばたこう　夢は必ず叶うから
အေတာင္ပံကို ျဖန္႔ ပ်ံသန္းစို႔..။ တိုက္ခိုက္လာတဲ့ ေလနုေအးရဲ့အေတြ႔ကို ခံစားလို႔
ဟိုး အျမင့္ၾကီးဆီ ပ်ံသန္းစို႔.. ေသခ်ာတယ္ အိပ္မက္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ တကယ္ျဖစ္လာနိုင္တယ္..

いつも誰かに支えられて　知った「愛」の意味
ともに笑って　ともに涙し　ともに生きる事
(ကိုယ္ေအာင္ျမင္ရတာဟာ) ဘယ္ေတာ့မဆို တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ့ အားေပးမႈေထာက္ပံမႈ ေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။ ေထာက္ပံမႈေနာက္က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ငါသိျပီ
သူတို႔နဲ႔ အတူတူ ရယ္မယ္။ အတူတူ ငိုမယ္။ အတူတူ ဘ၀ကို ရွင္သန္မယ္။

何も出来ない僕が　なぜ飛べたんだろう
目には見えない　仲間の風が　今も僕に吹いてる
ဘာမွ မလုပ္နုိင္တာေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲလို ကိုယ္က ေကာင္းကင္ကိုေရာ ဘာေၾကာင့္ မပ်ံနိုင္ရမွာလဲ.. မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္ရင္ မျမင္နိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုသူရဲ့
သံေဃာဇဥ္ ေလနုေအးအထိအေတြ႔ကို အခုခံစားသိသြားျပီ

夢を信じてもう一度　きっと僕にも風が吹いてる
翼だけでは飛べないから　君の勇気が力になる
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္ကို ယံုၾကည္ျပီး တစ္ၾကိမ္ထပ္ျပီးၾကိဳးစားစို႔
ေလနုေအးရဲ့အရသာ ကၽြန္ေတာ္သိျပီ..
အေတာင္ပံရွိတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ မပ်ံသန္းနိုင္ဘူးဆိုေတာ့
မင္းရဲ့ သတိၱက (ငါ့အတြက္)လည္း အားျဖစ္ေစတယ္

流した涙が教えてくれた　誰にだってそう翼はあるんだ
က်ဆင္းသြားတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက သင္ေပးေနတယ္။
ဘယ္သူ႔မွာမဆို အဲလိုအေတာင္ပံေတြရွိတယ္တဲ့..

信じる心と勇気があれば　大丈夫　空見上げて
ယံုၾကည္စိတ္နဲ႔ သတိၱသာ ရွိရင္ ေကာင္းကင္ျပင္ဆိုတာ ေမာ့ၾကည့္လို႔ရျပီ

さぁ翼広げて羽ばたこう　愛する人を見つけるために
ကဲ.. အေတာင္ပံကို ျဖန္႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ရွာေဖြဖို႔

今　大空へ羽ばたこう　命と同じ人に出会う日まで
အခုပဲ ေကာင္းကင္က်ယ္ကို ပ်ံသန္းစို႔..။ ၀ိညာဥ္တူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အထိ

翼広げて羽ばたこう　君に吹いてる風を感じて

今　大空へ羽ばたこう　夢は必ず叶うから

ラララ…

လသာည .. ျဖစ္ပါတယ္

ၾကိဳဆိုပါ၏။

http://www.khitpyaing.org/index.php?route=detail/comment

တစ္ေန႕က အငယ္မနဲ႕ ဖုန္းေျပာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ တိုဖယ္ နဲ႕တူတဲ့ စာေမးပြဲေျဖေနၾကရတယ္ --- ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အမွတ္ေတြ နည္းေနၾကတယ္ ၾကားတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ေတာ့ နည္းလမ္းေတြ ရွာေဖြလာျပီး အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းလာၾကမယ္ လို႕ ယူဆရပါတယ္။

