ၾကိဳဆိုပါ၏။

http://www.khitpyaing.org/index.php?route=detail/comment

တစ္ေန႕က အငယ္မနဲ႕ ဖုန္းေျပာေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ တိုဖယ္ နဲ႕တူတဲ့ စာေမးပြဲေျဖေနၾကရတယ္ --- ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အမွတ္ေတြ နည္းေနၾကတယ္ ၾကားတယ္။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ေတာ့ နည္းလမ္းေတြ ရွာေဖြလာျပီး အဂၤလိပ္စာ ေကာင္းလာၾကမယ္ လို႕ ယူဆရပါတယ္။

ပါရဂူစတက္ေတာ့က်မ္းၾကီးက်ပ္တဲ့ ဂ်ပန္ကပါရဂူဘြဲ႕ရလာတဲ့ ဆရာက အဂၤလိပ္စာကလြဲျပီး ဘယ္ဘာသာကိုမွ မေလ့လာရဖူးလို႕ စည္းကမ္းထုတ္တာကို သတိရမိတယ္။
ဂ်ပန္လို ႏုိင္ငံမ်ိဳးကေတာ့ ရွင္သန္ဖို႕အေရး ဂ်ပန္စာ ကို ထမင္းစားေရေသာက္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေျပာႏုိင္ဖို႕ အေရးတၾကီး လိုတာကို လက္ခံပါတယ္။ ေရာက္ခါစက ငိုခဲ့ရတာ မွတ္မိေနေသးတယ္ေရာ။ ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံျခားမွာ ဆင္ပိုဇီယမ္သြားတာတို႕ ဘာတို႕နဲ႕ ေရရွည္ အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္စာကို ပစ္ထားလို႕ ျဖစ္ကိုမျဖစ္ဖူး ဆိုတာကိုလဲ သတိခ်ပ္မိပါတယ္။ ေရးဖတ္တာနဲ႕ ေျပာဆိုတာကလဲ ကြာေသးတယ္မဟုတ္လား။

လူေတြက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနၾကရရင္ ခ်မ္းေျမ့တယ္ ဆိုတာသိေပမဲ့လဲ --- စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ထားေပၚ အဓိက မူတည္တယ္ ဆိုတာသိေပမဲ့လဲ ---- တစ္ခါတစ္ေလ ပါတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဖိအားဆိုတာမ်ိဳးကလဲ ---

အားလံုး ကိုယ္က်မ္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကီးပါြးေအာင္ျမင္ၾကပါေစရန္ ဗက္ဆာမွ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းပါသည္။

ဒီႏွစ္ဘြဲ႕ယူမယ့္သူေတြက အလုပ္မ်ားေနမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ပါ၏။ ဘြဲ႕မယူႏုိင္ေသးတဲ့သူက ဘာ့ေၾကာင့္ ျပာယာခတ္ေနရသလဲဆိုတာ ေတြးမိရင္ နဲနဲေတာ့ ငိုခ်င္ပါ၏။