Thursday, March 24, 2011

မင္း ဘာကို မေစာင့္ ႏိုင္တာလဲ

မီးတို႕ အိမ္မွာက ေဖာ္၀ပ္ေမးလ္က စာ မတင္ရဖူးလို႕ အယ္ခ်ဳပ္က ေျပာမထားေတာ့ မီးက ဒါမ်ိဳးေတြ လုပ္လိုက္တယ္။
ေဖာ္၀ပ္ေမးလ္ထဲက။ ၾကိဳက္တာနဲ႕။ ေရးသူက ဘုန္းဘုန္း တစ္ပါး။

ကဲ-- ကဲ။ ဘြဲ႕ရဖို႕ ၾကိဳးစားရင္ ေစာင့္မယ္ရွင့္။
------------------------------
မင္း ဘာကို မေစာင့္ ႏိုင္တာလဲ

ဒီေလာကမွာ
မင္းအျမဲႏိုင္ေနရင္
စည္း အျပင္ကလူ ျဖစ္သြားမွာေပါ ့။

မင္းအျမဲရံႈးေနရင္လည္း
ျပန္သံုးသပ္... မျပိဳင္နဲ ့ဦး။

အမုန္းေတြခ်ည္ေႏွာင္မထားပါနဲ.
အထံုးေတြေျဖ
မင္းတံုးေသးလို ့ျဖစ္တဲ့ ကိစၥ
ဆက္သင္လိုက္ဦး။

အႏို္င္နဲ ့အရံႈးဟာ
ေန ့နဲ ့ညလိုပါပဲ
မင္း ဘာကိုခံျပင္းေနလဲ။
ေန ့ျပီးရင္ ညလာမယ္
ညျပီးရင္ ေန ့လာမယ္
ဒါပဲေလ ေလာက။
မင္း ဘာကိုမေစာင့္ႏိုင္တာလဲ။ ။

ဦးေကာ၀ိဒ
( ၀စီပိတ္ဆရာေတာ္ )

7 comments:

Anonymous said...

မလတ္ေရ ဘြဲ ့ရဖို ့ ဳကိးစားရင္းဘာကိူေစာင္ ့မလို ့လဲ

အိစံ

မီးငယ္ေလး said...

ငလ်င္ဒဏ္ခံရၿပီးတဲ႔ေနာက္ ဒီေန႔မွ ဘေလာ႔ကို ပထမဆံုးေရာက္လာျဖစ္တဲ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ရေသးတဲ႔ မီးငယ္ေလးပါ
အဆင္မေျပတာေတြေရာ အဆင္ေျပတာေတြေရာ.ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ အျပစ္မတင္လိုေတာ႔ပါ။
မလတ္ေရ...ဘာကို မေစာင့္ႏိုင္တာလဲဟင္။။
စိတ္ပူေပးၾကတဲ႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
၃၁ရက္က်မွ အယ္္ခ်ဳုပ္နဲ႔အတူတူျပန္မွာ..တာ႔တာ႔

Wasser said...

ဟီး။ ေရႊအိၾကီး။ ဘြဲ႕ရဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း ဘာကို ေစာင့္မွာလဲ မတိဘူးေနာ္။ --- ဘာလို႕ အဲတုန္းက အဲလို ေရးလိုက္ပါလိမ့္။
ေရႊအိၾကီး။ တို႕ ေတာ့ ပ်င္းျပီေနာ္။ မယ္ပီ ၾကီးကို ဘေလာ့ဂ္လာဖို႕ ဆြဲေဆာင္ပါဦး။

ေအာ္။ မီးငယ္ေလးရယ္။ ဘြဲ႕ၾကီး ပိုက္ျပီးမွေတာ့ ျပန္သာ ျပန္ပါ ေရႊဟသာၤရယ္။ ဒီက ျပန္ခ်င္ေပမဲ့ ဘြဲ႕မပိုက္ႏုိင္ေသးလို႕ပါ။
ဘြဲ႕ေလးမ်ား လက္၀ယ္ပိုက္မိတာနဲ႕ ဘယ္သူမွ မတားၾကနဲ႕။ မီးလဲ ျပန္မယ္ပဲ။ -- ညွင္းညွင္း။

ေရြြွအိ said...

မလတ္ေရ

ဘာမွန္ူမသိဘူးဆိုေတာေတာ ့ယံုဘူးး))

တစ္ခုခုေတာ ့တစ္ခုခုပဲ

အခုနည္းနည္းအလုပ္ရွဳပ္ေနလို ့ လာမွာပါ
မပ်င္းနဲ ့မလတ္ မယ္ပီနဲ ့အိတို ့ရွိပါတယ္ေလ။။။။

လသာစိုးစံ said...

ဟိတ္..
နာသိသေလာက္ေျပာမယ္..
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔... ၂၄ နာရီျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရတာကို စက္ဆုပ္
ထမင္းႏွစ္ခါေတာင္ စားေနရတာကို
အလုပ္ရႈပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ...။
အဲဒီ သယ္ရင္းးမေလးေပါ ့!!!

သူမရဲ႕ အက်ႌလက္ရွည္အဖ်ားေတြကိုေတာင္
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မေခါက္တင္တတ္
ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အ၀တ္ပတ္သလို
ဖိုသီဖတ္သီ ေနထိုင္
(သူမ ကိုယ္တိုင္က...)
“ဘ၀”ကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္ျပီး ၀တ္ဆင္ရာမွာ
က်ဥ္းက်ပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ။
သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ...
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ရွိႏိုင္မလဲ !!!

ျမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတာင္မွ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လာတဲ့သူေတြကို ေရွာင္...ေရွာင္ေပးရတာ
(သူမဘက္က) လိုအပ္တာထက္ ပိုက်ဆံုး
အတၲေတြ ဘုန္းနိမ့္ကုန္ျပီလို႔ ထင္တဲ့ မိန္းမ...။
မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ၀ဲက်
အဲဒီ ဖရိုဖရဲေလးေပါ့...။

(သူမက ေခါင္းဖီးရတာကို အလုပ္ပိုလို႔ထင္တယ္)
“ကမၻာေျမဆြဲငင္အားရွိမွေတာ့
ဆံပင္ေတြ ေအာက္ကိုက်ေနတာ
ဘာ မေက်နပ္စရာ ရွိသလဲ” လို႔လည္း ေမးရဲ႕။
အဲဒီ သယ္ရင္းးမေလးေပါ့ !!!

အယ္ခ်ဴပ္ said...

ဟဲဟဲ..
ကဗ်ာကို မင္းခိုက္စိုးစံကဗ်ာကို အသံုးခ်ျပီး တင္ျပသြား၏..

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ဘ၀မွာဘာကုိပဲလုိခ်င္ လုိခ်င္
ေစာင္႔စားၿခင္းဆုိတဲ႔အရာကေတာ႔
လုပ္ကုိလုပ္ရမွာပဲ....