ပါရဂူစတက္ေတာ့က်မ္းၾကီးက်ပ္တဲ့ ဂ်ပန္ကပါရဂူဘြဲ႕ရလာတဲ့ ဆရာက အဂၤလိပ္စာကလြဲျပီး ဘယ္ဘာသာကိုမွ မေလ့လာရဖူးလို႕ စည္းကမ္းထုတ္တာကို သတိရမိတယ္။
ဂ်ပန္လို ႏုိင္ငံမ်ိဳးကေတာ့ ရွင္သန္ဖို႕အေရး ဂ်ပန္စာ ကို ထမင္းစားေရေသာက္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေျပာႏုိင္ဖို႕ အေရးတၾကီး လိုတာကို လက္ခံပါတယ္။ ေရာက္ခါစက ငိုခဲ့ရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္ေရာ။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားမွာ ဆင္ပိုဇီယမ္သြားတာတို႕ ဘာတို႕နဲ႕ ေရရွည္ အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာကို ပစ္ထားလို႕ ျဖစ္ကိုမျဖစ္ဖူး ဆိုတာကိုလဲ သတိခ်ပ္မိပါတယ္။ ေရးဖတ္တာနဲ႕ ေျပာဆိုတာကလဲ ကြာေသးတယ္မဟုတ္လား။

လူေတြက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနၾကရရင္ ခ်မ္းေျမ့တယ္ ဆိုတာသိေပမဲ့လဲ --- စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ထားေပၚ အဓိက မူတည္တယ္ ဆိုတာသိေပမဲ့လဲ ---- တစ္ခါတစ္ေလ ပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားဆိုတာမ်ိဳးကလဲ ---

အားလံုး ကိုယ္က်မ္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကီးပါြးေအာင္ျမင္ၾကပါေစရန္ ဗက္ဆာမွ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းပါသည္။

ဒီႏွစ္ဘြဲ႕ယူမယ့္သူေတြက အလုပ္မ်ားေနမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ပါ၏။ ဘြဲ႕မယူႏုိင္ေသးတဲ့သူက ဘာ့ေၾကာင့္ ျပာယာခတ္ေနရသလဲဆိုတာ ေတြးမိရင္ နဲနဲေတာ့ ငိုခ်င္ပါ၏။

မဂၤလာအေပါင္းနဲ ့ျပည့္စံုေသာ ေမြးေန ့ေလးတစ္ခုပါ..။

လသာည (ခ) မယ္နု ရဲ ့ ေမြးေန ့
အမွတ္တရေလးေရးေပးခ်င္တယ္။
ရေစခ်င္တဲ့ ဆုလဒ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵမ်ားစြာ....နဲ ့။
ရေစ ...ျဖစ္ေစ ဆုိတဲ့ ေစ တစ္လံုးပိုင္ရွင္သာ ျဖစ္ခဲ့ရင္
္ လိုအင္ဆႏၵေတြ ျဖည့္တင္းေပးခ်င္ခဲ့။
ေစ တစ္လံုးပိုင္ရွင္ မဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္
ရင္ထဲက သံေယာဇဥ္မ်ားစြာနဲ ့
ရင္းနွီးကာ မင္းေပ်ာ္ဖို ့ေပးလိုက္မယ္
အရာရာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းအတိနဲ ့
သတၱိ၊ ခြန္အားစြမ္းအင္မ်ား မင္းရင္မွာ အျမဲတည္ေစ။
မိဆိုးေလး

အယ္ဒီတာခ်ဳပ္၏ ၁၇ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ အမွတ္တရ

အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ရဲ႕ ၁၇ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်စ္ေသာခင္ပြန္းနဲ႕ သမီးဇူးဇူးေလး တို႕အပါအ၀င္ ေနာက္တုိးေလးမ်ားနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ႏိုင္ပါေစလို႕ ခ်စ္ခင္စြာ ဆႏၵျပဳပါသည္။

(အယ္ဒီတာခ်ဳပ္နဲ႕ ပါတ္သတ္ျပီး အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီး ေရးခ်င္ေသးတယ္။ ဦးေႏွာက္က အပူေလာင္ျပီး ဟန္းေနတာနဲ႕။)
ေကာ္မန္႕ေတြ ျပီးရင္ စုျပီးဒီထဲ ထည့္ထားမယ္။ အမွတ္တရေပါ့။ အမွတ္တရ ေရးခ်င္သူမ်ားရွိလဲ ဒီထဲမွာပဲ လာဆက္ေရးၾကပါရွင့္။




ေအာ္...ဒီေန႕...ခ်စ္ရတဲ့ခိုင္ေလးေမြးေန႔..ကိုယ္အလုပ္ကအၿပန္..
အၿမန္ဆံုးနည္းနဲ႕..ပန္ကန္လံုးစီးၿပီး..ေဟာဒီလို..ေမြးေန႕ကိတ္ကို..
ေမာင္..လာပို႕ေနတာေနာ္

(11:50pm)






ဟူး..အခ်ိန္မွီေကာင္းပါရဲ႕..ခိုင္ေရ..ေမာင္လာၿပီ...
ကဲကဲ..အခ်ိန္ေနာက္က်သြားမွာေၾကာက္လို႔..ေမာင္ကိုယ္တိုင္..
ေမြးေန႕ဖေယာင္းတိုင္..မွဳတ္ေပးမယ္..ဖူး..ဖူး...






ေအာ္..ကဲပါ..နားနားေနေန..ေနပါ..
ခိုင္ကိုယ္တိုင္ပဲ..ေဟာဒီလို..အဟီးးးးး))))






အိုး..ဝိုး...ေတာ္ပါေသးရဲ႕..Happy Belated Birthdayမၿဖစ္ေတာ့လို႕....;p
(11:59pm, 21-07-2010)






(ၿပံဳးေတာ္မူဖို႕..ပံုစီတယ္..ဂူဂယ္ကကြယ္..း)

ဒန္ေပါက္ ဟု ေခၚသည္

အစ

အလယ္အဆံုးအား.ဟား.. စား ေကာင္းဒယ္ ...
ခူးခူး ခေလာ... (--)/

အိုခိ၀ို စကဲတဲ့နယ္။

လူေနပါးေသာ အရပ္တြင္ ေနထိုင္ပါလ်င္ သတိထားႏုိင္ေစပါရန္။ ဥပမာ ဖူကူအိုကာ ဆင္ေျခဖံုး။

လဲတညားတို႕ ေနမ်ိဳးႏြယ္ ႏုိင္ငံက အဲဂလိုပဲလား။ ---- ဟင္း။--- ( :D :D မဟုတ္တာဆို သူ႕ႏိုင္ငံျဖစ္သြားေရာ။ )

အေတာ္ ေလတယ္။

လိုင္ဘရီမွာ စာအုပ္ေလး ငွားျပီး ျပီးလြယ္ စီးလြယ္ မက္ေဒါနားက မက္ေပါ့ ၁၀၀ တန္ေလးနဲ႕ပဲ ညေနစာ လုိက္ပါေတာ့မယ္ေလ လို႕ ေအာင့္ေမ့ျပီး မက္ေဒါနား မွာ မက္ေပါ့ေလး ၀ယ္ပါတယ္။

ပင္ပန္းလြန္းေနခဲ့ေတာ့ အစာေလး စားရတုန္းေလး အျပင္မွာ ခတအဲ ေခ်ာင္းေရ စီးသံေလးကို ကဗ်ာဆန္ ဆန္ နာခံရင္း မက္ေပါ့ေလးကို ကိုက္မယ္ ေအာင့္ေမ့ျပီး ခတအဲ ေခ်ာင္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္ ဘီးေလး စီးျပီး ေခ်ာင္းေဘးက ပန္းျခံေလး (ကေလးကစားကြင္းပါရွင္ာ။ ေန႕လည္ဆို ကေလးေတြ ကစားဖုိ႕ ကြင္းေျပာင္ေလးနဲ႕ ကစားစရာေတြ တပ္ထားေပါ့။) ကို သြားပါတယ္။

ကားလမ္းကေနလွမ္းၾကည့္ရင္ အပင္ေတြ ကြယ္ျပီး မျမင္ရပါဘူး။ ၀င္ေပါက္မရွိေပမဲ့ စက္ဘီးပဲ သြားလို႕ရတဲ့ ေက်ာက္ခင္းလမ္း ဘက္္က ၀င္ေပါက္ေလးထဲကို ေခါက္ဘီးေလးကို ထုိးထည့္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္း က်ားေပါက္ ေလး ၂ ေကာင္ ရယ္ေမာစကားသံၾကားရပါတယ္။ ေအာ္။ .... ေကာင္းတာေပါ့ ။ လူရွိေတာ့ ၀လဲ သိပ္ျပီး မေၾကာက္ရေတာ့ ဘူးေပါ့ ေအာင့္ေမ့ျပီး စက္ဘီးကုိ တြန္းရင္း ထုိင္ခံု ကိုရွာပါတယ္။ မ်က္လံုးက လူသံေတြ ရွိတဲ့ ဖက္ကို ဘယ္လို ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး။

အလယ္--- လယ္။

ကမန္းကတန္း စက္ဘီးကို ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္တြန္း ။ ေစာက ၀င္ေပါက္ထဲ စက္ဘီးကို ကမန္းကတန္း ျပန္တြန္းထြက္ရပါတယ္။

၀-- မတိခဲ့ရပါလားတြယ္။ ေရက ပန္းျခံ အေပၚကေန ကို ဘယ္လို ေပးထားမွန္း မသိဘူး ခုမွေတြ႕တယ္။ အိမ္ခန္းထဲ က ေရခ်ိဳးနည္းနဲ႕ က်ားေပါက္ တစ္ေကာင္က ခ်ိဳးေနတာ။ လူသံၾကားလို႕ထင္ပါရဲ႕။ သူက ေနာက္ေက်ာေပးထားလိုက္ပံုေပၚတယ္။ ဖင္ေျပာင္ေလးနဲ႕။
သူ႕အေဖာ္ကေတာ့ အ၀တ္အစားနဲ႕ပါ။ သေဘာေတြက်ျပီး ရယ္ေနေလရဲ႕။ ၂၀ ေက်ာ္ေလးေတြထင္ပါရဲ႕။

ညစ္တယ္။ သတိေတြလဲ ထားၾကဦး။ သတိဆိုတာ ပိုတယ္မရွိတဲ့။ လူရွင္းရာ ေနၾကရင္ျဖင့္။

ဖြားဖြား ဗက္ဆာ။

cont: Let's listen English

ျပာေနပါသည္။ ဖြဲကေတာ့ ထြက္သင့္သေလာက္လဲထြက္ပါ၏။

ျပာယာခတ္ေနတဲ့ အထဲက စကားကလဲ မ်ားခ်င္ေသး။ ၀ုတ္ပါဘူး။ တင္မိတဲ့ ပို ့စ္ေလးေတာ့ ေနာက္ဆက္တြဲေလး ရွိလာေတာ့လဲ တင္လိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္လို႕။
အိုင္တီ ေခတ္ထဲမွာ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းေတြကေတာ့ ဒီလိုပဲေလ။ အသစ္--အသစ္တို ့က အေဟာင္းတုိ႕ကို အလ်င္အျမန္ --- ။
စက္ရုပ္ထက္ နဲဲနဲေလးပဲ သာျပီး ဖတ္ေနတဲ့ ၀ထၳဳကိုနားေထာင္ရတာ ဆားမပါတဲ့ ဟင္းနဲ႕ ထမင္းစားရသလိုပဲ။
ဗမာျပည္မွာတုန္းက ေသခ်ာ ဖတ္ျပတဲ ့ ရွားေလာ့ဟုမ္း ပံုျပင္ေတြနားေထာင္ခဲ့ဖူးေတာ့ ဒီ ၀ထၳဳေတြ နားေထာင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ခံစားခ်က္မသက္မသာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ေဆာ့ဖဲဲ၀ဲ ဖတ္သလား လူဖတ္သလားေတာင္ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

ခံႏိုင္ရည္စြမ္းကုန္သြားတဲ့ ေနာက္မွာ ဆရာျဖစ္သူ ဒီေန႕လည္ အိမ္ျပန္သြားတာနဲ႕ လိုင္ဘရီကို ေျပးျပီး ေမးျမန္းရွာေဖြေတာ့ ငွားႏုိင္ နားေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါျပီ။
ဒီမွာ-- ဒီမွာ-- ဂလိုေလး။

ဟူး--- ခုမွပဲ
စိတ္ခ်မ္းသာေတာ့တယ္။ ခု Little Women ကိုနားေထာင္ေနပါတယ္။ စတာနဲ႕ ေဗသိုဗင္ရဲ႕ နံမယ္ၾကီး Für Elise ကိုနားေထာင္ရျပီးေတာ့ ေသခ်ာဖတ္ျပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အသံကို ၾကားရပါတယ္။ တကယ့္ကို စကား၀ိုင္းထဲ နားေထာင္ေနရသလိုပါပဲ။

ညီမထားေဘဘီေတြနဲ႕ လဲတညား ရဲ႕ ဇူးဇူးေလးဖို႕ကေတာ့။ (ဖူကူအိုကာ လုိင္ဘရီ ဆိုတာ ရွိတယ္ ညီမထားရဲ႕။ မိတ္ေဆြေတြ ေမးၾကည့္ေနာ္။)

အဲဒါေတြက အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္ တယ္ရင္းတို႕ရဲ႕။ (အဟီး။ လဲတညားေတာ့ သိျပီးသားေနမွာပါ။ ညီမထားေတာ့ ဗမာျပည္နဲ႕ ျပတ္လတ္ေနေတာ့ကာ။) အဆင့္ငါး က Intermediate တန္းဆိုပဲ။ အဲဒီ ၀ထၳဳေတြက ဗမာျပည္မွာ အထက္တန္း ေက်ာင္း သင္ရိုးမွာ သင္ျပီးသားပါ။ ဥပမာ Wuthering Heights (Emily Bronte) ဆိုရင္ အဆင့္ငါး ျဖစ္ပါသည္။ Great Expectation (Charles Dickens) လဲ အဆင့္ငါးပါ။ Treasure Island ဆိုရင္ ကိုးတန္းတုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ The Brave Boy ရဲ႕ ၀ထၳဳေပါ့။

သုိ႕ေသာ္လည္း။---- သိၾကတဲ့ အတိုင္း။

ဗမာျပည္မွာ ဗက္ဆာတို႕တုန္းက သင္ရတဲ့ စာအုပ္ပါးေလးက မူလ ၀ထၳဳမဟုတ္ပါဘူး။ အတိုခ်ဳပ္ထားျပီးသားပါ။ အခု ဖတ္တဲ့ ၀ထၳဳက ပိုျပီးတုိေအာင္ ျခံဳ႕ထားျပီးသားပါ။ အဆင့္ ငါးရဲ႕ သဒၵါနဲ႕ ေ၀ါဟာရနဲ႕ တန္ေအာင္ေပါ့။ မခက္ပါဘူး။

ေတာ္ေတာ္တိုေပမဲ့ အဓိက ကေတာ့ နားယဥ္ေအာင္ ဆိုပါေတာ့။ ေဘာက္သံေလးပိုျပီး ဘုိသံေလးမ်ား ေပါက္လာမလားေပါ့။ ငပိရည္ၾကိဳက္သူက ေဘာက္သံေလးမ်ား ပိုလာမလားလို႕ ဒီလုိပဲ အၾကံအဖန္ လုပ္ရတာပဲေလ။

အဓိက ဆိုလိုခ်င္တာက ကေလးေတြကို အဆင့္တစ္ တို႕ ႏွစ္တုိ႕ကေန စျပီး စာအုပ္နဲ႕ က်င့္ေပးရင္ ကေလးကို ၀န္ ပိေစမယ္ မထင္ပါဘူးလို႕။ ----
ထင္ရာ ျမင္ရာ နဲ႕ ေလွ်ာက္ ဆရာၾကီး လုပ္ၾကည့္တာ။ တကယ္ေတာ့မီးလဲ ဘိုလို မေတာ္ပါဘူး။ ထမင္းမငတ္ရံုေလးပါပဲ။ ဂတ္ကိုင္းရွိလို႕ ထပူ တာပါ။

ေရတက္ ငါးစင္ရိုင္း ဗက္ဆာ ျဖစ္ပါသည္။

စာၾကြင္း။ ။ခု ေတာ့ စက္ထဲမွာ အမ္ပီသရီးနဲ႕ေရာက္ကုန္ပါျပီ။

သိျပီးသားသူေတြေတာ့ ေက်ာ္ဖတ္ပါရန္။

စီဒီကို ထည့္ျပီးရင္ ၀င္းဒိုးမီဒီယာပေလယာမွာ Rip ရပါသည္။ Rip ကိုအဆင္ေျပသလို ကလစ္ၾကည့္ရင္ More Option လား Option လား ကို ေခၚျပီး ေဆ့ဖ္မယ့္ ေနရာမွာ ဖိုင္ အမ်ိဳးအစားကို အမ္ပီသရီး ေျပာင္းလိုက ေျပာင္းေပးထားလိုက္ႏုိင္ပါသည္။ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ နားေထာင္ သူမ်ားကေတာ့ ၀င္းဒိုးမီဒီယာ ပေလယာမွာ ဖိုင္အမ်ိဳးအစား ေျပာင္းလို႕ရေလာက္ပါသည္။ ေတာသူမက တယ္လီဖုန္းကို ကိုယ္နဲ႕ကပ္ျပီး အျမဲယူသြားရတာ အသဲက်ိန္းလို႕ အမ္ပီသရီးပေလယာနဲ႕ပဲ ------ အသံကြာလတီ ေကာင္းဖို႕ လဲ ေျပာင္းေပးႏုိင္ပါေသးသည္။

ဂ်နယ္။ မင္းနစံ။ ၾကိဳးစားၾကပါစို႕။

ေဆးေၾကာ္ျငာ

ေဆးက အရမ္းေကာင္းတာမိုလို႔ ေဆးေၾကာ္ျငာခ်င္ေနတာ ၾကာျပီ။ လူအားေပမယ့္ စိတ္မအားတာနဲ႔ မတင္ျဖစ္ဘူး..။ စိတ္ကလည္း အားတယ္ကို မရွိပါဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ရယ္မိတယ္..။ ငါႏွယ္ မအားဘူး မအားဘူးနဲ႔ ထိုင္တဲ့အခ်ိန္ေတြမ်ားလိုက္တာလို႔..

ကိုယ့္ထက္ အတန္းၾကီးတဲ့ ဗက္ဆာတို႔ မိဆိုးေလးတို႔ေတြ phd တတိယႏွစ္မွာ တခါတေလ ေမးလ္ေတာင္ မစစ္နိုင္ဘူးဆိုမွ ေအာ္ သူတို႔ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းၾကပါလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ပီပီတို႔ အိစံတို႔ မီးငယ္ေလးတို႔လည္း အတူတူေပါ့ေလ..။ အတန္းၾကီးေတာ့ ကိုယ့္ထက္ စာပိုလုပ္ရေပမေပါ့..။ အဲလိုေျပာလို႔ မယ္ထားကို သက္သာမယ္လို႔လည္း မေတြးမိပါဘူး..။ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတာင္ တေနကုန္ အရမ္းပင္ပန္းတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ခံစားသိထားတာမို႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မိသားစုခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး၊ စီးပြားေရး လုပ္ေနတဲ့သူမို႔ တေနကုန္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပင္ပန္းလိုက္မလဲလို႔ ေတြးမိေတာ့ သနားမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး ပင္ပန္းလိုက္တာလို႔ ေတြးစာနာမိတယ္..။

ဒါေပမယ့္လည္း သူမ်ားသေဘာၤပ်က္လုိ႔ လူေသတာထက္ ေလာေလာဆယ္ ကိုယ့္ျခင္းေတာင္း ေပ်ာက္တာ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတဲ့ စကားလုိပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းေနျပီ ထင္ေနခဲ့တာ လသာည ပါ။ တစ္ပတ္တခါေလာက္ ဆယ္မီနာေလး သြားဖတ္ (မာစတာအဆင့္ဆိုေတာ့ သိပ္ျပီး heavy မဟုတ္ပါဘူး)။ အတန္းေလး ၂ ခုေလာက္တက္၊ အခ်ိန္ပိုတာနဲ႔ internship ဆိုျပီး test company ေတာင္ တစ္ပတ္တစ္ခါ သြားလုိက္ေသးတာ..။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ စာလုပ္ခ်ိန္နည္းနည္းနဲ႔ အားေနတဲ့အခ်ိန္မ်ားမ်ားေပါ့..။ ဒါလည္း အားတယ္လို႔သာ ေျပာရတာ လူအားတာပါ၊ စိတ္ကေတာ့ မအားဘူး..။ အားအားရွိ ဘေလာ့ ႏွစ္ခုကို တက္ေခ်ာင္းတယ္။ ဟိုသူငယ္ခ်င္းေနေကာင္းလား ဒီသူငယ္ခ်င္း အဆင္ေျပလား လိုက္လုပ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ တေနျပီး တေန၊ တစ္ပတ္ျပီး တစ္ပတ္ကုန္ကုန္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ မအားဘူး မအားဘူး ျဖစ္ေနတာပါ..။

ကိုယ့္သယ္ရင္းေလးေတြကလည္း သေဘာေကာင္းေတာ့ မအားၾကတဲ့ၾကားထဲကပဲ အားလံုးအတြက္ မပ်င္းရေအာင္ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ပိုစ္ေလးေတြ တင္ေပးၾကတယ္။ ေက်းဇူးတကယ္တင္ရပါတယ္။ အားလံုးစိုက္ထုတ္ေပးတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို ေတြးမိတိုင္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ အအားဆံုးျဖစ္သင့္တဲ့ ကိုယ္ကအစ မအားဘူးမအားဘူး ေအာ္ေအာ္ေနျပီး က်န္တဲ့သူေတြ ပိုစ္တင္ခိုင္းေနသလို ျဖစ္ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ တကယ္ခြင့္လႊတ္ပါ..။ ေဆာရီးေနာ္။

မေန႔က မိဆိုးေလးနဲ႔ ဖုန္းရေတာ့ သူက ေျပာတယ္။ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးေနာ္တဲ့..။ သူအသံက နည္းနည္း ၀မ္းနည္းသံပါတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္။ သိပ္ေတာ့ အေလးအနက္ မေတြးလိုက္မိဘူး..။ ေနာက္မွ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ သူေျပာတာ ဟုတ္တယ္လို႔..။ တကယ္လို႔ ဂ်ပန္ကေန ျပန္သြားတဲ့အခါ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္သြားရင္ ဒီလူေတြဟာ အခုလို ေန႔တိုင္းစကားလက္ဆံု က်ဖို႔ မေျပာနဲ႔ တစ္လတစ္ခါ တစ္ႏွစ္တခါေတာင္ ေတြ႔ရပါေတာ့မလား႔... ။. လြမ္းသြားတယ္..။ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲေလ ေနာ။ ေတြ႔ဆံုၾကံဳကဲြ မဟုတ္လား..

ဒီေတာ့ အတူရွိေနနိုင္ခ်ိန္ေလး ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရွိေနတုန္းေလး အားလံုးကို နားလည္ဂရုစိုက္ေပးလိုက္တာဟာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးလိုက္မိတယ္။ မိဆိုးေလးက မေန႔ကေျပာသြားေသးတယ္။ ျပန္သြားရင္လည္း ဆံုလို႔ရေအာင္ ဒီဘေလာ့ကို ေဒါ့ကြန္းေျပာင္းရေအာင္တဲ့..။ ျမန္မာျပည္ကေန ၾကည့္လို႔ရေအာင္ေပါ့ေလ..။ ေကာင္းတဲ့အၾကံေလးလို႔ ယူဆေပမယ့္ အားလံုးရဲ့ သေဘာထားေလးကို သိျပီးမွ လုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိတယ္။ သေဘာထားေလးကို ေျပာၾကပါဦး။ အားလံုးဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ လသာညက ေဒါ့ကြန္းေျပာင္းေပးဖို႔ တာ၀န္ယူပါတယ္။ အားလံုး အိုေကပါသလား း))

အဲ.. အာလူးရိုက္ေနလို႔ လိုရင္းကို ေမ့ေတာ့မယ္။ ေဆးၾကာ္ျငာကို ဆက္ပါမယ္..။ မိုးရြာထဲမွာ စက္ဘီးလဲတုန္းက ဒဏ္ရာ မျဖစ္စေလာက္ရလိုက္တယ္..။ သိပ္မမ်ားဘူး ပြန္းတာပဲ့တာေလာက္ပါ..။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္မဟုတ္လား ဒဏ္ရာၾကီးတဲ့သူက ခ်ဴပ္ျပစ္လိုက္ရင္ ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ေသးတယ္။ ဒဏ္ရာေသးရင္ ေရစိုတိုင္း အနာေဖး အသစ္ျဖစ္ ေသြးျပန္ထြက္၊ ခႏၶာကိုယ္ အေကြးအဆန္႔မွာ ျပန္ေသြးထြက္၊ အဲလိုျဖစ္ျပီး အနာက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေပ်ာက္တတ္ဘူး..။ အဲဒီအတြက္ ဒီေဆးေလးေကာင္းတယ္။ ေဆးက အရည္ေလး..။ လက္သည္းနီ ပုလင္းလိုမ်ိဳး အထဲမွာ စုပ္တံေလးနဲ႔။ သူ႔ကို စုပ္တံမ်ိဳးေလးနဲ႔ အနာေပၚကို ဆိုးရတာ။

အနာေပၚ ဆိုးဆိုးခ်င္းေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စပ္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္နဲ႔ ေလမႈတ္ျပီး ျမန္ျမန္ေျခာက္သြားေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္။ ဒါဆို သူက အသားပလာစတာလိုမ်ိဳး အနာေပၚမွာ ကပ္သြားတာ၊ ေရခ်ိဳးလည္း မကြာဘူး။ အဲဒီတခါပဲ ေဆးပလာစတာ ထည့္စရာလိုတယ္။ ေအာက္က အေရျပားအသစ္လဲျပီး ေနာက္ဆံုးေပ်ာက္သြားမွ အဲဒါေလးကို လက္နဲ႔ ခြာထုတ္လိုက္ရတာ။

ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းတယ္။ လက္သည္းနီ ဆိုးဖူးတယ္မို႔လား၊ အဲလိုတခါတည္း ဖေယာင္းလိုမ်ိဳး တခါတည္း ကပ္သြားတာ..။ ကေလးရွိတဲ့အိမ္ဆို ကေလးကို ကပ္ေပးလိုက္ရင္ တခါပဲ ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ ေဆးထပ္လိမ္းစရာလည္း မလိုေတာ့ဘူး။ ကစားရင္း ေဆာ့ရင္း ပလာစတာကြာျပီး ေသြးထြက္သြားမွာလည္ စိတ္မပူရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၀ယ္ျပီး ေဆာင္ထားရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ အၾကံေပးခ်င္တယ္။ တို႔ေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ သံုးေလးဗူးေတာ့ ၀ယ္သြားမလားလို႔။ ကိုယ္သံုးဖို႔ေရာ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ေရာေလ..။ ၀ယ္ခ်င္တဲ့သူမ်ား အဲဒီပံုေလးကို ကူးျပီး ပရင္ထုတ္ျပီး ေဆးဆိုင္ေတြမွာ ရွာ၀ယ္လို႔ရတယ္။ ယမ္း ၇၀၀ေလာက္ေတာ့ ေပးရလိမ့္မယ္..

ကဲ အားလံုးအတြက္ ေပ်ာ္စရာ ရက္သတၱပတ္ေလးျဖစ္ပါေစ..။ အနာေရာဂါ ကင္းေ၀းပါေစ..

လသာည ျဖစ္ပါတယ္..
(ေဆးပုလင္းဓါတ္ပံုကို ေသခ်ာမျမင္ရရင္ ေမာက္စ္နဲ႔ ကလစ္ၾကည့္ေနာ္ အၾကီးၾကီး ျမင္ရလိမ့္မယ္)